ΙΤΑΛΙΑ Πανωλεθρία για τον Μπερλουσκόνι, αλλά και τον Γκρίλο οι δημοτικές εκλογές, ενώ την πρωτεύουσα-όπως και όλες τις μεγάλες πόλεις- κέρδισε με μεγάλη διαφορά ο προοδευτικός υποψήφιος Ινιάτσιο Μαρίνο

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Η Ρώμη επιστρέφει, με θριαμβευτικό τρόπο, στα χέρια της Κεντροαριστεράς. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι σαφής: 63,9% των ψήφων στον προοδευτικό υποψήφιο Ινιάτσιο Μαρίνο, 36,1% στον συντηρητικό απερχόμενο δήμαρχο της Αιώνιας Πόλης Τζάνι Αλεμάνο.

Και το ίδιο συνέβη σε όλες τις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της χώρας όπου στήθηκαν οι κάλπες για τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Από το Τρεβίζο, όπου η Λέγκα, μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν ακαταμάχητη, μέχρι την Ιμπέρια, έξω από τη Γένοβα, στην οποία ο υποψήφιος της Κεντροαριστεράς άγγιξε το 76% των ψήφων.

Ακόμη και στη Σιένα, την πόλη του σκανδάλου της τράπεζας Monte Paschi, με τοξικά ομόλογα και υπεξαιρέσεις, το Δημοκρατικό Κόμμα παραμένει πρώτη δύναμη και συνεχίζει να κυβερνά, μαζί με υπόλοιπους προοδευτικούς συμμάχους του.

Πρωτοφανής αποχή

To φαινόμενο της αποχής αναμφίβολα είναι τεράστιο. Στην ιταλική πρωτεύουσα άγγιξε, για πρώτη φορά στην ιστορία, το 51,5%. Οι Ιταλοί είναι κουρασμένοι, απογοητευμένοι, απομυθοποιούν τους πάντες και τα πάντα εξαιτίας, κυρίως, της οικονομικής κρίσης. Ουδείς, όμως, μπορεί να αγνοήσει ότι μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, η κεντροδεξιά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το κίνημα «Πέντε Αστέρων» του Μπέπε Γκρίλο αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, ενώ η κεντροαριστερά αυξάνει τα ποσοστά της.

«Σας ζητώ να συνεχίσετε να μου λέτε τι δεν σας ικανοποιεί, ποια προβλήματα δεν καταφέρνω να λύσω και όχι να με συγχαρείτε για τα καλά που θα προσπαθήσω να κάνω», είπε στους πολίτες της Ρώμης ο Ινιάτσιο Μαρίνο, αμέσως μετά την εκλογή του. Κύρια σημεία στα οποία βάσισε την εκστρατεία του, ήταν η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, η στήριξη όσων έχουν έξωση και δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο, η αξιοποίηση του τεράστιου πολιτιστικού πλούτου της πρωτεύουσας.

Ο Μαρίνο, πενηνταοκτώ ετών, χειρουργός, θεωρείται από τα πιο αριστερά στελέχη του «Δημοκρατικού Κόμματος» και έχει υποσχεθεί να ανοίξει ειδικό «βιβλίο», στο οποίο θα μπορούν να εγγράφονται όλα τα ζευγάρια που συζούν, ανεξάρτητα από τη σεξουαλική τους ταυτότητα. Μένει να διαπιστωθεί αν θα είναι μόνο μια συμβολική κίνηση ή αν θα παρέχονται διευκολύνσεις όπως, για παράδειγμα, λαϊκές πολυκατοικίες, σε περίπτωση χαμηλού εισοδήματος.

Η ψήφος αυτή, γενικότερα, δείχνει ότι το εκλογικό σώμα της Ιταλίας αλλάζει διάθεση και προτιμήσεις ακόμη πιο εύκολα απ’ ό,τι στο παρελθόν, κάτι που σημαίνει ότι οι όποιες προβλέψεις πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή.

Το «Δημοκρατικό Κόμμα», παρά την παραίτηση από την γραμματεία του Πιερλουίτζι Μπερσάνι, την αποτυχία να εκλέξει στην προεδρία της Δημοκρατίας τον Ρομάνο Πρόντι και να συνθέσει αυτόνομη κυβέρνηση παραμένει πιο υγιές και δυναμικό από τους αντιπάλους του.

Η τοπική ψήφος δεν πρέπει να μεταφέρεται αυτόματα σε πανιταλική κλίμακα, αλλά η νίκη των προοδευτικών δυνάμεων και στις έντεκα πόλεις που είναι και πρωτεύουσες περιφερειών, δείχνει ότι ο Ενρίκο Λέτα – ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνασπισμού- τα πάει, αν μη τι άλλο, καλύτερα από τον Μάριο Μόντι. Η επιμονή του στην ανάγκη να βρεθεί μια λύση που να μειώσει αισθητά την ανεργία των νέων, μπορεί να συνέβαλε, τελικά, στη χθεσινή εκλογική επιτυχία.

Είναι σαφές, τέλος, ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο Μπέπε Γκρίλο υποφέρουν από έντονη έλλειψη ικανών και πεπειραμένων στελεχών. Κάτι που, φυσικά, είναι κάθε άλλο παρά τυχαίο, αφού και οι δύο βασίστηκαν στο μοντέλο του «μοναδικού, χαρισματικού και αναντικατάστατου αρχηγού». Το μοντέλο αυτό, όμως, σε ό,τι αφορά τις δημοτικές εκλογές, τουλάχιστον, δεν αποδίδει.

Ο Γκρίλο θα πρέπει, μάλλον, να ξανασκεφθεί σοβαρά την όλη δομή του κινήματός του. Οσο για το Σίλβιο, άρχισε να ξανακούγεται ότι για την πολιτική του διαδοχή ποντάρει στην σαρανταεπτάχρονη κόρη του, Μαρίνα.