Yποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Ηταν σχεδόν αναμενόμενο να προβεί σε δήλωση ακραίου αυταρχισμού ο πολιτικά ανυπόστατος Σ. Κεδίκογλου για την ξαφνική κατάργηση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης. Παρακάμπτοντας τόσες φορές στο σύντομο παρελθόν της θητείας τους το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο, κυβερνώντας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, μας είχαν προετοιμάσει για το ποια πολιτική θα ακολουθούσαν: πολιτική βίας και αυθαιρεσίας, τέτοια που μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα συναντάται. Οποιος, λοιπόν, εξακολουθεί να θεωρεί το καθεστώς Σαμαρά δημοκρατία, καλύτερα να σιωπήσει.
Οι ακροδεξιοί εγκέφαλοι της κυβέρνησής του αποφάσισαν να κλείσουν την ΕΡΤ, στυγερά, φασιστικά, λες κι ήταν καμιά οικογενειακή επιχειρησούλα. Ετσι διατάχτηκαν να πούνε, έτσι ελάλησαν. Το ανδρείκελο-εκπρόσωπος Τύπου μίλησε για αδιαφάνεια και σπατάλες στην ΕΡΤ, παρουσιάζοντας τους εργαζόμενους σαν βαθιά εμπλεκόμενους σε ύποπτες συναλλαγές, εμφανίζοντας την ΕΡΤ σαν ένα τέρας. Δεν μπήκε βέβαια στον κόπο να εξηγήσει στον ελληνικό λαό ποιος δημιούργησε αυτό το «τέρας», διορίζοντας αβέρτα «ημετέρους», δηλαδή η ίδια η κυβέρνησή του όσο και η προγενέστερη σοσιαλιστική (κυβερνήσεις εναλλάξ…). Μοιάζει απίθανο αλλά συμβαίνει. Οι υπαίτιοι της καταστροφής της χώρας να εμφανίζονται άμεμπτοι, άδολοι, ηθικοί, ενώ στην ουσία είναι ολετήρες, εγκληματίες, αμοραλιστές. Αυτοί που έβαζαν σε διευθυντικές θέσεις της ΕΡΤ τους κόλακές τους, τους γλείφτες τής εκάστοτε εξουσίας, μετατρέπονται έτσι τους εργαζόμενους σε χειραγωγούμενα διότι έτσι ήθελαν οι «επάνω». Είναι τεράστιες οι επιπτώσεις από το κλείσιμο της ΕΡΤ για την κοινωνία, την ακριτική Ελλάδα (που τώρα θα έχει δυνατότητα να βλέπει μόνο τους συστημικούς τελάληδες των άλλων καναλιών), αλλά και την ομογένεια που έπαιρνε μια γεύση Ελλάδας, έστω και ανάλατη, έστω και υποτονική. Αυτά, όμως, αναλύονται σε άλλες σελίδες της εφημερίδας. Σαφώς συμπαραστεκόμαστε ολόψυχα στην αγωνία των συναδέλφων, αφού γίνει όμως διακριτό ότι η ΕΡΤ δεν είναι δημόσια τηλεόραση, αλλά αμιγώς κρατική. Ουδέποτε λειτούργησε ως δημόσιο αγαθό, διότι η κυβερνητική -μέσω αυτής- προπαγάνδα υπερτερούσε της πληροφόρησης. Το ταλαίπωρο Δημόσιο (η ίδια η κοινωνία) δεν έχει σχέση με τον κρατικό μηχανισμό, αφού ούτε καν συμμετέχει θεσμικώς στο πολιτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα έχει περιχαρακωθεί στα κόμματα μόνο και στην κυβέρνηση` η κοινωνία τα βγάζει πέρα μόνη της` κάτι δήθεν «αντιπρόσωποί» της ενδιαφέρονται μόνο για το δικό τους συμφέρον.
Τέλος πάντων, η καρατόμηση της ΕΡΤ οφείλει να προβληματίσει συνδικαλιστές και κόμματα, φορείς και κινήματα, καθηγητές και καλλιτέχνες, άνεργους και αδέσποτους, όχι τόσο γιατί ήταν μια πρότυπη τηλεόραση όσο γιατί είναι η απαρχή του θανάτου της αντίστασης της κοινωνίας. Ισως να 'ναι μια ευκαιρία για τους δημοσιογράφους να γίνουν επιτέλους μπροστάρηδες με τα σώματά τους του επερχόμενου και επίπονου κοινωνικού αγώνα.
