ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

Μόλις που πρόλαβα προχτές το τελευταίο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ. Η Ελλη Στάη, άψογη επαγγελματίας, ενέταξε στο δελτίο το απόλυτα επίκαιρο δημοσιογραφικό γεγονός, αυτό που «έτρεχε» μέσα στο ίδιο το στούντιο που βρισκόταν: ήταν θέμα λεπτών να κλείσει η Δημόσια Τηλεόραση. Το θέμα «έτρεχε» τόσο που έπρεπε να προλάβει την κάλυψή του πριν το ίδιο το μέσον, εκείνη, οι συνάδελφοί της, οι καλεσμένοι της, οι εκατοντάδες συγκεντρωμένοι, που διαμαρτύρονταν έξω από το Ραδιομέγαρο κλείνοντας τη Μεσογείων, καταργηθούν, σβήσουν μαζί με την εικόνα. Πριν πεταχτούν απ΄ τη δουλειά τους μ' αυτό τον πρωτοφανή τρόπο, πάνω από δυόμισι χιλιάδες εργαζόμενοι. Πριν φτάσουν οι Αρχές στον Υμηττό. Πριν πέσει ο πομπός.

Η Ελλη Στάη έφυγε ψύχραιμη αλλά και συγκινημένη, παρέδωσε στους συναδέλφους της μέσα σε μια τυπικά «αντιτηλεοπτική» ατμόσφαιρα, αφού η συναισθηματική ένταση και η αναμονή του γεγονότος είχε προσδώσει στην εκπομπή αυθόρμητη ροή. Και κάποια στιγμή το σήμα χάνεται. Πάει η ΕΤ1, πάει η ΝΕΤ, πάει η ΕΤ3. Ούτε καν τίτλοι τέλους. Ούτε καν το χουντικής αισθητικής «μας συγχωρείτε για τη διακοπή». Η κυβέρνηση μας έριξε σε κείνα τα «χιόνια» της παλιάς τηλεοπτικής εποχής, λέγοντας: «αποφασίζομεν και διατάσσομεν, άντε στο καλό εργαζόμενοι και τηλεθεατές». Μας έριξε στα πολιτικά ήθη και έθιμα της δικτατορίας κάνοντας τους νεότερους, αυτούς που δεν την έζησαν, να πάρουν μια γεύση του τι σήμαινε.

Το σκέφτηκε καλά ο πρωθυπουργός όταν αποφάσισε να πάρει το μέγα πολιτικό ρίσκο να κλείσει, και μάλιστα μ' αυτό τον τρόπο, τη Δημόσια Τηλεόραση; Επένδυσε άραγε στην τοξινωμένη κοινή γνώμη, σκέφτηκε τώρα που γυρίζει κι όποιον πάρει ο χάρος; Αλλά αυτή η παθητική κοινή γνώμη, που τόσα της καταμαρτυρούμε, είναι αυτή που λέμε «του καναπέ». Ομως ο «καναπές» πάει μαζί με την τηλεόραση. Κι ο καναπές είναι δικαίωμα. Που το στέρησαν σε Ελληνες τηλεθεατές απ΄τις ραχούλες και τα νησάκια της άγονης γραμμής μέχρι τους μετανάστες. Ενα δημόσιο αγαθό.

Αραγε ποιο είναι το επόμενο σφράγισμα; Το πραξικοπηματικού τύπου λουκέτο στη Δημόσια Τηλεόραση, δεν εξηγείται από καμιά τολμηρή πρόθεση για εξυγίανση του οργανισμού. Το Ραδιομέγαρο έγινε ήδη Κούγκι. Κι ο «καναπές» κατέβηκε στη Μεσογείων. Επιτέλους.

Εφη Μαρίνου