ΜΕΞΙΚΟ Για ανθρωπιστική κρίση μιλάει η Διεθνής Αμνηστία για να περιγράψει την υπόθεση με τους δεκάδες χιλιάδες αγνοουμένους -με εμπλοκή δημόσιων λειτουργών- μετά τον πόλεμο που κήρυξε ο Καλντερόν στα καρτέλ ναρκωτικών
Της Χριστίνας Πάντζου
«Λέγομαι Ντανιέλα και η 13χρονη κόρη μου αγνοείται 294 μέρες μαζί με τον αδελφό μου και τρία ανίψια μου. Τους πήραν ένοπλοι του καρτέλ των Ζέτα στην Ταμαουλίπας. Η εισαγγελία είπε ότι δεν μπορεί να τους αναζητήσει γιατί είναι πολύ επικίνδυνο. Γι' αυτό ταξιδέψαμε 10 ώρες για να έρθουμε εδώ να σας ζητήσουμε να τους ψάξετε». «Είμαι η Λάουρα Βάσκες και αναζητώ την κόρη μου Νάντια. Εξαφανίστηκε στις 22 Αυγούστου πέρσι. Εχει τρία παιδιά. Εφυγε για να πάει σε σεμινάριο και δεν επέστρεψε ποτέ». «Ο γιος μου, αστυνόμος Λεόν Ροντρίγκες, εξαφανίστηκε μαζί με άλλους 6 αστυνομικούς και έναν πολίτη τον Νοέμβριο του 2009», αφηγήθηκε η Αρασέλι. «Πριν από δύο μήνες ήρθε γράμμα από την ομοσπονδιακή αστυνομία που τον καλούσε να παρουσιαστεί «χωρίς στολή και όπλο» και συνοδεία δικηγόρου για να απολογηθεί για μη εκτέλεση καθηκόντων και απόταξη. Πήγα στο ραντεβού με την ίδια φωτογραφία με την οποία διαδηλώνω στα καραβάνια του Κινήματος για την Ειρήνη με Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια. Και τους είπα: Να ο γιος μου. Με στολή, γιατί δεν μπόρεσα να του τη βγάλω. Χωρίς όπλο. Και με δικηγόρο εμένα, τη μάνα του. Μπορώ να σας απαγγείλω κατηγορίες γιατί χάσατε τον γιο μου;».
Ενα γαϊτανάκι από συγκλονιστικές αφηγήσεις ξετυλίχθηκε στη διάρκεια της παρουσίασης της έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας, αντιμετωπίζοντας έναν εφιάλτη: εξαφανίσεις στο Μεξικό, όπου συγγενείς αγνοουμένων κατήγγειλαν δημόσια την οδύσσειά τους. Ο Ρόμπερτ Νοξ, επικεφαλής της Δ.Α. στο Μεξικό, έκανε λόγο για σκάνδαλο και τεράστια ανθρωπιστική κρίση καταγγέλλοντας τη συστηματική αδυναμία (αν όχι απροθυμία) αστυνομίας και δικαστικών αρχών για ερευνήσουν τις χιλιάδες υποθέσεις που έχουν συσσωρευτεί από το 2006, όταν ο συντηρητικός τότε πρόεδρος Καλντερόν (2006-2012) εγκαινίασε έναν καταστροφικό πόλεμο κατά των καρτέλ ναρκωτικών. Η έκθεση αναφέρει ότι υπάρχει «ένα συστηματικό μοντέλο εξαναγκαστικών εξαφανίσεων που η κυβέρνηση έχει αγνοήσει» και από τις 153 περιπτώσεις που καταγράφει, στις 85 φέρονται να έχουν εμπλακεί δημόσιοι λειτουργοί.
Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι επί κυβέρνησης Καλντερόν καταγράφηκαν 26.000 αγνοούμενοι, αλλά οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιμένουν ότι είναι πολλοί περισσότεροι. Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται, π.χ., 86 από τις 140 περιπτώσεις που κατέγραψε το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) σε σχετική του έκθεση. Ούτε τα θύματα από τις κινητοποιήσεις του Κινήματος για την Ειρήνη το 2011. Ή οι αγνοούμενοι της νέας συντηρητικής κυβέρνησης Νιέτο, όπως οι 11 νέοι που απήχθησαν στα τέλη Μαΐου στην πρωτεύουσα. Ούτε ο Τεοντούλφο Τόρε, που εξαφανίστηκε στις 26 Μαρτίου φέτος και ήταν ο μοναδικός μάρτυρας της επίθεσης που δέχθηκε ο νεαρός που τραυματίστηκε σοβαρά στις διαδηλώσεις της 1η Δεκέμβρη στην πρωτεύουσα.
Παρά τις εξαγγελίες οι πιθανότητες διαλεύκανσης αυτών των υποθέσεων είναι ελάχιστες. Η νέα Υπηρεσία Εντοπισμού Αγνοουμένων αποτελείται από μόλις 12 ομοσπονδιακούς πράκτορες και όπως επισήμανε η Δ.Α., «παρόμοιες υπηρεσίες συστάθηκαν στο παρελθόν, όταν το θέμα έπαιρνε διαστάσεις, περισσότερο ως μέσο αποσυμπίεσης των αρχών παρά επίλυσης του προβλήματος».
