Υποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Οι πολλοί έχουμε χάσει την αυτοκυριαρχία μας τα τελευταία χρόνια. Τα νεύρα έχουν τεντωθεί επικίνδυνα και σε συνδυασμό με την επιταχυνόμενη ανέχεια, τη θλίψη των φίλων και μια απογοήτευση, που όλο εξαπλώνεται, είναι φυσικό να αποδιαρθρώνεται η κοινωνία, να σκληρύνεται, να αποθηριώνεται. Συντελεί σ' αυτό το απεχθές αποτέλεσμα η μακαριότητα ενίων που αδιαφορούν για το τι συμβαίνει γύρω μας, που δεν συμπάσχουν, ως όφειλαν, με κείνους που χάνουν εν μια νυκτί, στην κυριολεξία, τη δουλειά τους, με όσους αδυνατούν να αντισταθούν επειδή τρομοκρατούνται από την ανασφάλεια και το οικονομικό αδιέξοδο.
Χάσαμε τις στιγμές μας, την ηρεμία μας. Συνομιλούμε και αλλού τρέχει ο λογισμός του καθενός από τους συνομιλούντες -σε απλήρωτους λογαριασμούς, στα αμήχανα βλέμματα των παιδιών, στο σκοτάδι, γενικά, που μας έχει περικυκλώσει, βυθίζοντάς μας στην απόγνωση. Τείνουμε να αποφανθούμε ότι όσοι μας κυβερνάνε δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι (!), ότι δεν έχουν συναισθήματα. Ενα καντάρι έχουν στο είναι τους που ζυγίζει την υπολογισιμότητα, την επίτευξη των σκοπών (με κάθε μέσο), τη διαφύλαξη των μικρών ή μεγάλων θώκων εξουσίας. Μάλλον έχουν δίκιο όσοι αποφαίνονται έτσι. Τέτοια σκοπιμότητα, τέτοιος αμοραλισμός, τόση απανθρωπιά δεν δικαιολογούνται σε φυσιολογικούς ανθρώπους. Ισως μεταλλάσσονται σε ανδράποδα, ίσως η εξουσία εμπεριέχει υπερφυσικές δυνατότητες διάπλασης προσωπικοτήτων. Ισως να 'ναι διεστραμμένοι οίκοθεν, τι να πει κανείς. Οπως και να τους αποκαλέσεις θα είναι λειψό ως προς το μέγεθος της απανθρωπιάς που επιδεικνύουν. Και το αποκαλούν αυτό εξορθολογισμό, οι άθλιοι. Αθλιοι, μόνο; Είπαμε, είναι ελλιπείς οι όποιοι χαρακτηρισμοί τούς αποδοθούν. Αθλιότεροι όμως αυτών είναι όσοι υπερασπίζονται την αθλιότητά τους, κάποια φερέφωνα που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι. Είναι δημοσιογράφοι, ζουν πλουσιοπάροχα μέσα από το επάγγελμα. Είρωνες, οχλολοίδοροι, αριβίστες, εξουσιολάγνοι κι εξουσιοθήρες, αδίστακτοι προκειμένου να απολαμβάνουν τους παχυλούς μισθούς τους αδιαφορώντας για τις αναρίθμητες απολύσεις συναδέλφων τους από ανάλγητους εργοδότες. Ανθρωποι που έχουν υπογράψει απολύσεις συναδέλφων τους βγαίνουν στην TV, άλλοι αυτοί, και μιλούν υπέρ των απολυμένων της ΕΡΤ και δεν βρίσκεται κάποιος να τους αποστομώσει και να τους εξευτελίσει ξεμπροστιάζοντάς τους στην κοινωνία.
Χάνει κανείς την ψυχραιμία του μ' όλα που συμβαίνουν σε τούτη τη χώρα (και σ΄όλον τον πλανήτη, αλλ' αυτό επισείει τη χλεύη των ορθολογιστών' ας μην ασχοληθούμε με δαύτους, οι ίδιοι είναι εξάλλου που σκώπτουν το πόπολο). Καλό είναι, όμως, να συγκρατείται. Διότι αν ξεφύγει, ό,τι επακολουθήσει θα είναι καταστροφικό και ο ίδιος θα χάσει το δίκιο του. Αρκετά χρόνια τούς ανέχτηκε η ελληνική κοινωνία. Ισως ήρθε η ώρα να τους αποβάλει από τον κορμό της, με ειρηνικά μέσα εκδίωξης. Αυτούς τους βίαιους.
