Χρονογράφημα

Του Πέτρου Μανταίου

Οταν αναρωτιόταν ο Παλαμάς: «Στην Κύπρο την αέρινη, στη Μακαρία γη, στάζει το μέλι διαλεχτό σαν πρώτα; Ακόμα γίνεται τ’ ολόγλυκο κρασί;», ήταν μια εποχή (1912) εθνικής/οικονομικής ευφορίας για Ελλάδα και ελληνισμό, μετά από δραματική χρεοκοπία που ακολούθησε έναν ασυλλόγιστο πόλεμο. Μη λέμε πολλά, γιατί συνήθως οι ιστορικοί συσχετισμοί μπορεί να είναι «αφηγήσεις» αβανταδόρικες, γιατί δίνουν την αίσθηση ότι «εσύ ξέρεις!», ενώ όλοι οι άλλοι είναι κορόιδα που χάφτουν μύγες. Ομως οι ιστορικές «ομοιότητες» και «επαναλήψεις», επειδή ακριβώς είναι δημοφιλείς, είναι και μια χαρά δόκανα που σε παγιδεύουν χωρίς να το καταλάβεις.

Σημασία έχει πως από τότε, από την «Κύπρο την αέρινη» του Παλαμά, και ακόμα πρωτύτερα: από το Εικοσιένα και τη συμμετοχή Κυπρίων στον εθνικό Αγώνα, Ελλάδα και Κύπρος πάμε χέρι χέρι, στα «πεπρωμένα του Γένους», ευλογημένα και κατηραμένα! Ετσι, ελάχιστα μετά το ήξεις-αφήξεις των Ρώσων με την αγορά της (ελληνικής) ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ∙ γνωστή «καραμπίνα» στην τράπουλα, για να σε βρει ο αντίπαλος «ξεβράκωτο» και να σου πάρει το «κόλπο». Ερχεται τώρα η «κυπριακή ρουλέτα» (από το δημοσίευμα «Ρώσικη ρουλέτα!» στη χθεσινή «Εφ.Συν.») να βεβαιώσει του λόγου το αληθές: της κοινής μας μοίρας, συμπτωματικά πάλι με Ρώσους:

Στην Ελλάδα οι «φίλοι μας» οι Ρώσοι (ούτε επί ΕΣΣΔ δεν πίστεψα σ’ αυτό το «παραμύθι»∙ πάντα θεωρούσα την πολιτική ανώτερη επιστήμη από την… επιθυμία!) μας… απώθησαν στο θέμα ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ. Στην Κύπρο, πιεζόμενοι ακριβώς από ίδιες ανάγκες (δημοσιονομικό μπαταρισμένο, τρόικα κι εκεί), προσπαθούν να θέλξουν Ρώσους (λεφτάδες) στη… ρουλέτα υποσχόμενοι καζίνα, ώστε τα ρώσικα λεφτά που… κουρεύτηκαν στις τράπεζες, να γίνουν… μιζαμπλί στα κυπριακά καζίνα. Μόνο που η «ρώσικη ρουλέτα» είναι παιχνίδι με ρίσκο… θανάτου∙ στην πολιτική οικονομία: μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα, είτε «αέρινη» είναι η Κύπρος είτε ο «αέρας» της ΕΡΤ παζαρεύεται, αδιαφανέστατα, στην Ελλάδα…