Σε φυλάκιση για συνέργεια σε προαγωγή ανήλικης σε πορνεία και για κατάχρηση εξουσίας καταδικάστηκε από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Μιλάνου ο Μπερλουσκόνι, καθώς και στη διά βίου στέρηση του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι

→Τον ερχόμενο Νοέμβριο ο «μίστερ TV» αντιμετωπίζει την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου της Ρώμης για την υπόθεση απάτης σε αγοραπωλησία τηλεοπτικών δικαιωμάτων

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη- Συγγελλάκη

Είναι η βαρύτερη, έως τώρα, καταδίκη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι: επτά χρόνια φυλάκιση για συνέργεια σε προαγωγή ανήλικης σε πορνεία και για κατάχρηση εξουσίας. Παράλληλα, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Μιλάνου αποφάσισε και τη διά βίου στέρηση του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.

«Ντροπή», «πέθανε το κράτος δικαίου», «εξωπραγματική απόφαση», δήλωσαν αμέσως οι συνεργάτες και οι δικηγόροι του καβαλιέρε. Ο ίδιος φέρεται να επανέλαβε στους βουλευτές του ότι επιχειρείται η πολιτική του εξόντωση διά της δικαστικής οδού.

Και άλλες καταδίκες

Πέρα, όμως, από τα «εν θερμώ» ξεσπάσματα, πρέπει να γίνουν κάποιες άλλες εκτιμήσεις. Υπενθυμίζοντας, πρώτα απ’ όλα, ότι τον ερχόμενο Νοέμβριο ο «μίστερ TV» θα πρέπει να αντιμετωπίσει την οριστική ετυμηγορία του Αρείου Πάγου της Ρώμης για την υπόθεση απάτης σε αγοραπωλησία τηλεοπτικών δικαιωμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η καταδίκη του στο Εφετείο και η πενταετής στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων που του έχει επιβληθεί σε δεύτερο βαθμό, θα κληθεί να παραιτηθεί από τη Γερουσία της Ρώμης.

Σε μια ήδη κρίσιμη φάση, ποια είναι, λοιπόν, η σημασία της χθεσινής απόφασης; Πρώτα από όλα μια βαριά ηθική μομφή: είναι η πρώτη φορά που ο Σίλβιο καταδικάζεται για αδίκημα που δεν σχετίζεται με οικονομικές υποθέσεις, αλλά για κάτι το εντελώς διαφορετικό και βαρύτερο, για σεξουαλικές επαφές -επί πληρωμή- με ανήλικη.

Οι δικαστές ουσιαστικά δεν πίστεψαν λέξη από τα όσα προσπάθησαν να υποστηρίξουν ο Σίλβιο και οι δικηγόροι του. Η θεωρία με τα αθώα δείπνα, η ιστορία της πατρικής βούλησης να προστατέψει και να στηρίξει τη Μαροκινή Ρούμπι Καρίμα με συνεχή οικονομική βοήθεια, δεν έπεισε.

Αντιθέτως, οι δικαστές της ιταλικής συμπρωτεύουσας θεώρησαν, όπως είχαν υποστηρίξει οι εισαγγελείς, ότι την άνοιξη του 2010 η Ρούμπι Καρίμα πέρασε δεκάδες νύχτες στο σπίτι του ζάμπλουτου πρωθυπουργού, ότι συνευρέθηκε μαζί του και ότι ο ίδιος γνώριζε ότι επρόκειτο για ανήλικη κοπέλα.

Tις λεπτομέρειες τις θυμόμαστε όλοι. Τα στριπτίζ, τους χορούς με τις μεταμφιέσεις, τις τηλεφωνικές συνομιλίες στις οποίες η Ρούμπι περηφανευόταν ότι «θα τη γέμιζαν χρυσάφι, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη σιωπή της». Το κύριο θέμα, όμως, τώρα δεν είναι αυτό, είναι πόσο άμεσα θα γίνουν αισθητές οι πολιτικές συνέπειες.

Επισήμως, ο Σίλβιο έχει τονίσει ότι η υποστήριξη της Κεντροδεξιάς στην κυβέρνηση πολυκομματικής συμμαχίας δεν πρόκειται να επηρεαστεί από τις δικαστικές του υποθέσεις, επιμένοντας στο «αίσθημα ευθύνης» της παράταξής του.

Ολοι ξέρουν, όμως, ότι οι αντιδράσεις του μεγιστάνα-πρώην πρωθυπουργού είναι εντελώς απρόβλεπτες. Από χθες το βράδυ όλοι οι βουλευτές και γερουσιαστές του κεντροδεξιού «Λαού της Ελευθερίας» ξανάρχισαν να κάνουν λόγο για «δικαστική προσπάθεια εξόντωσης του αρχηγού τους». Θα πρέπει να διαπιστωθεί κατά συνέπεια αν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα θα μπορέσει να συνεχιστεί απρόσκοπτα η κυβερνητική συνεργασία της Κεντροαριστεράς, του μικρού πολιτικού σχήματος του Μάριο Μόντι και της συντηρητικής, μπερλουσκονικής παράταξης.

Στη φάση αυτή τα πιθανότερα σενάρια είναι δύο: Το πρώτο βασίζεται στην προοπτική να αποφασίσει ο εβδομηνταεπτάχρονος καναλάρχης, ομαδάρχης και πολιτικός να κάνει «ένα βήμα πίσω» πριν από την οριστική απόφαση του Αρείου Πάγου για την υπόθεση Μέντιασετ, που θα δημοσιοποιηθεί σε πέντε μήνες. Να προωθήσει, δηλαδή, άμεσα μια νέα γενιά πολιτικών, η οποία να καταφέρει να πάρει στα χέρια της τα ηνία του «Λαού της Ελευθερίας».

Εκτός φυλακής

Ο ίδιος θα μπορούσε παίξει τον ρόλο του «ιδρυτή και επίτιμου προέδρου» της συντηρητικής παράταξης. Mετά το εβδομηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας άλλωστε -σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία- οι πολίτες δεν οδηγούνται σχεδόν ποτέ στη φυλακή.

Το εναλλακτικό σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό: ο Σίλβιο θα μπορούσε να επιχειρήσει να ρίξει την κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα, πριν ακόμη παρέλθει το καλοκαίρι. Με αναφορά, επισήμως, όχι στα δικαστικά του προβλήματα, αλλά στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική: ο καβαλιέρε και οι συνεργάτες του ζητούν συνεχώς μείωση των φόρων και υπέρβαση του ορίου του 3% στη σχέση ελλείμματος -ΑΕΠ που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες, έστω και αν γνωρίζουν ότι ο Λέτα έχει λάβει εντελώς διαφορετικές δεσμεύσεις.

Θα τραβήξουν, άραγε, το σκοινί μέχρι να σπάσει; Η απόφαση ανήκει μόνον στον απόλυτο πρωταγωνιστή της «Μπερλουσκονειάδας», ο οποίος πρέπει να διαλέξει με ποιον τρόπο θέλει να εγκαταλείψει το προσκήνιο. Δεν το βάζει κάτω εύκολα, το ξέρουμε καλά, αλλά τα περιθώρια ελιγμών στενεύουν διαρκώς…