ΑΛΒΑΝΙΑ Το περίφημο… «Κάτω Μπερίσας» έγινε επιτέλους πραγματικότητα, αλλά η επόμενη μέρα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελπίδες αλλαγής στον αλβανικό λαό
Του Γιώργου Τσιάρα
Εκκληση στον αντίπαλό του, τον απερχόμενο πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα, να παραδεχτεί την ήττα του, απηύθυνε χτες ο θριαμβευτής των εκλογών της Κυριακής στην Αλβανία, ο Εντι Ράμα.
«Συνεχίζουμε να περιμένουμε, με ηρεμία και σεβασμό στη δημοκρατική ηθική μας, να παραδεχτεί την ήττα του ο αντίπαλος και να ενωθεί με τη μεγάλη νίκη της Αλβανίας, σε μια εκλογική διαδικασία η οποία αποτέλεσε μια συνάντηση της Αλβανίας και των Αλβανών με την ιστορία, ανάλογη εκείνης του 1992. [...] Το αποτέλεσμα, το οποίο ξεπερνά κάθε προσδοκία, συνδέεται με το απλό γεγονός ότι ο αλβανικός λαός είχε αποφασίσει να κλείσει μια σελίδα και να ανοίξει μια νέα εποχή», δήλωσε χαρακτηριστικά σε συνέντευξη Τύπου ο αρχηγός των Αλβανών Σοσιαλιστών και του… 37κομματικού (!) συνασπισμού «Συμμαχία για την Ευρωπαϊκή Αλβανία» που, υπό την ηγεσία του, συγκεντρώνει (χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση) ποσοστό 52,7% έναντι 36,3% της κεντροδεξιάς «ομπρέλας» του Μπερίσα: ένα ποσοστό που του δίνει άνετη πλειοψηφία στη Βουλή, με 84 έδρες σε σύνολο 140.
Παίζει καθυστέρηση
Ο 68χρονος Μπερίσα παίζει ακόμη «καθυστέρηση», αλλά όλα δείχνουν πως μέσα στις επόμενες ώρες θα αναγκαστεί να αποδεχτεί το μοιραίο και να πάει σπίτι του, έπειτα από οκτώ χρόνια στην πρωθυπουργία και πάνω από δύο δεκαετίες στο πρώτο πλάνο της αλβανικής πολιτικής «αρένας». Τη θέση του θα πάρει ο κατά 20 χρόνια νεότερός του πρώην δήμαρχος των Τιράνων, υποσχόμενος -τι άλλο;- «Αναγέννηση» για τον καθημαγμένο αλβανικό λαό.
Εχοντας ως σημαία του την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ο Ράμα έχει βάλει τον πήχη ψηλά, υποσχόμενος να καταπολεμήσει τη διαφθορά και να δημιουργήσει ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος από την… καμένη γη της εποχής Μπερίσα. Σύμφωνα με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, άλλωστε, βασική προτεραιότητα του Ράμα είναι η ευρεία διοικητική μεταρρύθμιση και η λήψη μέτρων για τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό του αμαρτωλού κράτους. Πόσο όμως πιστεύει και ο ίδιος στις υποσχέσεις του και τι μπορεί να περιμένει απ’ αυτόν το φτωχότερο έθνος της Ευρώπης;
Δυστυχώς, όχι και πολλά πράγματα. Ο 48χρονος «σοσιαλιστής», κατ’ όνομα, πολιτικός αναλαμβάνει το τιμόνι της χώρας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή, με την οικονομία «παγωμένη», σε τέλμα στασιμότητας, με τον μέσο μισθό να μην ξεπερνά τα 200-250 ευρώ και την ανεργία να αγγίζει (ανεπίσημα) το 30%, παρά τη μαζική μετανάστευση των νέων – ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά εξακολουθούν να εξαρτούν την επιβίωσή τους από τα εμβάσματα των ξενιτεμένων εργατών.
Βαρύ παρελθόν
Πέρα όμως από τα νούμερα, που δεν βγαίνουν, υπάρχει και το βαρύ παρελθόν της παράταξης του Ράμα, αλλά και του ίδιου του νέου πρωθυπουργού, που δεν είναι και τόσο «άφθαρτος» όσο θέλει να εμφανίζεται. Πολλοί αναλυτές, ντόπιοι και ξένοι, θεωρούν βέβαιο ότι, αντί να υλοποιήσει τις μεγαλεπήβολες «εκσυγχρονιστικές» υποσχέσεις του, ο Ράμα θα τιμήσει τις αλβανικές πολιτικές παραδόσεις του πελατειακού συστήματος, της βεντέτας και του ρεβανσισμού, «τιμωρώντας» τους ευνοούμενους του προηγούμενου καθεστώτος και προωθώντας τους δικούς του έμπιστους σε θέσεις-κλειδιά.
Αλλωστε και ως δήμαρχος της αλβανικής πρωτεύουσας επί 11 συναπτά έτη, ο Ράμα έδωσε σαφή δείγματα γραφής για το πώς εννοεί την «Αναγέννηση». Είναι αλήθεια πως άλλαξε την όψη τής κατά γενική ομολογία κακάσχημης αυτής πόλης, κατεδαφίζοντας εκατοντάδες αυθαίρετα ή ετοιμόρροπα κτίρια και «πρασινίζοντας» τα Τίρανα με χιλιάδες δέντρα, ενώ σήμα κατατεθέν του θεωρείται η απόφαση να βάψει πολλά παλιά κτίρια σε μια προσπάθεια εικονικού καλλωπισμού. Από ουσία, όμως, ο διάδοχος του Φάτος Νάνο στην ηγεσία της Κεντροαριστεράς «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν»: Οχι μόνο κατηγορήθηκε για την έκδοση πλήθους «γκρίζων» οικοδομικών αδειών προς όφελος «ημετέρων», αλλά απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει βασικά προβλήματα των δημοτών του, ιδίως όσον αφορά τις συχνές διακοπές ρεύματος και υδροδότησης. Ως τώρα, φυσικά, έριχνε την ευθύνη στην «εχθρική» κυβέρνηση Μπερίσα.
Το ίδιο «γκρίζα» και θολή μοιάζει και η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας: είναι χαρακτηριστικό πως, αν και όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα ορκίζονται στην ενταξιακή «γραμμή», οι… άκαρδες Βρυξέλλες δεν αναγνωρίζουν ακόμη τη χώρα ως υποψήφια προς ένταξη, παρά το ότι τα Τίρανα έχουν υποβάλει σχετικό αίτημα ήδη από το 2009. Την ίδια στιγμή, η γειτονική Κροατία μπαίνει πανηγυρικά στην Ενωση την 1η Ιουλίου!
