Της Πηγής Ασυνειδήτου
-Είναι βέβαιο πλέον ότι δεν με συμπαθεί ο Αντώνης. Το έχω πια τσεκάρει. Δεν του έβγαιναν οι τράμπες και είπε να βάλει εμένα να ξεκαλοκαιριάσω στο Πολιτισμού. Και αφού είχαν μοιράσει την πίτα. Τώρα τι να κάνω εγώ; Ούτε να διορίσω κάποιον μπορώ, αφού μοιράστηκαν οι θέσεις. Και μου πήρε και την εκπομπούλα μου. Εγώ την είχα καταβρεί την Κυριακή με την εκπομπή. Είχα χρόνια να περάσω τόσο ωραία.
-Πώς είστε τόσο σίγουρος ότι δεν σας συμπαθεί; Εάν δεν σας συμπαθούσε θα σας έβγαζε τελείως εκτός…
-Πώς; Αυτό αποκλείεται. Και να αψηφήσει το έργο που έχει γίνει; Ξέρω όμως ότι δεν ανήκουμε στις πρώτες προτιμήσεις του.
-Δεν ανήκετε; Τι εννοείτε;
-Εγώ και ο Δημήτρης δεν είμαστε οι συμπάθειές του. Είμαστε άλλωστε άλλης σχολής πολιτικοί.
-Ταυτίζεστε μαζί του;
-Δεν βλέπετε τα κοινά μας;
-Εξωτερικά τουλάχιστον δεν έχετε πολλά κοινά. Αν εξαιρεθεί η κόμη κάπως. Ούτε εσωτερικά βλέπω…
-Δεν είστε καθόλου διορατική. Δεν βλέπετε πώς παίζεται το παιχνίδι…
-Εσείς που είστε διορατικός, γιατί δεν επικεντρώνεστε στο έργο που έχετε να κάνετε στον πολιτισμό και στον αθλητισμό;
-Γιατί μου πήραν την εκπομπή μου. Και εδώ ήρθα για να πω τα εσώψυχά μου, όχι για να είμαι όπως στην υπόλοιπη ζωή μου…
-Νιώθω ότι είναι κουραστικό το καμουφλάζ συνέχεια. Αλλα να νιώθετε και άλλα να δείχνετε…
-Ούτε την ανασφάλειά μου μπορώ να δείξω, γιατί είναι πιράνχας όλοι, θα με φάνε, και εγώ δεν θα τους κάνω αυτή τη χάρη. Ούτε όμως μπορώ να δείξω σε όλη την έκταση το πόσο πιστεύω στον εαυτό μου. Πόσο σημαντικός είμαι. Γιατί, ξέρετε, υπάρχουν πολλοί ζηλόφθονες εκεί έξω. Από μικρό μού το έλεγε η μάνα μου…
-Μεγαλώσατε λοιπόν με έναν αντιφατικό συνδυασμό. Από τη μια δεν είστε σίγουρος για εσάς και από την άλλη παραείστε…
-Ανασφάλεια… εντάξει τώρα, μην το παρακάνουμε. Οχι ανασφάλεια ανασφάλεια. Κάπως σαν μια μικρή επιφύλαξη. Εχω τεντωμένες τις κεραίες μου ίσως θα το έλεγα καλύτερα.
-Για να πιάσετε τι;
-Για να βρίσκω πάντα την καλή ή σωστή ευκαιρία και να αναδεικνύομαι. Η ζωή είναι ένας πόλεμος.
-Γι' αυτό αναπολείτε το προηγούμενο υπουργείο; Γιατί η ζωή είναι ένας πόλεμος;
-Καλά, μην το παρατραβάμε, δεν αναπολώ το προηγούμενο υπουργείο. Την εκπομπή μου αναπολώ.
-Εκεί μπορούσατε να αναδειχθείτε…
-Να δείξουμε το σωστό πρόσωπο…
-… του πολέμου…
-Ναι, του πολέμου, όχι το δικό μου εννοούσα…
-Μήπως για εσάς η ζωή είναι καλύτερα ένας πόλεμος που χρειάζεται συνεχή αναμετάδοση;
-Πολύ ωραίο αυτό που λέτε. Μου δώσατε μια υπέροχη ευκαιρία να το σκεφτώ. Πώς το είπατε;
-Και αναρωτιέμαι μήπως γι' αυτό στρώνετε συνέχεια τα μαλλιά σας, για να μη χάσει αυτός ο πόλεμος ούτε δευτερόλεπτο από το σήμα που εκπέμπετε…
-Με μπερδέψατε τώρα… Πόλεμος, μαλλιά, αναμετάδοση, κεραίες… πολύ αφηρημένο μού κάνει όλο αυτό… θα το έλεγα σχεδόν κουλτουριάρικο…
-Λέτε και ο πολιτισμός να είναι τόσο αφηρημένος; Και εκεί πώς θα αναδειχθείτε; Μήπως να προτείνατε πολλές εκπομπούλες; Οχι με πόλεμο αυτή τη φορά… αλλά με αφηρημένα, πολλά αφηρημένα…
