Του Γιάννη Ξανθούλη
Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, με την όντως καλή ραδιοφωνική φωνή και το μάλλον δευτεροκλασάτο χτένισμα, μακιγιάζ και γενικώς τσίτωμα ΕΙΝΑΙ τουλάχιστον εθνική ευεργέτιδα. Μας έφερε (σε σχεδόν απευθείας μετάκληση) τους Ολυμπιακούς, κόντεψε εντελώς τυχαία να κάψει αθώα δέντρα στη Φιλοθέη και αφού περιφέρθηκε ντυμένη ως… Επιτάφιος στο πιο χαρούμενο ή ως Βασίλω (όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη), ΤΩΡΑ ανακάλυψε τη συμπαθή τρωτή πλευρά της, ως συγγραφεύς και ως απλή, απλοτάτη νεοελληνίς. Και να οι εξομολογήσεις de profundis και να οι στοχασμοί και οι ειλικρινείς συγκινητικές αποκαλύψεις για τα όσα μύρια πέρασε το πολυτελές ντι-εν-έι της… Σιγά μη και μ' ενδιαφέρουν οι ελληνοπολυτελείς σταράτες (ολικής αλέσεως) κουβέντες της. Ομως κάθισα, ομολογώ, να την ακούσω ένα βράδυ Ιουνίου με ξαστεριά, ψάχνοντας να βρω ένα κανάλι υποφερτό μήπως και μάθω καμιά είδηση. Γιατί τα γράφω αυτά; Μάλλον γιατί το αγέρωχο ύφος της «σιδηράς», παρ' όλο που δεν παραβλέπω τον κόπο της, είναι τόσο πρόδηλο, από θέση σούπερ ασφάλειας, που από μόνο του ακυρώνει την πραγματικότητα. Την καθαρά ανθρώπινη πραγματικότητα. Γι' αυτό προτιμώ το σικ της Λαγκάρντ, αν και λιγότερο όμορφη από την κυρία Γιάννα (τη φιλόδοξη Κρητικοπούλα που πέρασε από ΟΛΕΣ τις στενωπούς της κακούργας ζωής), ΑΛΛΑ με τσαγανό αυθεντικής μέγαιρας λουσμένης στους αρωματικούς αριθμούς της συμπατριώτισσάς της Σανέλ. Τέλος πάντων, «ΟΛΑ περνούν στη ζωή τραλαλά», που έλεγε κι ένα αρχαίο φιλοσοφημένο άσμα με επικούρεια λογική…
Τώρα είναι Ιούλιος και μαζεύτηκα στο ανθοφόρο περιθώριό μου. Μυρίζω γιασεμιά και σκέφτομαι πόσο ανεπιτήδευτοι είναι αυτοί οι σεΐχηδες που απολαμβάνουν τα πετρελαιοφόρα εδάφη τους με… σαγιονάρες. Αν δεν το πήρατε χαμπάρι, ο γιος της όμορφης αριστοκρατικής σεΐχας Μόζα του Κατάρ, δεύτερης από τις τρεις συζύγους του εμίρη Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι (βλέπε «χασαποταβέρνα»), ονόματι Ταμίμ, τενίστας, μορφωμένος και λάτρης της σαγιονάρας, έγινε ο νέος εμίρης στο Κατάρ. Ετσι, ΟΛΑ τα πλούτη κι όλες οι σαγιονάρες του εμιράτου περνούν στη δικαιοδοσία του. Φυσικά, και το δημοκρατικό του δικαίωμα να συναλλάσσεται με τους Δυτικούς τζουτζέδες που τρέχουν με τα τέσσερα έτσι και μυριστούν πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αλλά και πάσης φύσεως αέρια, ΑΡΚΕΙ να προέρχονται από ευγενείς πηγές. Στην περίπτωση αυτή, σαφώς και κλίνω προς την αυθεντικότητα και το ανεπιτήδευτο των σαγιοναροθρεμμένων αραβόπουλων. Τι τα θες, το Ισλάμ, σε οποιαδήποτε μορφή του, κρύβει τις εκπλήξεις του. Μόνο ο κ. Ερντογάν μπέρδεψε τα μπούτια του έχοντας κατά νου τις σαγιονάρες. Ομως ο επάρατος κεμαλισμός για την ώρα τον αναγκάζει να φορά σκαρπίνια στα πόδια και να υπομένει τους κάλους και το σφίξιμο στη φτέρνα. Μες στη σύγχυση τον μίσησε, για δικούς της βέβαια λόγους, και η Μέρκελ, αλλά ο σουλτάνος ΔΕΝ πτοείται, όσο εμβαθύνει στις σούρες του Κορανίου κι όσο λιγουρεύεται τις κελεμπίες του Ιράν και των λοιπών ευσεβών κρατών. Ο Ιούλιος υπερθερμαίνει, όπως βλέπουμε, την Αίγυπτο, που ανάθεμά με αν κατάλαβα τι ακριβώς θέλουν. Το πιο οξύμωρο που είδα ήταν μια αραβοπούλα, ντυμένη – μπαμπουλωμένη με δέκα ράσα και γιασμάκια, να ομιλεί πίσω απ' το… παραβάν της για δημοκρατία, ελευθερία και άλλα τέτοια εδώδιμα αποικιακά! Δεν βαριέστε, ο κόσμος συνεχίζει να ζει μες στην αντίφαση και τον παραλογισμό, γι' αυτό και ο κοσμάκης ξεδίνει με παραστάσεις εικοσιτετράωρης εξάσκησης σθένους. Τώρα ακούστηκε και ετοιμάζεται παράσταση που θα κρατά δεκαπέντε μέρες, φουλ πανσιόν, με ξενάγηση στα Πριγκιπόνησα και προσφορά υπνόσακο, εισιτήρια θρίλερ για τη διαδρομή «Ασπρόπυργος – Αγία Πετρούπολη» κι ένα δίσκο με ερμηνείες της Φωτεινής Δάρα. Οσοι επιζήσουν θα έχουν δωρεάν τσεκάπ κι επίσκεψη στο υπουργείο Υγείας να γνωρίσουν από κοντά τον κ. Αδωνη. Μακάρι τέτοια να γίνονται να ξεχνιόμαστε και να εμβαθύνουμε στην πετρελαιοπηγή της τέχνης. Στο Κατάρ όποιος θέλει να παίξει θέατρο είναι ελεύθερος, αρκεί να μην έχει θεατές. Εξάλλου είναι γνωστές παγκοσμίως οι καλλιτεχνικές ευαισθησίες των σεΐχηδων, οι οποίοι έχουν «πειράξει» αρκετά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου όπως: «Καμήλα ο πόθος», «Αδελφοί Καταραζόφ», «Ωραία μου κοιλία», «Τρίτο στεφάνι και στα δικά σας», «Φάκβεθ» (αυστηρώς ακατάλληλο για παιδιά κάτω των εβδομήντα) κι άλλα πολλά, αν και το πιο δημοφιλές είναι το «Ηταν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ παιδιά μου», αφού κάθε αρσενικός άρχοντας δικαιούται να έχει μέχρι και τριάντα γιους και άλλες τόσες θυγατέρες, χώρια τα εκτός σαγιονάρας.
Ετσι λοιπόν, με τις σαγιονάρες ΟΜΩΣ, και τα ημέτερα ξώφτερνα δεν υστερούν. Αυτό σκεφτόμουν προχθές που προέκυψε λέει ΜΕΙΖΟΝ θέμα με τον κ. Πολύδωρα, που κάτι άλλο ήθελε να πει και κάτι άλλο είπε περί Χρυσών Αυγών. Το αποτέλεσμα; Μια μπαγιάτικη προβλέψιμη ομελέτα, γιατί ο κ. Βύρων είναι πάρα πολύ ιστορικό στέλεχος με ιστορικές νοστιμιές, άσχετα αν περνιέται (από μόνος του) για μικρανιψιός του Κικέρωνα.
Αξιον απορίας ποιος τον ψηφίζει ακόμη πλην των βολεμένων συγγενών του κ.λπ…
Πέρασε στο μεταξύ και η 4η Ιουλίου να γιορτάσει η Αμερική ως μπανιστιρτζού-ωτακούστρια και βάζουμε με το καλό πλώρη για την κατάληψη της Βαστίλης στις 14 του μήνα.
Με τούτα και με 'κείνα αποφάσισα να κυκλοφορώ στη βεράντα μου ξυπόλητος ως παρωχημένος αναστενάρης.
Και μια ιστορική απορία: Ο αλησμόνητος για διάφορα Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε αποποινικοποιήσει τη μοιχεία; Δυστυχώς, όπως έλεγε και η θεια μου η Ρουμπινιώ, ο καλός άνθρωπος εύκολα ξεχνιέται…
