Για τη σχέση λαϊκής εξέγερσης – ποδοσφαίρου στη Βραζιλία: «Τα δίκαια αιτήματα ζουν με την αγάπη για το παιχνίδι που παίζουμε καλύτερα απ’ όλους!»

Του Σπύρου Τσάμη

Ναι μεν «συμβιβασμένος με το πέρασμα του χρόνου», αλλά πιστός στην ιδιοσυγκρασία του Βραζιλιάνου, νοσταλγεί και διψάει! Ως αποτέλεσμα της ανόδου των Βραζιλιάνων στην κορυφή του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, ο Ριβάλντο νοσταλγεί δικές του μέρες ακμής. Παράλληλα, διψάει για επάνοδο της ειρηνικής καθημερινότητας στη Βραζιλία που ακούει στην εποχή μας την ηχηρή λαϊκή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη…

Βέβαια, όπως κάθε Βραζιλιάνος που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι αυτός συνεχώς διψάει και για εμπνευσμένο ποδόσφαιρο. Οπως αυτό που οδήγησε, προ ημερών, την Εθνική στην επιτυχία.

Τρία γκολ έβαλαν στους Ισπανούς, σ’ εκείνο το παιχνίδι-καθαίρεση των Ιβήρων απο το απυρόβλητο, και τέσσερα στους Ιταλούς πριν γιορτάσουν την άνοδο στην κορυφή. Ή μήπως φαντάζει ταπεινή επιτυχία στους Βραζιλιάνους η άνοδος στο πρώτο σκαλί της διοργάνωσης που καλείται να συμπληρώνει το αγωνιστικό πρόγραμμα της FIFA, κυρίως ως γενική δοκιμή του Παγκοσμίου Κυπέλλου της επόμενης χρονιάς;

Με τον προπονητή της Λουίς Φελίπε Σκολάρι γνωρίζονται καλά από την κοινή εμπειρία στο ταπεινό Ουζμπεκιστάν. Αρα η επικοινωνία της «Εφ.Συν.» με τον άλλοτε και… Νεοέλληνα «Ρίμπο» έχει πολλά ερεθίσματα, αρχής γενομένης από την αίσθηση ότι η αξία της επιτυχίας στη… συμπληρωματική διοργάνωση του Συνομοσπονδιών δεν συνιστά τίτλο τιμής.

«Το ποδόσφαιρο με την Εθνική μας σε κάθε ευκαιρία είναι σημαντικό γεγονός. Ετσι εξηγείται ότι είχαν όλοι ενδιαφέρον και γι’ αυτούς τους αγώνες και ζήσαμε πάλι τη χαρά του παιχνιδιού! Ο απλός Βραζιλιάνος των ημερών μας, μέσα στην ένταση που ζει ως πολίτης τις μέρες αυτές, ενώ διεκδικεί από την κυβέρνησή μας αξιοπρέπεια στη ζωή του, σίγουρα έχει και άλλες σκέψεις στο μυαλό του για την οικογένεια και την πατρίδα του. Αλλά το ποδόσφαιρο, εκτός από ξεχωριστό πανηγύρι για μας, ήταν, είναι και θα είναι και καταφύγιο. Αρα κίνητρο υπήρχε! Κίνητρο είναι η ίδια η μπάλα!»

Ακόμη κι έτσι όμως, ο ίδιος έδωσε το ερέθισμα για την αναγκαία παρένθεση… Η λαϊκή εξέγερση -και εκεί- και ο ιδιαίτερος τόνος που αποκτά η νέα επιτυχία της Εθνικής. Πόσο μάλλον έναν χρόνο πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο που θα βιώσει ως οικοδέσποινα.

Εχουμε δει στα δελτία ειδήσεων απλούς Βραζιλιάνους, όσους μετέχουν στις διαδηλώσεις και ζητούν δουλειά και κοινωνική δικαιοσύνη, να διαμαρτύρονται, επειδή… «επιτέλους, το ποδόσφαιρο δεν είναι το μόνο αγαθό!».

Επηρεάστηκε, λοιπόν, η επιτυχία της Εθνικής τους από τη λαϊκή έκρηξη;

«Επηρεάστηκε, αλλά χωρίς ν’ αλλάξει την ουσία. Εννοώ ότι ναι μεν μετά τις νίκες, λιγότερος κόσμος σε σύγκριση με άλλες εποχές βγήκε στους δρόμους. Αλλά όλοι είδαν τα παιχνίδια κι όλοι πανηγύρισαν. Κι αν δεν πανηγύρισαν όπως άλλοτε, όλοι χάρηκαν! Σίγουρα, αν ρωτήσεις όλους μας, θα σου πούμε ότι η κοινωνία μας χρειάζεται τομές, θα σου πούμε ότι υπάρχουν προβλήματα χρόνων που χρειάζονται λύσεις γιατί επηρεάζουν την καθημερινή ζωή. Ομως η ίδια απαίτηση ζει, έστω και πίσω από την ξεχωριστή αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ο,τι άλλο κι αν συμβαίνει στη ζωή μας, το ποδόσφαιρο έχει τη θέση του ως το παιχνίδι που εμείς οι Βραζιλιάνοι πιστεύουμε ότι ξέρουμε να παίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον».