Του Γιάννη Ντεντόπουλου

Μόλις η Μάριον Μπαρτολί (νο15 στον κόσμο) αποτελείωσε με 2-0 (6-1,6-4) τη Γερμανίδα Ζαμπίνε Λιζίκι (νο24) και συνειδητοποίησε ότι ήταν η φετινή πρωταθλήτρια του Ουίμπλεντον, έτρεξε και σκαρφάλωσε στο θεωρείο της. Πρώτα αγκάλιασε τον πατέρα της, γιατί ήταν αυτός που την έβαλε στον μαγικό χώρο του τένις σε ηλικία 6 ετών. Μετά έπεσε στην αγκαλιά της προπονήτριάς της Αμελί Μορεσμό, που τη βοήθησε να ανέβει ένα σκαλοπάτι ψηλότερα.

Ηταν μια σπάνια ευκαιρία για το κοινό να αποθεώσει τις μοναδικές Γαλλίδες που έχουν κατακτήσει τον τίτλο στο «All England Club» μετά το 1923. Σημαντικό επίτευγμα, ειδικότερα σε μια περίοδο που οι αδελφές Ουίλιαμς έχουν τη μερίδα του λέοντος. Την τελευταία 14ετία η Βίνους και η Σερένα έχουν μοιραστεί από 5 τίτλους. Σύνολο 10.

Η Μπαρτολί ξεκίνησε και συνέχισε την καριέρα της με προπονητή τον μπαμπά της Ουόλτερ Μπαρτολί, που δεν υπήρξε τενίστας. Είχε όμως όραμα να δημιουργήσει ένα πιστό αντίγραφο της Μόνικα Σέλες, δηλαδή μιας τενίστριας που τα χτυπήματά της εκτελούνται με τα δύο χέρια.

Τον περασμένο Φεβρουάριο συμφώνησαν ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει. Παρέμειναν πατέρας με κόρη. Την προπόνηση ανέλαβε για λίγο η Γιάνα Νοβότνα, πριν πάρει τα ηνία η Αμελί Μορεσμό.

Η 29χρονη Γαλλίδα έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, και μάλιστα χωρίς να χάσει σετ, έξι χρόνια μετά την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα. Στον τελικό του 2007 είχε υποκλιθεί στην ανωτερότητα της Βίνους, που τότε είχε επικρατήσει με 2-0.

Η πρωτάρα Λιζίκι μπορεί να έκανε όλη τη «βρόμικη» δουλειά για να φτάσει εκεί αποκλείοντας τη Σερένα (νο1) και τη Ραντβάνσκα (νο4), αλλά φαίνεται ότι δεν άντεξε την πίεση και την ατμόσφαιρα του τελικού.

Νιώθοντας ότι έκανε τη χειρότερη εμφάνισή της την πιο ακατάλληλη στιγμή, έβαλε τα κλάματα δύο γκέιμ πριν τελειώσει το παιχνίδι. Πάντως η 24χρονη Γερμανίδα έκανε την απελπισμένη προσπάθεια να γυρίσει το δεύτερο σετ από το 1-5, αλλά η Μπαρτολί δεν έδειχνε διατεθειμένη να αφήσει «την μπουκιά να της φύγει από το στόμα». Μια «μπουκιά» που μεταφράζεται σε χρηματικό έπαθλο 1,33 εκατομμυρίων ευρώ και ένα άλμα από τη 15η θέση της κατάταξης στην 7η. Η υψηλότερη της καριέρας της.

«Ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι κέρδισα το Ουίμπλεντον» ξεκίνησε τις δηλώσεις της η Μπαρτολί, που όση ώρα γινόταν η απονομή στη Λιζίκι χτυπούσε το μέτωπό της λες και δεν πίστευε αυτό που συμβαίνει. Και συνέχισε: «Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε, όμως για έναν τενίστα που ξεκινάει να παίζει 5-6 ετών, μόλις γίνεται επαγγελματίας έχει όνειρο να κερδίσει ένα Γκραντ Σλαμ. Οπότε, μόλις συμβαίνει, νιώθεις ότι κατάφερες κάτι που το ονειρευόσουν για εκατομμύρια ώρες».

«Ηταν για μένα κάτι πρωτόγνωρο και ίσως με επηρέασε. Οπως με επηρέασε το γεγονός ότι στην πορεία είχα πολύ πιο δύσκολα ματς από τη Μάριον και αυτά προφανώς με στέγνωσαν από ενέργεια» παραδέχθηκε η φιναλίστ.