→ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ Ατέρμονος Γολγοθάς για τους Παλαιστίνιους κατοίκους της έχει γίνει η υδροδότησή τους στη Λωρίδα της Γάζας
Του Δημήτρη Σ. Φαναριώτη
Ορατό περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι πλέον το ενδεχόμενο να ξεσπάσει κρίση για τα υδάτινα αποθέματα στη Λωρίδα της Γάζας, με τα Ηνωμένα Εθνη να προειδοποιούν για πολλοστή φορά ότι ο παλαιστινιακός θύλακας θα είναι αβίωτος σε λίγα χρόνια από σήμερα.
Με το 90%-95% των υδάτων που βρίσκονται στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής να έχει μολυνθεί από λύματα, χημικά και σκουριά, η υδροδότηση των 1,6 εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας παραμένει Γολγοθάς. Ετσι, το πολύτιμο αγαθό επαρκεί μόνο για το 20% των κατοίκων, αναγκάζοντας ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Γάζας να αγοράζει εμφιαλωμένο νερό, καταθέτοντας έως το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματός του. «Υπάρχει ένα σοβαρότατο έλλειμμα υδάτινων πόρων στη Γάζα και ταυτοχρόνως έχει επιδεινωθεί πολύ η ποιότητα του νερού», δήλωσε ο Ρεμπί Ελ Σέιχ, αναπληρωτής πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, αρμόδιος για την υδροδότηση της Γάζας.
Ενδεικτική της κατάστασης των υδάτινων αποθεμάτων που επικρατεί είναι η φετινή μελέτη της NASA, σύμφωνα με την οποία μεταξύ 2003 και 2009, η περιοχή έχασε 144 κυβικά χιλιόμετρα των αποθεμάτων γλυκού νερού -μια ποσότητα η οποία ισοδυναμεί με την ποσότητα των υδάτων που περιέχει η Νεκρά Θάλασσα– επιδεινώνοντας μια ήδη δραματική κατάσταση. Μάλιστα, τα Ηνωμένα Εθνη προειδοποιούν ότι ο υδροφόρος ορίζοντας θα έχει μολυνθεί πλήρως έως το 2016, δημιουργώντας έτσι έως το 2020 μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Μόνο 5%-10% του νερού του υδροφόρου ορίζοντα επί του παρόντος θεωρείται ασφαλές για κατανάλωση, αλλά ακόμη και αυτό πολλές φορές αναμειγνύεται με κακής ποιότητας νερό κατά τη διάρκεια της διανομής, καθιστώντας το ασφαλές μόνο για πλύσιμο.
Ακατάλληλο για πόση
«Το νερό της βρύσης που μας παρέχει ο δήμος είναι απολύτως ακατάλληλο και ο σύζυγός μου είναι νεφροπαθής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται», δήλωσε η Σαχάρ Μούσα, μητέρα τριών παιδιών, η οποία ζει σε ένα μικρό ετοιμόρροπο σπίτι στον οικισμό στο Χαν Γιουνίς στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, κοντά στο αιγυπτιακά σύνορα. Η Μούσα είναι αναγκασμένη να δαπανά τουλάχιστον 12,5 δολάρια κάθε μήνα -ένα σημαντικό ποσό για την πλειονότητα των Παλαιστινίων στην περιοχή– προκειμένου να αγοράσει φιλτραρισμένο νερό για να το αποθηκεύσει σε μια πλαστική δεξαμενή 500 λίτρων. Τα Ηνωμένα Εθνη εκτιμούν ότι πάνω από το 80% των κατοίκων της Γάζας αναγκάζεται να αγοράσει το πόσιμο νερό. «Οι οικογένειες πληρώνουν έως και ένα τρίτο του εισοδήματός τους για να αγοράσουν πόσιμο νερό» επισήμανε ο Τζουν Κουνούγκι, ειδικός εκπρόσωπος της UNICEF.
Στην κρίσιμη αυτή κατάσταση συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό ο ισραηλινός αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας, με τους ακτιβιστές να καταγγέλλουν ότι το Τελ Αβίβ εμποδίζει την εισαγωγή των υλικών που απαιτούνται για τις επισκευές του δικτύου υδροδότησης, αλλά και για τον καθαρισμό των βιομηχανικών και αγροτικών αποβλήτων.
Περιοχή χωρίς ρέματα ή ποτάμια η Γάζα έχει ιστορικά στηριχθεί για την υδροδότησή της αποκλειστικά στον υδροφόρο ορίζοντα, ο οποίος συγκεντρώνει ετησίως 50-60 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χάρη στις βροχοπτώσεις και την απορροή των υδάτων από τους λόφους της Χεβρώνας προς τα ανατολικά. Κι όσο κι αν ακούγεται σχεδόν απίστευτο, το τρεχούμενο νερό της βρύσης αποτελεί μια «πολυτέλεια» άγνωστη σε πολλούς κατοίκους της Γάζας. Ετσι, οι ντόπιοι στη διάρκεια του καλοκαιριού προσπαθούν να πιουν το νερό που αναβλύζει κυριολεκτικά σταγόνα-σταγόνα από τις βρύσες τους, κάθε δεύτερη μέρα, ενώ η πίεση είναι συχνά τόσο χαμηλή, ώστε όσοι ζουν στους επάνω ορόφους δεν έχουν την τύχη να απολαμβάνουν ούτε αυτές τις λιγοστές σταγόνες…
