Το στοίχημα της σύγχρονης μουσειακής πολιτικής είναι ο τρόπος με τον οποίο οι διευθυντές θα ελκύσουν το κοινό ξανά και ξανά. Η άπαξ επίσκεψη στο μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο αποτελεί ξεπερασμένη αντίληψη. Η έκθεση είναι βασικό «χαρτί», αλλά όχι το μοναδικό. Με δράσεις, προβολές, προγράμματα για παιδιά, συναυλίες, happenings, ακόμα και διανυκτερεύσεις εντός των εκθεσιακών χώρων άρχισε να εκπαιδεύεται και το ελληνικό κοινό, ώστε να περνάει την πόρτα του πνευματικού ιδρύματος σε τακτά διαστήματα. Οπως συμβαίνει εδώ και χρόνια στα μουσεία του εξωτερικού. Και φυσικά τα αναψυκτήρια, τα καφέ μπορούν να λειτουργήσουν σαν μαγνήτες.

Ολα τα παραπάνω, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις, τα υποστηρίζει η Πολυξένη Αδάμ Βελένη, διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. «Τα μουσεία πρέπει να διευρύνουν το ωράριο και τη λειτουργία τους, ακόμα και με εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου ελκυστικές στο κοινό», είπε πρόσφατα σε ανοιχτή συζήτηση στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού. Και θύμισε ότι σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να βοηθήσει και το ΤΑΠ (Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων), αρκεί να «επανασχεδιαστεί και να επανασυγκροτηθεί και όχι να διαλυθεί ή να καταργηθεί το δεύτερο πιο κερδοφόρο Ταμείο μετά το ΣΔΟΕ».

Την αξία, όμως, και τον ρόλο που μπορούν να παίξουν μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι στην πολιτιστική εκπαίδευση του κοινού αλλά και την αύξηση των εσόδων τους πρέπει πρωτίστως να κατανοήσει το υπουργείο Πολιτισμού. Με το να εξαπλώνει τις δράσεις τους κι όχι συρρικνώνοντας και συμπιέζοντάς τα σε αδιέξοδο κι ασφυξία.

Στους χαλεπούς καιρούς της απόλυτης οικονομικής ένδειας, όπου ακόμα και το χαρτί υγείας αποκτάται με δυσκολία, οι διευθυντές των μουσείων δίνουν τον δικό τους μοναχικό αγώνα. Το υπουργείο Πολιτισμού έχει αφεθεί σε μια γλυκιά απραξία και νωχέλεια. Χρόνια τώρα, αλλά ειδικά στην παρούσα φάση. Η Μπουμπουλίνας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ έναν υπουργό οραματιστή. Οχι έναν πολιτικό, αλλά έναν πολιτιστικό τύπο.

Βασιλική Τζεβελέκου