Του Φώτη Παπούλια
Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει ούτε στοιχειώδη φαντασία. Η Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση (ΕΔΤ) δεν είναι απλώς κακόηχη, με αναγραματισμό θα μπορούσε να διαβαστεί και ως Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων (ξέρετε η παλιά ΤΕΔ), και ως Ελληνική Δημόσια Τηλεπειρατεία ή και ως Ειδικό Τμήμα Διαφώτισης. Ή αν ισχύει το μετέπειτα «ΔΤ» που εμφανίστηκε μόλις ξεκίνησε η μετάδοση ταινίας, μπορεί να σημαίνει και Δημοσίας Τάξεως…
Οι κυβερνητικοί φωστήρες που διαχειρίζονται εξακολουθητικά την τραγική τους αποτυχία στη ΝΕΤ, στον πανικό τους οδηγούνται από το ένα ολέθριο λάθος στο άλλο. Δημόσια (;) Τηλεόραση που εκπέμπει σήμα από ιδιωτικό στούντιο, δεν είναι μόνο παγκόσμια πρωτοτυπία, αλλά είναι μείζον θέμα λειτουργίας της Δημοκρατίας. Ουσιαστικά οι δύο συνέταιροι στην κυβέρνηση λειτουργούν με το δόγμα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από νομικίστικες ερμηνείες, χωρίς να κατανοούν ότι ο δρόμος που πορεύονται οδηγεί προς τον απόλυτο εξευτελισμό τους.
Γιατί, αν δεν είναι εξευτελισμός η νόμιμη (;) πειρατεία, αν δεν είναι εξευτελισμός η «επαρχιώτικη μαγκιά» που τους διακρίνει, αν δεν είναι εξευτελισμός το να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της αποφάσεις της Δικαιοσύνης αλλά και την κοινωνική κατακραυγή που συνοδεύει εδώ και έναν μήνα το «μαύρο» της ΕΡΤ, τότε τι είναι;
Η κυβέρνηση των δύο συνεταίρων είναι προφανές ότι αγνοεί και το τι σημαίνει η λέξη αιδώς, αφού προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την εκπομπή ενός σήματος, το οποίο απαξιώνει όχι μόνο τον δημόσιο χαρακτήρα της τηλεόρασης, αλλά κυρίως, και αυτό είναι το ουσιαστικότερο, απαξιώνει την ουσία της δημοκρατίας και του αγαθού της ελεύθερης πληροφόρησης.
Η αλητεία τους δεν διακρίνεται από προχειρότητα, αντιθέτως μάλιστα. Το μήνυμα, έστω και με αυτό τον τρόπο, είναι διαυγές και περιεκτικό: «Εμείς κυβερνάμε, με τον τρόπο που μας αρέσει και σε όποιον αρέσει». Ο κυνισμός σε όλο του το μεγαλείο, η Λουδοβίκεια αντίληψη ότι «το κράτος είμαστε εμείς», οδηγεί τους δύο συν-εταίρους στη συναντίληψη του «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω», αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες και αυτοί που τους καταστρατηγούν όχι απλώς παρανομούν, αλλά ουσιαστικά καταγράφονται στους εχθρούς της Δημοκρατίας.
Η ΕΔΤ θα μείνει στην Ιστορία ως το απόλυτο ανέκδοτο μιας κυβέρνησης η οποία νομίζει ότι η ενημέρωση είναι περιουσιακό της στοιχείο, και η δημοσιογραφία θεραπαινίδα της εκάστοτε κυβέρνησης. Δυστυχώς γι' αυτήν (την κυβέρνηση) και ευτυχώς για μας η πραγματικότητα έχει υπερβεί προ πολλού το «βλαχομπαρόκ» στιλ της κυβέρνησης…
