Του Πέτρου Μανταίου

Ετσι σχολίασε ο τοπικός Τύπος την επίσκεψη του Βαγγέλη Βενιζέλου στην, κάποτε «πράσινη», Κρήτη, σύμφωνα με ανταπόκριση στην «Εφ.Συν.» (13-14/7) του Μάριου Διονέλλη: «Εικόνα αντιπροέδρου της κυβέρνησης που γυρνάει σαν πολιτευτής στα καφενεία των χωριών». Δεύτερη εικόνα που μου εντυπώθηκε και που, νομίζω, «κινηματογραφεί» με εναργή συμβολισμό την πτώση κόμματος που δέσποσε στην πολιτική ζωή του τόπου, ως κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, σχεδόν επί τέσσερις δεκαετίες: ο αρχηγός αυτού του κόμματος –όχι τόσο ο «αντιπρόεδρος της κυβέρνησης»– να περιέρχεται καφενεία χωριών σαν (κοινός) πολιτευτής.

Η πρώτη εικόνα ήταν, πριν από λίγες μέρες, όταν, κατά την επαναφορά των κεντρικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ από την Ιπποκράτους στη Χαρ. Τρικούπη, τη μεταφορά επίπλων έκαναν, με τα χέρια, υπάλληλοι των γραφείων και μέλη του κόμματος. Δεν υπήρχε οικονομική δυνατότητα καν να μισθωθούν υπηρεσίες εταιρείας μεταφορών.

Η Ιστορία συχνά γυρνάει σελίδες με απάθεια επαγγελματία εκτελεστή. Μένουμε οι «αναγνώστες», τα υποκείμενα, της Ιστορίας άλλοτε να θαυμάζουμε, άλλοτε να απορούμε, άλλοτε να στεναχωριόμαστε από το θέαμα μιας πτώσης, ακόμα και αν ουδέποτε μετείχαμε στην ακμή, ουδέποτε μας ενέπνευσε εμπιστοσύνη ο πολιτικός λόγος της. Στεναχώρια περισσότερο για όλους αυτούς, τους αμέτρητους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν, συνεγέρθηκαν και ελπίσανε πως η δικαίωση του ΠΑΣΟΚ θα γινόταν και δική τους δικαίωση. Στεναχώρια, προπαντός, για τα σημερινά μας βάσανα και τι θ’ απογίνει όλος αυτός ο κόσμος που κάποτε έλπισε, τι θ’ απογίνουμε όλοι μας και σε τι να ελπίσουμε.

Μιας και η «αυλαία» έδειξε να «έπεσε» στο Αλκαλοχώρι. Θυμίζω μόνο πως από κει ξεκίνησε, στα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το «μάδημα» του μόλις… ανθισμένου συνεταιριστικού κινήματος, με αγροτικούς συνεταιρισμούς-«μαϊμούδες» ευνοούμενους του ΠΑΣΟΚ, εξ ων πρώτος ο του Αλκαλοχωρίου. Τέλος, δεν είναι και… άριστο δείγμα ΠΑΣΟΚικής μεταμέλειας η τοποθέτηση του Χρήστου Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα…