Του Γιώργου Σταματόπουλου
Μια σταγόνα αξιοπρέπεια αν διέθεταν οι βουλευτές (άπαντες), από αυτήν που έχουν όλοι οι άνθρωποι εννοείται, θα εξεδίωκαν προτροπάδην τον εξαιρετικά συκοφάντη, επικίνδυνο για τη Δημοκρατία, ανεκδιήγητο, αποπεμφθέντα υπουργό (!) Λυκουρέντζο από το κτίριο της Βουλής, αλλά και από την πανελλήνια, πολιτική αγορά. Για τις δηλώσεις του βεβαίως: «Ομιλίες και μανιφέστο τρομοκρατικών οργανώσεων εντός Βουλής» και «ευθεία σχέση κομμάτων με την τρομοκρατία». Δηλώσεις γεμάτες εμπάθεια, μίσος, χολή, εκδικητικότητα, ψεύδος.
Θα πείτε, ο πρώτος είναι; Τόσα φρούτα στρογγυλοκάθονται στα έδρανα της Βουλής, η γλώσσα των οποίων δείχνει ότι δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με την Παιδεία και τον πολιτισμό, την ευπρέπεια, το ήθος, την ελληνική γλώσσα, την ευγένεια, τη δημοκρατικότητα…
Ακροδεξιά αποβράσματα, ναζιστικά φερέφωνα, διάφορα αγράμματα σοσιαλειδή και αριστεροειδή· το κακό συναπάντημα! Ολο αυτό το θλιβερό τσούρμο υποτίθεται ότι υπηρετεί το δημοκρατικό πολίτευμα· ανάθεμα εάν έχουν διαβάσει κάτι θεμελιώδες περί αυτό. Η συμπεριφορά τους καταδεικνύει, εάν δεν αποδεικνύει, ότι όχι μόνο δεν έχουν διαβάσει, αλλά, προσέτι, δεν ενδιαφέρονται καν να διαβάσουν, να μάθουν. Καιροσκόποι, αρπαχτικά, ερπετά, ραγιάδες προκειμένου να θρονιαστούν σε μια καρεκλίτσα εξουσίας. Ας αντιπαρέλθουμε ότι εμείς τους ψηφίζουμε όλους αυτούς (είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία για το τι σημαίνουν εκλογές, ότι τα κόμματα είναι ολιγαρχικά, και άλλα τρωτά περί την αντιπροσωπευτική δημοκρατία). Ας μείνουμε σε αυτά που αντιμετωπίζουμε. Στον κύριο Λυκουρέντζο. Κατηγορεί ευθέως συναδέλφους του ως τρομοκράτες και παραμένει ακέραιος στη θέση του. Γενναιόδωρη, ανεκτική και επιεικής η δημοκρατία, ναι, ακόμη και αν βυσσοδομούν στο σώμα της. Εκείνοι, που υποτίθεται την προφυλάσσουν από βιαστές, εγκληματίες, αγράμματους και λοιπούς ρυπαρούς, πώς αντιδρούν; Σφυρίζουν κλέφτικα; Μήπως θεωρούν ότι αυτό το είδος σφυρίγματος είναι, απλώς, ενταγμένο στη δημοκρατική συμπεριφορά;
Δεν νομίζω στην Ιστορία του ελληνικού Κοινοβουλίου να έχουν υπάρξει ποτέ τόσο πολλοί, ταυτόχρονα, γελοίοι, θλιβεροί και επικίνδυνοι για τον ίδιο τον θεσμό που υπηρετούν βουλευτές. Αρχές επικοινωνιακής (αλλά και ανθρώπινης) ευπρέπειας δεν επιτρέπουν να τους αποδοθούν άλλοι βαρύτεροι χαρακτηρισμοί. Τόση χυδαιότητα πια, τόσος εξευτελισμός της πολιτικής, τέτοια περιφρόνηση προς την κοινωνία και τον Λόγο… Τι να πεις, απορείς πώς αντέχεται όλος αυτός ο βόρβορος. Υες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι έλεγε ο Ηράκλειτος, δηλαδή τα γουρούνια ευχαριστιούνται πιο πολύ στον βούρκο παρά στο καθαρό νερό. Αμ, οι άλλοι, οι «αντίπαλοι»; «Ραντεβού στα γουναράδικα», «θα σας κρεμάσουμε» και τινά έτερα σεξιστικά; Υψώνουν στα ουράνια το επίπεδο του διαλόγου, οδηγούν τη χώρα στην υπέρβαση του ανθρώπου, ούτε καν στον (ποθούμενο) εξανθρωπισμό του. Φρίκη. Δεν έχει χρείαν χυδαιομέτρων η Βουλή’ οι ίδιοι (τινές) οι βουλευτές είναι τα χυδαιόμετρα, π.χ. ο Λυκουρέντζος.
