Δεν είναι λίγο να βλέπεις live ένα γκρουπ που βρίσκεται στην κορυφή και δεν αποκλείεται το νέο του άλμπουμ, το Electric, να ανεβεί στο νο1 του επίσημου βρετανικού chart. Κι όμως, μόλις 3 χιλιάδες θεατές πήγαν στο Eject festival την Τρίτη το βράδυ
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Βρήκαμε αφορμή με τους Pet Shop Boys να ξεδώσουμε λίγο προχθές το βράδυ. Να χορέψουμε, να ευχαριστηθούμε τη μουσική, να ξεχάσουμε λίγο την καθημερινή μαυρίλα. Να νιώσουμε ξανά νεαροί και πιτσιρικάδες. Στην πλατεία Νερού, στο Φάληρο, ο μέσος όρος ηλικίας ήταν αυξημένος. Οι Pet Shop Boys είναι ένα συγκρότημα της εφηβείας εκείνων που τώρα είναι 30 και 40 something, είναι ένα ποπ ντουέτο με τα τραγούδια του οποίου μεγάλωσαν μία και δύο γενιές. Αυτές βρέθηκαν κυρίως στο Ejekt festival την Τρίτη το βράδυ.
Αλλά δυστυχώς και το Ejekt (κατ)έγραψε ακόμη μια αποτυχία στο φετινό συναυλιακό καλοκαίρι. Ολα ήταν τέλεια εκεί, μόνο ένα πράγμα απουσίαζε: ο κόσμος. Ωραίο μέρος, ταλαιπωρία μηδέν, ήχος καταπληκτικός και δυνατός, καλή μουσική και καλά τραγούδια. αλλά ρε γαμώτο μόλις 3 χιλιάδες θεατές. Ετσι δεν πάμε πουθενά. Οι εγχώριοι διοργανωτές ξένων συναυλιών δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους. Μας βλέπω να γυρνάμε στη δεκαετία του ’80 και να μετράμε μία μία τις δραχμούλες μας (κύριε Αλαβάνε μας), για να ταξιδεύουμε στο εξωτερικό μήπως και δούμε κανένα όνομα της προκοπής.
Οι Pet Shop Boys πάντως μπορεί να είναι ένα συγκρότημα του παρελθόντος, αλλά δείτε πόσο κατάλληλο είναι το timing στο οποίο ήρθαν. Μόλις τη Δευτέρα κυκλοφόρησαν το καινούργιο τους άλμπουμ, το Electric, και παίζει πολύ σοβαρά η πιθανότητα να ανεβούν στο νο1 του επίσημου βρετανικού chart – σήμερα το απόγευμα θα έχουμε τις πρώτες ενδείξεις, όταν θα βγουν οι μεσοβδομαδιαίες πωλήσεις. Δεν είναι λίγο να βλέπεις live στην Ελλάδα το γκρουπ που βρίσκεται στην κορυφή, έτσι;
Με το Axis από το Electric, το πρώτο τους single, ξεκίνησαν άλλωστε το σετ τους. Ο Chris Lowe στα πλήκτρα και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ο Neil Tennant στο τραγούδι με αναλλοίωτη τη φωνή του. Ντυμένοι στα μαύρα αρχικά, με πούλιες στα πλευρά, gay ενδυματολογική αποθέωση. Και άλλαζαν διαρκώς ρούχα. Αλλά και σκηνικά. Εως και χορευτές-Μινώταυρους είδαμε. Κάποια στιγμή έβαλαν… κέρατα και οι δύο Pet Shop Boys, ενώ ο Chris Lowe φόρεσε και ένα κράνος-ντισκομπάλα: θα είχε πέραση το στιλ αυτό στα ελληνικά νησιά αν το ανακάλυπταν εγκαίρως στη… Μύκονο. Στο τελευταίο μισάωρο που άρχισαν τα Love etc, It' s a sin, Go west, Always on my mind, Vocal και West end girls, όλοι χόρευαν. Το πάρτι στήθηκε. Ενα το encore, μιάμιση ώρα συνολικά η συναυλία, θετικές οι εντυπώσεις μόνο.
Ηταν φανερό δε πως όλος ο κόσμος εκεί είχε πάει για τους Pet Shop Boys. Το υπόλοιπο και αποδεκατισμένο Eject festival δεν ενδιέφερε και πολλούς. Ο εξαιρετικός James Blake βγήκε μπροστά σε φίλους και συγγενείς. Τζάμπα οι ωραίες του μελωδίες, χαμένο πήγε το συναίσθημα σε κομμάτια όπως τα Retrograde, Limit to your love και The Wilhelm scream, κρίμα γιατί έπαιζε την ώρα που έπεφτε ο ήλιος, ό,τι έπρεπε για τους ρομαντικούς. Τουλάχιστον την ώρα που εμφανίστηκε ο Peter Hook είχε μαζευτεί λίγος κόσμος. Ξεκίνησε με το Love will tear us apart των Joy Division, αλλά το σετ του περιείχε κυρίως κομμάτια από τους New Order (το άλλο του συγκρότημα) που είναι και πιο… χαρούμενα. Το Temptation, το True faith και φυσικά τελευταίο το Blue Monday. Μέτριος και βαρετός όμως, σαν καρικατούρα έμοιαζε.
Μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε και στη διοργάνωση που ήταν εξαιρετική. Είναι βέβαια αυτονόητο, αλλά έτσι όπως γίναμε, ακόμα και τα αυτονόητα έχουν πια σημασία. Οσο για την πλατεία Νερού, να υποθέσω πως δεν τη γνωρίζετε. Στο γραφείο πάντως στην εφημερίδα μας κανείς δεν την ήξερε. Σούπερ χώρος. Δίπλα στη θάλασσα, ωραίος, στο Φάληρο (πίσω από το Τάε Κβον Ντο), φτάνεις εκεί ακόμα και με το τραμ. Ιδανικό για συναυλίες.
