Την Παρασκευή, στην έντυπη έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» ο Χάρρυ Κλυνν απαντάει, μεταξύ άλλων, και στο ερώτημά μας για το αν μπορεί ο ίδιος να γίνει, κάποια στιγμή μελλοντικά, ο Έλληνας Μπέμπε Γκρίλο. Ο γνωστός πολιτικοποιημένος κωμικός την Κυριακή θα βρίσκεται στο Βεάκειο του Πειραιά και με αφορμή την… κάθοδό του από τον Βορρά, μιλάει για πολλά. Με το γνωστό καυστικό του τρόπο.

Θα τα διαβάσετε στο φύλλο της Παρασκευής, πάρτε όμως μία γεύση από σήμερα με μερικά… ενσταντανέ που κρατήσαμε για εδώ, για την ηλεκτρονική μας έκδοση

* Το κωμικό, μέσω της σάτιρας, διεισδύει βαθύτατα στην ανθρώπινη φύση και στα ανθρώπινα πράγματα, φθάνοντας έως τον κρόκο του αυγού, ενώ με το μάτι της αίσθησης του χιούμορ θα δούμε μόνο το περίβλημα, χωρίς να ξέρουμε τι κρύβει μέσα του. Οι δίσκοι μου πούλαγαν απίστευτα νούμερα, δηλαδή τους άκουγαν χιλιάδες άνθρωποι… Σήμερα τους ακούνε και τους σχολιάζουν πολλοί περισσότεροι… Και υπάρχει κάτι το τραγικό σ’ αυτήν την ιστορία. Ο σατιρικός ως γνωστόν αγωνίζεται για την αυτοκατάργησή του. Αν εκλείψουν τα κακώς κείμενα δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης… Το τραγικό λοιπόν της ιστορίας είναι ότι το έργο μου εξακολουθεί να παραμένει ζωντανό μια και εξακολουθούν παραμένουν, δυστυχώς, ολοζώντανες οι αιτίες που το δημιούργησαν…

* Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς καλούς έως εξαιρετικούς ηθοποιούς… Άλλο πράγμα όμως ο καλός ηθοποιός και άλλο ο σατιρικός… Σατιρικούς θα έλεγα ότι έχουμε ελάχιστους… Γνωρίζω κι άλλους που ξεκίνησαν ελπιδοφόρα, αλλά σύντομα τους απορρόφησε το σύστημα… Θέλει αρετήν και τόλμη… και αντοχή, θα έλεγα και κουράγιο και πείσμα η σάτιρα… Μια πιο πολύ απ’ όλα θέλει αγάπη για τον άνθρωπο και αυταπάρνηση.

efsyn.gr