Της Πηγής Ασυνειδήτου
-Γιατρέ, τις τελευταίες ημέρες με έχει πιάσει μια νοσταλγία. Τα μάτια μου τρέχουν κάθε φορά που ανατρέχω στο παρελθόν, που θυμάμαι τα φοιτητικά μου χρόνια. Τότε ήμουν νέος, άφθαρτος, αθώος. Δεν ήξερα πού θα με βγάλει η ζωή αλλά δεν με ένοιαζε. Ζούσα για το σήμερα. Γιατί όμως τώρα τέτοια νοσταλγία;
- Συνέβη κάτι που σας τάραξε;
- Οχι, απολύτως τίποτα. Να, απλώς τα τελευταία χρόνια ζω πάρα πολύ πιεσμένος. Είμαι βέβαια πάντα σε υπεύθυνα πόστα, αλλά τρέχω ακατάπαυστα. Είτε πάνω σε μηχανές είτε με το υπουργικό αμάξι είτε με τα περιπολικά, τρέχω. Και αυτό ίσως με κούρασε. Θα ήθελα να κάνω μια στάση.
- Να κάνετε μια στάση; Να διακόψετε;
- Οχι να διακόψω, προς Θεού. Να κάτσω να πάρω μιαν ανάσα. Να ξαναθυμηθώ τις ώρες της ραστώνης μου. Οπως έκανα ως έφηβος, ως φοιτητής.
- Και τι σας εμποδίζει;
- Υπάρχουν εμπόδια, πολλά εμπόδια. Τα πράγματα που θέλω να κάνω δεν θα γίνουν ανεκτά από μια μερίδα του κόσμου.
- Τι είναι αυτό που θέλετε να κάνετε και δεν θα γίνει ανεκτό;
- Κοιτάξτε, εγώ δεν είμαι πια ο φοιτητής, ο Νίκος που ήρθε από την Κέρκυρα και σπούδασε Νομικά. Τώρα έχω ένα βαρύτατο έργο στις πλάτες μου. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να προστατεύω τον πολίτη. Ετσι αυτό δημιουργεί προβλήματα.
- Ναι, αλλά τι θα σας ξεκούραζε; Τι θα ήταν αυτό που θα σας έδινε μιαν ανάσα από το δύσκολο έργο σας;
- Α, μη νομίζετε, απλά πράγματα. Εμείς οι Κερκυραίοι είμαστε απλοί άνθρωποι. Πιστεύουμε στις μικρές απολαύσεις της καθημερινότητας. Μια καλή παρέα, ένας καφές, μια ποιοτική συζήτηση. Είμαστε απλοί άνθρωποι.
- Τι σας εμποδίζει λοιπόν να κάνετε αυτά τα απλά πράγματα;
- Να, εδώ στην Αθήνα, δεν είναι παντού επιθυμητή η παρουσία μου.
- Δηλαδή;
- Ε, πώς να σας το πω, εγώ για παράδειγμα έχω επιθυμήσει να πάω για έναν καφέ στο Φλοράλ. Αυτό το ωραίο μαγαζί στα Εξάρχεια. Αλλά δεν μπορώ.
- Γιατί;
- Τι γιατί; Κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Εγώ δεν μπορώ να πάω στα Εξάρχεια.
- Γιατί θέλετε να πάτε συγκεκριμένα στα Εξάρχεια; Πηγαίνετε να τον πιείτε στο Κολωνάκι, λίγο παραπάνω.
- Οχι, εγώ θέλω στα Εξάρχεια.
- Υπάρχει κάτι πίσω από αυτή την επιμονή;
- Θέλω να πάω στα Εξάρχεια στο Φλοράλ. Αλλά δεν με αφήνουν. Και εγώ θα ήθελα να μπορώ να προστατεύω όλους τους πολίτες.
- Να πάτε για καφέ θέλετε ή να προστατεύσετε τους πολίτες των Εξαρχείων;
- Και τα δύο.
- Πώς θα γίνει αυτό;
- Πηγαίνοντας εγώ για καφέ με τα παιδιά, θα δώσω το μήνυμα ότι και τα Εξάρχεια προστατεύονται.
- Ποτέ δεν είχα φανταστεί πόσα πράγματα συνδυάζονται με έναν καφέ…
- Βεβαίως. Η παρουσία μου θα αλλάξει την κατάσταση… θα αρχίσουν να προστατεύονται.
- Λίγο μαγικό μού ακούγεται αυτό. Μόλις λοιπόν εσείς πατήσετε το πόδι σας στα Εξάρχεια, οι πολίτες θα αρχίσουν να προστατεύονται…
- Ναι, αφού θα πάω για καφέ με τα παιδιά…
- Με τα παιδιά σας;
- Οχι, με τα παιδιά του Σώματος…
- Πεζή ή έφιπποι;
- Τι εννοείτε; Με τα περιπολικά εννοείται.
- Σταθείτε, εσείς θέλετε να πάτε για καφέ ή να κάνετε έφοδο στα Εξάρχεια;
- Εφοδος… τι λέξη είναι αυτή, κυρία μου. Θα πάμε για καφέ και θα δείξουμε ότι όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην προστασία…
- Στην προστασία ή στην αστυνόμευση;
- Δεν θα παίζουμε με τις λέξεις. Εννοώ αυτό που εννοώ…
- Καλά, τότε ας μην κάνουμε θέμα έναν καφέ, πάρτε και μια μπίρα…
