Του Γιώργου Τσιάρα
Τι θέλει ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών στην Ελλάδα, μόλις τρεις μέρες μετά την επίσκεψη του Γερμανού ομολόγου του; Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως η ξαφνική επίσκεψη του Τζακ Λιου στην Αθήνα συνδέεται άμεσα με τη διαρκή ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ – Γερμανίας και την όξυνση του ανταγωνισμού, σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ αυτών των δυο… άσπονδων συμμάχων – μια υπόγεια σκακιστική παρτίδα μεγάλων συμφερόντων στην οποία η χειμαζόμενη Ελλάδα δεν είναι, δυστυχώς, παρά ένα αναλώσιμο πιόνι.
Πριν πάρει το αεροπλάνο για τη Μόσχα και την υπουργική σύνοδο του G20, ο Λιου έδωσε διπλό δείγμα των προθέσεών του με άρθρο στους «Financial Times» και συνέντευξη στο Bloomberg, όπου εξαπέλυσε νέα επίθεση ενάντια στο γερμανικό μοντέλο δρακόντειας λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ευρώπη και τη χώρα μας: όπως είπε, σκοπεύει στο G20 να πιέσει τους Ευρωπαίους ομολόγους του να δώσουν επιτέλους έμφαση στην ανάπτυξη, σημειώνοντας ότι η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας αποτελεί ένα «επιτυχημένο παράδειγμα».
«Πατώντας» πάνω στις τελευταίες προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, που εκτιμούν πως η Αμερική θα σημειώσει φέτος ανάπτυξη 2% έναντι συρρίκνωσης 0,6% στην ευρωζώνη, ο Λιου κούνησε ξανά το δάχτυλο στους Γερμανούς: «Αν κοιτάξετε στην Ευρώπη, θα δείτε ότι το 2% είναι πολύ πέρα από τις προσδοκίες τους». Χαρακτήρισε μάλιστα «αποφασιστική» τη δημοσιονομική πολιτική των ΗΠΑ και «αποτελεσματική» τη νομισματική πολιτική (διάβαζε: το μαζικό τύπωμα δολαρίων) της Fed για την έξοδο από την ύφεση. Στο άρθρο του στους FT ο Λιου γράφει ακόμη για τα ιστορικά υψηλά της ευρω-ανεργίας και σημειώνει, πάντα με σηκωμένο δάχτυλο, πως «η ζήτηση στην ευρωζώνη συρρικνώνεται κατά τα τελευταία 8 συναπτά τρίμηνα».
Οσο για τη χώρα μας, ο Λιου επέμεινε πως «η Ελλάδα έχει κινηθεί σε μια πολύ σημαντική κατεύθυνση υλοποιώντας αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», προσθέτοντας όμως ότι «οι Ελληνες έχουν δύσκολες αποφάσεις μπροστά τους». Και οι πληροφορίες τον θέλουν να μεταφέρει στον χαρτοφύλακά του ένα μεγάλο δώρο για την ελληνική κυβέρνηση – το ίδιο δώρο που πεισματικά μας αρνούνται οι Γερμανοί επικυρίαρχοι: την υποστήριξή του σε ένα ακόμη «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Και ίσως, στο πλάι, μερικά «αναπτυξιακά»-επενδυτικά καλούδια από μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις.
Ως όψιμος «κεϊνσιανιστής», ο νέος υπουργός του Ομπάμα κατακεραυνώνει λοιπόν τους σκληρούς «μονεταριστές» Γερμανούς, που μέσω της λιτότητας διακυβεύουν την ευρωπαϊκή, και άρα εμμέσως και την αμερικανική και παγκόσμια ανάπτυξη – χρησιμοποιώντας ως κορυφαίο παράδειγμα την Ελλάδα. Νοιάστηκε άραγε για τα βάσανα των δύστυχων Νότιων; Παραμύθια!
Ακήρυχτος πόλεμος
Στην πραγματικότητα αυτό που παρακολουθούμε είναι η έξαρση του ανταγωνισμού της Γερμανίας με τις ΗΠΑ για την ηγεμονία στην Ευρώπη, που χάρη στην κρίση του κρατικού χρέους έχει γείρει την τελευταία πενταετία σαφώς υπέρ της πρώτης.
Η κόντρα αυτή φυσικά δεν εκδηλώνεται μόνο στο επίπεδο της μακρο-οικονομίας, αλλά και στον ενεργειακό κλάδο (όπου το «Μεγάλο Παιχνίδι» κοιτασμάτων και αγωγών έχει ανοίξει για τα καλά, με ιδιαίτερη έμφαση στην συνεκμετάλλευση των κρυμμένων θησαυρών της ΝΑ Μεσογείου), τον τραπεζικό-χρηματοπιστωτικό (όπου η κραταιά Deutsche Bank έχει εσχάτως στοχοποιηθεί… ασύμμετρα από τις αμερικανικές αρχές) και φυσικά τον βιομηχανικό (όπου οι αμερικανικοί κολοσσοί, από τα αυτοκίνητα και τα ηλεκτρονικά ώς τα μαχητικά αεροσκάφη, προσπαθούν να ανακτήσουν τα παλιά μερίδια αγοράς τους).
Κανείς φυσικά δεν θα παραδεχτεί δημόσια τη διεξαγωγή αυτού του ακήρυχτου πόλεμου. Ομως τρανή απόδειξη είναι οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τη συστηματική παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών της «συμμάχου» Γερμανίας από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Οπως αποκάλυψε το «Spiegel» λοιπόν, η αμερικανική NSA κατατάσσει και επισήμως τη Γερμανία στην «τρίτη κλάση» κρατών (third class partner), μαζί με την Κίνα και τη Ρωσία: δηλαδή ως κράτος όχι απλώς ανταγωνιστικό, αλλά εχθρικό προς τα αμερικανικά συμφέροντα! Και δεν είναι βέβαια τυχαίο πως οι συνομιλίες Ευρώπης-Αμερικής για μια μεγάλη εμπορική συμφωνία μπήκαν τις τελευταίες μέρες στον πάγο, με πρόσχημα -και μόνο- τις υποκλοπές…
