Του Πέτρου Μανταίου

Ακόμα πληρώνουμε «κερατιάτικα» της Ολυμπιάδας 2004. Ιδίως για το διαβόητο σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων, το Σι-Φορ-Αϊ (C4I), στο οποίο εμπλέκεται η Siemens ως υπεργολάβος της αμερικανικής SAIC («Καθημερινή» 14/7, «Εφ.Συν.» 15/7). Τώρα το «κερατιάτικο» λέγεται πρόστιμο 40 εκατ. ευρώ, που επιδίκασε στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στο ελληνικό υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο μετά από προσφυγή της κατασκευάστριας εταιρείας SAIC. Ομως –και εδώ τρελαίνεσαι– η προσφυγή έγινε… πέντε χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς, το 2009. Διότι το σύστημα παραδόθηκε, υποτίθεται, ολοκληρωμένο, τέσσερα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς, Νοέμβριο του 2008! Αλλά η Ελλάδα –η πολιτική ηγεσία τού, τότε, υπουργείου Δημόσιας Τάξης– επισήμως –και ορθώς– δεν παραλάμβανε.

Ετσι μπήκε στον χορό το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο, του οποίου οι αποφάσεις έχουν περίπου ισχύ νόμου, μετά από προσφυγή που κατατέθηκε… συμπτωματικώς με κλήση σε απολογία και προφυλάκιση του πρώην γενικού διευθυντή της ελληνικής Siemens, Διονύση Δενδρινού. Υπόθεση, υπενθυμίζω, για την οποία… πρόλαβαν να αποδράσουν στο εξωτερικό, όπου φυγοδικούν, τα πρώην στελέχη της Siemens Μιχάλης Χριστοφοράκος και Χρήστος Καραβέλας. Ενώ, σύμφωνα με το χθεσινό «Βήμα», η ηλεκτρονική αλληλογραφία Χριστοφοράκου 1990-2005 παραδόθηκε, μαζί με πόρισμα 15.000 σελίδων, από τον προϊστάμενο Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ., στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής διά τα… περαιτέρω, που όμως, κατά την αξιωματική αντιπολίτευση (Παπαδημούλης), δεν αποκλείεται να εξελιχθούν σε «φιάσκο».

Να μην υπεισέλθω σε λεπτομέρειες περί την υπόθεση Siemens∙ το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης και από τα μεγαλύτερα από συστάσεως ελληνικού κράτους. Αλλά με αφορμή το εν προκειμένω σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών, το C4I, που πάμε να το… καταπιούμε με τσουχτερό πρόστιμο εννέα χρόνια μετά. Σαν πολύ κόστισε –και δεν ξέρω πόσο ακόμα θα κοστίσει– αυτό το… μεγαλείο και αυτή η… δόξα, αυτό το… τρύπιο πιθάρι από το οποίο ξεκίνησε το… ηρωικό φουντάρισμα…