Οχι μόνο πρωτοστατούν στο κίνημα, αλλά διεκδικούν και τη δική τους ατζέντα

 

Της Χριστίνας Πάντζου

 

Καθώς το κύμα διαμαρτυριών συνεχίζεται στην Τουρκία, οι γυναίκες όχι μόνο πρωτοστατούν στο κίνημα «Κατάλαβε το πάρκο Γκεζί», αλλά διεκδικούν και τη δική τους ατζέντα. Στο στόχαστρό τους βρίσκεται τώρα ένα σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας, το οποίο προβλέπει ότι τα φαρμακεία θα πωλούν το χάπι της επόμενης ημέρας μόνο σε όσες έχουν σχετική ιατρική συνταγή.

 

Γυναικείες οργανώσεις έχουν ξεσηκωθεί εναντίον της νέας πρωτοβουλίας, καταγγέλλοντάς την ως ακόμη μία απόπειρα της κυβέρνησης να επιβάλει συντηρητικές αξίες που ενισχύουν το στερεότυπο της «ιδανικής γυναίκας», στιγματίζοντας όσες επιλέγουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Για το συντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν, αυτή η ιδανική γυναίκα οφείλει πάνω απ’ όλα να είναι μητέρα, και μάλιστα να γεννά τουλάχιστον τρία παιδιά, για να διατηρήσει τον ρυθμό αύξησης του πληθυσμού στα πολιτικώς επιθυμητά επίπεδα.

 

Στην Τουρκία, η πλειονότητα των φαρμάκων διατίθενται στα φαρμακεία χωρίς συνταγογράφηση και για πολλές, νέες και ανύπαντρες γυναίκες είναι αδύνατον να ζητήσουν συνταγογράφηση αντισυλληπτικών χαπιών από οικογενειακούς γιατρούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να ενημερώσουν την οικογένειά τους για τη σεξουαλική τους ζωή. Επιπλέον, καθώς, για να είναι αποτελεσματικό, πρέπει να ληφθεί το πολύ 72 ώρες έπειτα από μια σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, είναι ελάχιστες οι γυναίκες που θα μπορούσαν να δουν ένα γιατρό σ’ αυτό το μικρό διάστημα. Η νέα πρόβλεψη αποτελεί ακόμη μία προσπάθεια επιβολής ενός συντηρητικού τρόπου ζωής, βασισμένου σε θρησκευτικές επιταγές, όπως είναι η σεξουαλική αποχή έως τον γάμο.

 

«Αυτός είναι ο βασικός στόχος της κυβέρνησης. Η πρωτοβουλία για περιορισμό της ελεύθερης πώλησης του χαπιού επιδιώκει να αποτρέψει τις ανύπαντρες γυναίκες να διατηρούν σεξουαλικές σχέσεις», έλεγε στο IPS η Ελίφ, μια 27χρονη διαδηλώτρια, θυμίζοντας πως πριν από ένα χρόνο ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε ως βασικό επιχείρημα πως «δεν υπάρχει καμία διαφορά να σκοτώνεις ένα έμβρυο στη μήτρα της μητέρας του ή έναν άνθρωπο μετά τη γέννησή του», για να επιβάλει περιορισμούς στο δικαίωμα της άμβλωσης.

 

Γυναικείες οργανώσεις αντέδρασαν άμεσα με συγκέντρωση στο πάρκο Γιογουρτσού, όπου διαδήλωσαν κατά της πρότασης νόμου και δημοσιοποίησαν έναν κατάλογο των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της για έναν σταδιακό αλλά σταθερό εξισλαμισμό της κοινωνικής ζωής, ανάμεσά τους τον στιγματισμό όσων γυναικών φορούν κοντές φούστες, την απαγόρευση της άμβλωσης ή κίνητρα για να μένουν οι γυναίκες στο σπίτι.

 

…………………………………………………………………………………………………….

 

Η τέχνη της αποκάλυψης

 

Η πραγματικότητα των Κινέζων γυναικών

 

Στον Ναό της Εξαίσιας Καλοσύνης, πρώην ταοϊστικό τόπο λατρείας και νυν πολυχώρο σύγχρονης τέχνης της Κίνας, το κοινό παρακολούθησε άφωνο τη Λι Χσινμό να μιλά με ένα ξυράφι στο στόμα, τη Γιαν Γινχόνγκ να αναπαριστά ένα βιασμό από αστυνομικό, τη Φένι να κραυγάζει με ένα πανί γεμάτο λεκέδες από αίμα τυλιγμένο στα μάτια της και τη Λαν Τζίνι να επιχειρεί να περάσει πάνω από 108 κόκκινα μπαλόνια (αριθμός που πλησιάζει στην τεράστια δυσαναλογία του 108 άνδρες ανά 100 γυναίκες της κινεζικής κοινωνίας, λόγω της αποτρόπαιας πρακτικής της άμβλωσης θηλυκών εμβρύων και της βρεφοκτονίας κοριτσιών). Η περιγραφή της Ντίντι Κίρστεν στους New York Times δεν θα μπορούσε να είναι πιο γλαφυρή: το φεστιβάλ φεμινιστικής τέχνης «Φαλακρά Κορίτσια», με μόλις δύο χρόνια ζωής, συγκεντρώνει μια γενιά διάσημων καλλιτεχνών, που με έργα σκληρά μιλάνε για την πραγματικότητα των Κινέζων γυναικών. «Αυτή η σκληρότητα, αυτές οι εμπειρίες, καθώς τόσες γυναίκες, ακόμη και μικρά κορίτσια, έχουν υπάρξει θύματα βίας, είναι ένα καίριο πρόβλημα της κοινωνίας μας», δήλωσε η Γιαν Γινχόνγκ στην έγκριτη αμερικανική εφημερίδα, αναφερόμενη σε σειρά πρόσφατων αποκαλύψεων για βιασμούς μικρών κοριτσιών από δασκάλους και κυβερνητικούς αξιωματούχους, που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. «Είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κανείς δεν θέλει να ακούει γι’ αυτές τις καθημερινές τραγωδίες. Και τα επίσημα μίντια, βεβαίως, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποσιωπήσουν τη βία, όπως για παράδειγμα τους βιασμούς γυναικών υπό κράτηση, που πλέον έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας. Ως καλλιτέχνιδα, είναι ευθύνη μου να εκφράσω αυτό τον πόνο». Το ίδιο νιώθει και η Λι Χσινμό, που με ένα ξυράφι στο στόμα προσπαθεί να αφηγηθεί την ιστορία ενός κοριτσιού που βιάστηκε από τον πατέρα του, ενώ το στόμα της στάζει αίμα από τις πληγές που βαθαίνουν όσο προσπαθεί να μιλήσει: «Η κινεζική κοινωνία στην ουσία δεν έχει αλλάξει από τα πανάρχαια χρόνια. Το κράτος υποδαυλίζει την επιθυμία για εξουσία. Και όλοι οι άντρες σήμερα ανταγωνίζονται και μάχονται για εξουσία, χρήμα και γυναίκες. Οσο περισσότερη εξουσία έχουν τόσο περισσότερο μπορεί να κατέχουν τα σώματα των γυναικών».

 

…………………………………………………………………………………………….

 

«Εικονική Λολίτα

 

Τα chat και τα κοινωνικά δίκτυα είναι ο κατεξοχήν χώρος, όπου καθένας μπορεί να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα, τίποτε δεν είναι ό,τι φαίνεται και αυτό το προνόμιο εκμεταλλεύονται, μεταξύ άλλων, οι παιδεραστές, προκειμένου να παγιδεύσουν τα θύματά τους. Αυτήν ακριβώς την ιδιότητα των νέων μορφών διαδικτυακής επικοινωνίας αξιοποιεί ένα πρόγραμμα Ισπανών ερευνητών, το οποίο «υποδύεται» ένα 14χρονο κορίτσι που αναζητά επαφές στον κυβερνοχώρο. Το Negobot, επίτευγμα ομάδας επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Ντέουστο, είναι ένα προηγμένο ρομποτικό λογισμικό που ανιχνεύει παιδοφιλικές συμπεριφορές χρηστών, «συνομιλώντας» ρεαλιστικά με δυνητικούς παιδεραστές. Βασισμένο στη θεωρία των παιγνίων, το νέο πρόγραμμα χρησιμοποιεί εκφράσεις της αργκό, συντομεύσεις συνήθεις ανάμεσα στους νέους, ακόμη και σκόπιμα ορθογραφικά λάθη, ξεπερνώντας έτσι το βασικό πρόβλημα των chatbots (των ρομποτικών προγραμμάτων), που είναι η περιορισμένη ικανότητα ανάπτυξης μιας συζήτησης και η προβλεψιμότητα. Αντίθετα, το Negobot μπορεί να αλλάζει συμπεριφορά στη διάρκεια της συζήτησης αλλά και του χρόνου, να παραμένει αδιάφορο επί ημέρες, να δείχνει ότι προσβάλλεται από κάποιες ερωτήσεις ή να γίνεται επίμονο, να παίρνει την πρωτοβουλία της συζήτησης ή να αλλάζει τον χρονικό ρυθμό των απαντήσεών του. Επιπλέον, μπορεί να θυμάται τα θέματα που έχει συζητήσει με κάθε χρήστη ξεχωριστά, ώστε να μπορεί την κατάλληλη στιγμή να εκμαιεύσει προσωπικά δεδομένα από εκείνους που παρουσιάζουν τις πιο επικίνδυνες τάσεις. Τελικός σκοπός αυτής της «Εικονικής Λολίτας», όπως αποκαλούν το πρόγραμμα οι δημιουργοί του, είναι να δημιουργήσουν το προφίλ των παιδεραστών αποσπώντας ένα μέιλ, ένα τηλέφωνο, μια διεύθυνση, οποιοδήποτε δηλαδή στοιχείο θα επιτρέψει στις Αρχές να τους εντοπίσουν. Το μόνο ελάττωμα της ρομποτικής έφηβης, όπως διευκρινίζει ο Κάρλος Λαόρντεν, ένας από τους δημιουργούς της, είναι ότι δεν έχει αίσθηση της ειρωνείας, προσόν το οποίο σύντομα οι επιστήμονες θα της προσφέρουν, ώστε να είναι ακόμη πιο αποτελεσματική.