Του Κ. Μανωλιουδάκη
Από επικοινωνιακής πλευράς η «μονομαχία» Αλαφούζου-Φεϊζάλ υπήρξε εξ αρχής άνιση. Πώς μπορεί άραγε να μπουν στο «ζύγι» τα πριγκιπικά εκατομμύρια και οι υποσχέσεις για εκτόξευση απέναντι σε περικοπές, πωλήσεις και λαϊκή βάση; Σοβαροί να είμαστε…
Σε μια χώρα που ο πληθυσμός της γαλουχήθηκε με «επικοινωνιακά τρικ» και με το να του «χαϊδεύουν τ' αυτιά», που αναδείκνυε «ηγέτες» οι οποίοι ανδρώθηκαν μοιράζοντας διορισμούς και λεφτά με τη σέσουλα, δεν θα μπορούσε να τίθεται καν ένα τέτοιο δίλημμα. Και δεν τίθεται…
Απολύτως φυσιολογικό είναι συνεπώς σε αυτά τα χάλια που βρίσκεται το «τριφύλλι», ένας (ακόμη) «σωτήρας» να έχει μεγαλύτερη απήχηση από κάποιον που προσπαθεί (απλώς) για την αποφυγή του «θανάτου» και παλεύει για τη σταθεροποίηση μιας πολύ δύσκολης κατάστασης, η οποία -συν τοις άλλοις- απαιτεί θυσίες χρόνων.
Αρκετές θυσίες έχουμε κάνει όλοι μας, μπόλικη μιζέρια έχει γεμίσει η ζωή μας με όλα αυτά που τραβάμε, ε, λιγάκι «χλιδή» για να «γλυκαθούμε» είναι απαραίτητη.
Αυτός που μας προβληματίζει λιγάκι είναι ο «Αϊ-Βασίλης». Ο Βλάσης Τσάκας εν προκειμένω, πέρα απ' τις απίστευτες ικανότητές του να εντοπίζει (πραγματικούς και «φραγκάτους»!) πρίγκιπες (Αλ Σαούντ) και πριγκίπισσες (Νούρα και Ντίμα) στη Σαουδική Αραβία και να τους (τις) πείθει ότι αξίζει να αγοράσουν και να… εκτοξεύσουν τον Παναθηναϊκό, μας τα χάλασε λίγο με τις επιταγές και την εξώδικη επιστολή που αρχικά παρέδωσε, αλλά τελικά δεν ήταν έτσι ακριβώς και τα τοιαύτα…
Επί της ουσίας το ερώτημα θα έπρεπε να είναι «ποιος είναι πίσω απ' τον Τσάκα;» Η απάντηση εντούτοις δεν μπορεί να έχει την παραμικρή απόδειξη. Μόνο αποχρώσες ενδείξεις, τις οποίες ουδείς -επωνύμως τουλάχιστον- μπορεί να εκφέρει, αναλύοντας ταυτόχρονα και τους λόγους για τους οποίους επιλέχθηκε αυτή η «επικοινωνιακή πολιτική» από κάποιον ευφάνταστο και «σατανικό νου», ο οποίος (προφανώς) διαθέτει -εκτός των άλλων- και τεράστιες άκρες στη Σαουδική Αραβία…
Από τη συνέντευξη του Αλαφούζου δεν προκύπτει κάτι διαφορετικό απ' όσα ήδη γνωρίζαμε. Πέραν του ότι δεν πρόκειται να διαχειριστεί τον πρίγκιπα νο4 του Τσάκα με το ίδιο «χάδι» που του πρόσφερε η προηγούμενη διοικητική κατάσταση, δηλαδή ο Βαρδινογιάννης. Για τον οποίο -παρεμπιπτόντως- πρώτη φορά ακούσαμε τον Αλαφούζο να λέει ότι με τον χειρισμό του στην υπόθεση Τσάκα «ίσως και να εξετέθη»…
