Σε πείσμα της κατήφειας, του γκρι και της σιωπής, ο Παριανός ζωγράφος Δημήτρης Σιφναίος εκθέτει τα έργα του στη Νάουσα, γεμάτα φως και χρώματα, κρυφές παραλίες, γυμνές γοργόνες και θαλασσινά όνειρα…

Του Γιάννη Σελήνη

Εκεί λοιπόν, στο προσωρινό του «αραξοβόλι», στον εκθεσιακό χώρο του Αγκυροβολίου Τουριστικών Σκαφών της Νάουσας, ο Δ. Σιφναίος εκθέτει τη νέα του δουλειά, μέχρι τις 10 Αυγούστου. Ο Δημήτρης μάς ξαφνιάζει για άλλη μία φορά με την ονειρική του διάθεση, η οποία μας ταξιδεύει πίσω στην αθωότητα των παιδικών μας χρόνων.

«Οσο πιο πίσω στον χρόνο γυρίζουμε τόσο πιο συχνά συναντάμε τον δικό μας «σινεμά ο Παράδεισος»», λέει. «Είναι γεμάτος από χρώματα, έρωτες, χαμόγελα και ανέμελες στιγμές. Κάποιες από αυτές τις εικόνες μένουν στον καμβά, γίνονται πίνακες, ώρες δουλειάς, στιγμές έμπνευσης και πάλης με τα χρώματα…», προσθέτει.

Στη νέα του δουλειά κυριαρχούν το χρώμα και το φως του κυκλαδικού τοπίου, με σημείο αναφοράς εικόνες και στιγμές που προσφέρει απλόχερα η φύση, αλλά και ό,τι συνδέει την ύπαρξή τους με τα βράχια, τη θάλασσα, τον έρωτα και το θείο. Ενα άλλο στοιχείο που παρατηρείται στα έργα του είναι η γυναικεία παρουσία, παρμένη είτε από την ιστορική παράδοση και τους μύθους είτε από τη σύγχρονη εποχή.

«Είτε είναι θεά, σύγχρονη ή αρχαία, η γυναικεία αύρα βρίσκεται παντού στο Αιγαίο. Είναι μούσα, καταιγίδα, γέλιο κοριτσιού και χορός κοπέλας σε νησιώτικο πανηγύρι. Αλλοτε τη βρίσκεις στην κουπαστή μιας βάρκας κι άλλοτε να κοιμάται στη σκιά ενός βράχου σε μια παραλία. Μόνο να τη ζωγραφίσεις μπορείς και να τη θαυμάσεις…».

Στους μουντούς καιρούς που ζούμε, η πρόταση του Δημήτρη αποτελεί μια διαφυγή μέσω της τέχνης σε κόσμους ονειρικούς σε ένα λευκό ή γαλάζιο φόντο. Ο ίδιος, με πολλές εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, προτιμά τα καλοκαίρια να εκθέτει τα έργα του στην Πάρο, σαν μια γαλήνια αμμουδιά απέναντι στους διαπεραστικούς ήχους της διασκέδασης, τα εκτυφλωτικά φώτα από τις λιμουζίνες και την κοσμοσυρροή του καλοκαιριού…