Κατά κοινή ομολογία το φετινό καλοκαίρι είναι από τα δροσερότερα των τελευταίων ετών. Ο υδράργυρος δεν σκαρφαλώνει συχνά στις κόκκινες περιοχές του κι όταν το κάνει, το μελτεμάκι λειτουργεί ως αντίβαρο, ως φυσικό αιρ-κοντίσιον που καθιστά τη ζέστη υποφερτή. Ωστόσο η σημερινή προμηνύεται μια απ’ τις θερμότερες μέρες του θέρους.
Ανάψαμε χθες απ’ τα 38άρια στα ηπειρωτικά και σήμερα μας βλέπω να καιγόμαστε καθώς το θερμόμετρο σε ορισμένες περιοχές θα δείξει ακόμα και 40 βαθμούς. Κουράγιο όμως. Ο μίνι καύσωνας φαίνεται ότι θα μας ταλαιπωρήσει για λίγο. Το έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού της ΕΜΥ διαβεβαιώνει ότι θα φρεσκάρει από αύριο σε όλη τη χώρα.
Υποχώρηση της θερμοκρασίας περιμένουμε λοιπόν από τον Βορρά προς τον Νότο και μέχρι το βράδυ της Τετάρτης μια εναργής ψυχρούλα θα γίνει αισθητή παντού. Θα τη συνδράμει η ενίσχυση των βοριάδων, οι οποίοι στα βόρεια και τα ανατολικά πελάγη θα πνέουν με ένταση 7 Μποφόρ. Ετσι ο ερχομός του Αυγούστου θα αποζημιώσει όσους απλώνουν την αρίδα τους στις ακτές κι εμάς τους άλλους που μένουμε στις πόλεις.
Σήμερα πάντως θα δούμε τον Χριστό φαντάρο. Σημειώστε: Στο Ιόνιο 38 βαθμοί, στην Ηπειρο, τη δυτική Στερεά και την Πελοπόννησο έως 39 και κατά τόπους 40, στα υπόλοιπα ηπειρωτικά ίσαμε 38 και τοπικά 39, στις Κυκλάδες 32 με 34, στο ανατολικό Αιγαίο μέχρι 36, στη λεβεντογέννα Κρήτη 35 και στις ακτές του Λιβυκού ακόμα και 37 βαθμοί.
Ως διά μαγείας θα προτιμούσα να βρεθώ προς το σούρουπο στους ανατολικούς τόπους της Νάξου και συγκεκριμένα στη Μουτσούνα, αντί να βράζω στο ζουμί μου στην Αθήνα. Κι αφού βουτήξω στα διάφανα, πρασινογάλανα νερά που καθαίρουν μυαλό, ψυχή και σώμα να κατευθυνθώ προς το τελευταίο μαγαζί, το οποίο μετέτρεψε φέτος ο Γιάννης από ουζερί σε καφέ-μπαρ.
Να καθίσω στο τελευταίο τραπεζάκι του μόλου· εκεί που σκάει το κύμα. Να παραγγείλω μια ρακή και καθώς πέφτει το σκοτάδι να παρατηρώ τις μαύρες φιγούρες των Μακάρων, του Κουφονησιού και της Κέρου να προσπαθούν να κρυφτούν απ’ τη νύχτα.
Αγαλήνευτος να αντιδικώ με τη γαλήνη. Να μου γνέφει απ’ το βάθος η Αμοργός με τα φώτα της, τα τόσο ευδιάκριτα απόψε. Πάντα με μάγευε αυτός ο μακρόστενος βράχος ο πεταμένος στη θάλασσα. Και πιο πολύ το αινιγματικό παιχνίδι του με τη Νάξο. Αλλοτε σχεδόν αθέατος, γίνεται αντιληπτός μόνο απ' τα σύννεφα που τον στεφανώνουν, τις περισσότερες φορές θαμπός, αμυδρός, αβέβαιος και κάποτε διαυγέστατος και πεντακάθαρος, νομίζεις πως θ' απλώσεις το χέρι σου και θα τον πιάσεις.
Στο μαγαζί η Πόπη να ετοιμάζει τα ποτά κι η Μαρία με την Αννέζα να τα σερβίρουν πάντα με το χαμόγελο. Κι αργά τα μεσάνυχτα ένα κόκκινο φεγγάρι να βγαίνει απ' τις μυστικές του σπηλιές ζωγραφίζοντας αργυροπόρφυρες ανταύγειες στο πέλαγος.
Μετέωρος [email protected]
