Η μίνι τουρνέ μας στη Βόρεια Ελλάδα ολοκληρώθηκε με ένα μικρό πέρασμα από ένα ευχάριστα διαφορετικό φεστιβάλ. Ενα φεστιβάλ που βασίζεται στις πολιτικές και ηθικές αξίες του punk κινήματος και πιο συγκεκριμένα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Η είσοδος ήταν ελεύθερη, οι τιμές στο μίνιμουμ, η εορταστική διάθεση στο μάξιμουμ και τα όποια επιπλέον έσοδα θα πήγαιναν για την οικονομική ενίσχυση φυλακισμένων συντρόφων και την αγορά εξοπλισμού για το τοπικό στούντιο και μελλοντικές εκδηλώσεις.

Η τοποθεσία ήταν τα πανέμορφα διαμορφωμένα Πλατανάκια της Βεργίνας (να και μια περίπτωση καλής αξιοποίησης του δημόσιου χρήματος). Αρκετός χώρος για κάμπινγκ κάτω από τα πλατάνια και δίπλα στο ποτάμι (το οποίο δεν είχε αρκετό νερό αυτή την εποχή, αλλά τόσο που έφτανε για την απαραίτητη δροσιά).

Μουσικά, και το Σάββατο βράδυ το οποίο παρακολουθήσαμε, πιο πολύ μας άρεσαν -και αναμενόμενα- οι «Ομίχλη» («Γιατί τα κάγκελα έχουνε κλείσει τα μυαλά μας και τις σκέψεις μας, γιατί τα κάγκελα έχουνε κλείσει τις καρδιές και τα αισθήματά μας») που μας ξεθέωσαν ευχάριστα στο pogo.

Πιο πολύ, όμως, σε ένα τέτοιο φεστιβάλ αυτό που μετράει είναι οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε όλους τους συμμετέχοντες, κοινό, διοργανωτές και συγκροτήματα, και απώτερος στόχος να μην υπάρχουν τέτοιου είδους διαχωρισμοί. Εκεί βρίσκεται και η μόνη ένστασή μας από την άποψη ότι θα θέλαμε μεγαλύτερο βαθμό εμπλοκής από τη μεριά του κόσμου όσον αφορά την αυτοοργάνωση σε θέματα όπως π.χ. η καθαριότητα, δηλαδή να μην τα περιμένουμε όλα από τα παιδιά της διοργάνωσης που για 4η χρονιά έκαναν πολύ καλή δουλειά (αν και η τσίκνα από την ψησταριά θα πρέπει να ήταν δυσβάσταχτη για τους vegan και αντισπισιστές συντρόφους, οπότε σε κάποια επόμενη διοργάνωση θα μας άρεσε να δούμε μεγαλύτερη έμφαση στη χορτοφαγία ως καλό συστατικό της punk ιδεολογίας και ηθικής).

Επίσης, και επειδή η θέληση για δύναμη και η επίδειξη δεν περνάνε μόνο μέσα από τις εγχρήματες σχέσεις, θα θέλαμε να δούμε σχέσεις λιγότερο βασισμένες στο θέαμα και την εικόνα και την καλώς εννοούμενη παρέα και περισσότερο στην αλληλεπίδραση και το ρίσκο του ανοίγματος. Με άλλα λόγια, καλό το σφρίγος και η ζωντάνια της νεότητας άλλα ακόμα καλύτερο το άνοιγμα και το χτίσιμο νέων σχέσεων.

Τελειώνοντας το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ευχές για καλή συνέχεια και να δούμε κι άλλες τέτοιες προσπάθειες με παρόμοιο σκεπτικό. Κι όπως είπε και κάποιος από τους συμμετέχοντες, «ραντεβού έξω στην καθημερινότητα», γιατί 3 μέρες είναι όμορφες αλλά όχι αρκετές!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΑΙΝΑΣ