Δεκαπεντάχρονος μαθητής γυμνασίου στη δεκαετία του ’50, με έφεση στα γράμματα και τη λογοτεχνία, αντλούσε κυρίως τις επιλογές του από τη «Ραδιοφωνική Βιβλιοθήκη» – μια βραδινή εκπομπή που μετέδιδε σε συνέχειες μυθιστορήματα γνωστών συγγραφέων.
Στην όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή δεν υπήρχαν άλλωστε και πολλές ψυχαγωγικές επιλογές για έναν νέο που δεν βολευόταν με τα σχολικά μαθήματα: σινεμαδάκι (κατά προτίμηση β΄ προβολή και εξώστης, καθότι φτηνότερα), βιβλία, που ήταν και η πρώτη επιλογή τού εν λόγω (με τον οποίο συνδέομαι με πολύχρονη φιλία – τη μαρτυρία του οποίου μεταφέρω στο παρόν κείμενο).
Αναλυτικά, το άρθρο του Δημήτρη Γκιώνη στη σελ. 27, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί.
