Στην πρώτη του συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Α. Τσίπρας προβλέπει ότι «η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί να πάει μακριά, σύντομα θα υποχωρήσει από τη λαϊκή οργή» και επιμένει ότι τον Ιούνιο δεν έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η χώρα και πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έβαζε φρένο στην καταστροφή. Υπογραμμίζει δε ότι όσο πιο στενά θα συνδέονται μια αριστερή κυβέρνηση με το λαϊκό κίνημα τόσο πιο ριζοσπαστικές αλλαγές μπορούν να πετύχουν.
Του Φώτη Παπούλια
Κύριε πρόεδρε, σήμερα -και χθες- όλη η Ελλάδα βρίσκεται στους δρόμους, αντιδρώντας στο νέο πακέτο…
Η κοινωνία προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της, τη συνοχή της και το μέλλον της, απέναντι σε ένα οικονομικό καθεστώς που της επιβάλλεται με τη βία. Η πολιτική των Μνημονίων είναι ολοκληρωτικά καταστροφική, εξωφρενικά παράλογη και πλήρως αποτυχημένη.
Το ομολογούν πια ακόμα και οι ίδιοι που προσπαθούν να την υλοποιήσουν. Ας μη γελιόμαστε. Τα Μνημόνια δεν μπορούν πλέον να γίνουν αποδεκτά ούτε με τους πιο σκληρούς εκβιασμούς.
Ομως το Μνημόνιο ψηφίζεται. Αν έρθετε στην εξουσία, τι θα καταργήσετε?
Το Μνημόνιο θα καταργήσουμε. Τα Μνημόνια τρώνε τις κυβερνήσεις τους. Ακόμα και ψηφισμένο από μια προβληματική πλειοψηφία, αναντίστοιχη με την βούληση της κοινωνίας, δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά.
Σύντομα θα υποχωρήσει από τη λαϊκή οργή. Κάποιοι θα προσπαθήσουν ίσως να φέρουν στη θέση της κάποιο μεταβατικό σχήμα με τεχνοκράτες, μέχρι να υλοποιηθεί η ένωση εις σάρκα μίαν του μνημονιακού μπλοκ, αλλά όλα αυτά θα αποδειχτούν απονενοημένα διαβήματα ενός σάπιου πολιτικού καθεστώτος που καταρρέει. Η έφοδος του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο δεν θα μπορέσει να ανατραπεί.
Είστε έτοιμοι να κυβερνήσετε και με ποιους συμμάχους, κύριε πρόεδρε;
Είμαστε έτοιμοι από τις 18 Ιούνη. Δώσαμε μια μεγάλη μάχη και το πιστεύαμε. Τη χάσαμε γιατί απέναντί μας δεν είχαμε ένα ισχυρό κόμμα ή έναν πειστικό ηγέτη, αλλά ένα πανίσχυρο διεθνές σύστημα. Είχαμε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που έτρεμε στην ιδέα της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και έκανε ό,τι μπορούσε για να την αποτρέψει. Κάποιοι τότε είπαν ότι έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ μια ευκαιρία.
Λάθος. Δεν έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα έχασε. Αν είχαμε κερδίσει τον Ιούνη, θα είχαμε βάλει φρένο στην καταστροφή. Δεν θα βρισκόμασταν μπροστά σε νέο πακέτο λιτότητας 20 δισ. ευρώ που θα αποτελειώσει την κοινωνία. Κι αυτό πλέον το καταλαβαίνουν ακόμα και αυτοί που ψήφισαν τον Ιούνη Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτό και το ζήτημα που θέτουν οι αντίπαλοί μας δεν είναι πια αν θα νικήσουμε και αν θα γίνουμε κυβέρνηση. Αυτό το θεωρούν δεδομένο. Το ερώτημα που θέτουν είναι αν μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Τους απαντάμε: Και μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Οσο για τις συμμαχίες, είμαι βέβαιος ότι, στην προσπάθειά μας να ανακτήσουμε την κυριαρχία και την αξιοπρέπεια του λαού μας, δεν θα είμαστε μόνοι.
Αρκεί όμως ένα λαϊκό κίνημα όσο ευρύ και αν είναι?
Χρειάζεται και κυβέρνηση και ευρύ λαϊκό κίνημα. Το ένα χωρίς το άλλο δεν μπορεί εύκολα να προχωρήσει και να ανοίξει δρόμους. Η πίεση ή η ώθηση της κοινωνίας μπορεί να είναι το πιο αποτελεσματικό χαρτί σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.
Μπορεί να είναι η πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση. Παράλληλα, όμως, χρειάζεται ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Όσο πιο στενά συνδέονται αυτά τα δύο μεταξύ τους τόσο πιο ριζοσπαστικές αλλαγές μπορούν να πετύχουν.
Με ποια εργαλεία θα προχωρήσετε στην ανάπτυξη?
Τα εργαλεία υπάρχουν ήδη… Είναι η οριστική ρήξη με το φαύλο πολιτικό και οικονομικό σύμπλεγμα της διαπλοκής. Η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με στόχο διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους και η αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης.
Η άσκηση των δικαιωμάτων που έχει το Δημόσιο, ως βασικός μέτοχος στις τράπεζες. Η στήριξη των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων ώστε να τονωθεί η ζήτηση.
Η αναδιοργάνωση του φορολογικού συστήματος ώστε να είναι δίκαιο και αποδοτικότερο. Το πιο σημαντικό είναι η υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα βασίζεται στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας, στη δημιουργία θέσεων αξιοπρεπούς απασχόλησης, τη στήριξη των μικρών επιχειρήσεων και της πραγματικής οικονομίας, καθώς και στην κοινωνική συνοχή.
Πάντως, σας προσάπτουν ότι υπόσχεστε τα πάντα στους πάντες….
Αλήθεια είναι. Υποσχεθήκαμε στους εφοπλιστές ότι θα τους φορολογήσουμε. Στα αρπακτικά του δημόσιου πλούτου ότι θα επανεξετάσουμε ως προς τη νομιμότητα κάθε σύμβαση παραχώρησης.
Στους καναλάρχες ότι θα τους ζητήσουμε να πληρώσουν τα νόμιμα για τις δημόσιες συχνότητες που κατέχουν πειρατικά. Στους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι θα επιδιώξουμε ευρωπαϊκή λύση για το χρέος, από κοινού με τις υπόλοιπες χώρες του Νότου.
Υποσχεθήκαμε στη Siemens ότι θα καταγγείλουμε την κατάπτυστη συμφωνία και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο ότι θα βρούμε άκρη για το πώς βρεθήκαμε δεμένοι στο Μνημόνιο και για τα σκάνδαλα που συγκαλύφθηκαν. Εχετε δίκιο, έχουμε μια υπόσχεση για τον καθένα.
Τα σενάρια περί ανασύνθεσης του κεντροδεξιού χώρου πυκνώνουν. Οδηγούμαστε σε αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού;
Υπάρχουν διάφορα σενάρια αναδιάταξης εντός του μνημονιακού χώρου. Το κοινό τους στοιχείο είναι ο πανικός, καθώς ο χώρος αυτός συρρικνώνεται ραγδαία και χάνει κάθε έρεισμα στην κοινωνία.
Ειδικά η εμπλοκή στα σενάρια διαφόρων «προσωπικοτήτων» που βρέθηκαν εκτός πολιτικής, επιλέγοντας τον ρόλο μνημονιακών ταλιμπάν, δείχνει πόσο ασφυκτική είναι η κατάσταση στο μνημονιακό μπλοκ.
Ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν ένα σχέδιο παράλογο και καταστροφικό και τώρα καταρρέουν κάτω από το βάρος αυτής της εγκληματικής πολιτικής. Αναδιατάξεις θα υπάρξουν και θα είναι ευρύτατες. Μια μεγάλη, αυτή φορά, πλειοψηφία θα δώσει εντολή απεμπλοκής από το Μνημόνιο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα μάλλον καθυστερεί, ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του;
Φτιάχνουμε ένα μαζικό ριζοσπαστικό και δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς. Ικανό να συνθέτει διαφορετικές απόψεις, αλλά και να κινητοποιεί ανθρώπους σε μεγάλα και μικρά μέτωπα.
Ενα κόμμα που θα συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στο κίνημα αλληλεγγύης και στις κοινωνικές αντιστάσεις, αλλά που ταυτόχρονα θα είναι ο φορέας ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου. Πρέπει να πάμε από τις συνιστώσες του 4,7% στη συνισταμένη του 27%.
Πάντως, ακούγονται φωνές για αρχηγικού τύπου κόμμα …
Η αριστερά δεν καθοδηγείται από αρχηγούς. Καθοδηγείται από εκλεγμένα όργανα μέσα σε ένα απολύτως δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο.
Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της αριστεράς, που θα αναλάβει την ιστορική ευθύνη να συγκρουστεί με την παράταξη του Μνημονίου της καταστροφής και της εξάρτησης για να ξαναχτίσει την Ελλάδα σε θεμέλια κοινωνικής δικαιοσύνης και λαϊκής κυριαρχίας, δεν μπορεί παρά να είναι το πιο ριζοσπαστικό πολιτικό μόρφωμα από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Θα υποδεχθείτε φθαρμένους ή καθεστωτικούς συνδικαλιστές από το παρελθόν;
Για να υπερασπιστώ την αλήθεια, θα σας έλεγα ότι από τους βαρύτατους χαρακτηρισμούς στους οποίους αναφέρεστε απαλλάσσονται αυτομάτως και με κάποιον μαγικό τρόπο όσοι μετά τη συνδικαλιστική τους πορεία έκαναν ή κάνουν πολιτική καριέρα με τα κόμματα του πρώην δικομματισμού.
Η απάντηση είναι ότι έχουμε το δικό μας κριτήριο για το ποιος είναι καθεστωτικός και φθαρμένος. Και σας διαβεβαιώνω ότι είναι ένα κριτήριο εξαιρετικά αυστηρό. Πολύ πιο αυστηρό από το «καθεστωτικό» κριτήριο που πυροβολεί οποιονδήποτε είναι απλώς εναντίον του Μνημονίου.
Θα προχωρήσουμε με βάση μια εντελώς νέα αντίληψη για το συνδικαλιστικό κίνημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Δεν ξεπλένουμε κανέναν και δεν αποκλείουμε κανέναν χωρίς πραγματικό λόγο.
Η «Χρυσή Αυγή» ανεβαίνει δραματικά στις δημοσκοπήσεις, γιατί η αριστερά τής επέτρεψε να προσεταιριστεί ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες;
Η αριστερά δεν άφησε χώρο σε κανέναν. Χώρο άφησαν αυτοί που αποσύρθηκαν από την υποχρέωσή τους να διασφαλίζουν την τάξη και τον νόμο παντού και για όλους τους ανθρώπους. Χώρο άφησαν αυτοί που συστηματικά ξέπλεναν τους ακροδεξιούς ως προς τα κίνητρα και τη δράση τους, θεωρώντας τους κομμάτι κάποιου «πατριωτικού τόξου».
Οι νεοναζιστικές ομάδες έχουν ένα και μοναδικό θέμα στην ατζέντα τους. Τις βίαιες επιθέσεις μίσους εναντίον ξένων και αριστερών.
Οποιος το παραβλέπει αυτό και τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους αγανακτισμένους και τα κινήματα κοινωνικής ανυπακοής, στην πραγματικότητα τους προσφέρει νομιμοποίηση, προσπερνά την εγκληματική τους δράση και τους κάνει πολύ μεγάλη εξυπηρέτηση.
