Του Ν. Ασημακόπουλου
Μόλις νίκησε προχθές ο Ολυμπιακός με 1-0 την Αντερλεχτ, ξαναέγινε για λίγες μέρες μια «καλή και στρωμένη ομάδα» που «θέλει βέβαια τον χρόνο της για να παίξει καλή μπάλα», αλλά όσο να ‘ναι «βρίσκεται στον σωστό δρόμο»…
Κι ο Μίτσελ εκεί που ήταν για… ξου, άρχισε να «βάζει σε μια σειρά τα πράγματα»!
Αν αύριο το βράδυ, στο φιλικό με τη Βαλένθια που είναι το δύσκολο, έρθει καμιά καινούργια σφαλιάρα, θ’ αρχίσουν ξανά μανά τα ίδια που ακολούθησαν στο 2-0 από τη Λίβερπουλ.
Από τη στιγμή που πολλοί δεν ξέρουν μπάλα, λογικό να ενθουσιάζονται στην κάθε επιτυχία και να γκρινιάζουν με την πρώτη στραβή, όπως όλοι οι γνήσιοι πανηγυρτζήδες που συμπεριφέρονται ανάλογα με το αποτέλεσμα. Αθάνατη ελληνική συνήθεια είναι αυτή, που δύσκολα κόβεται…
Ελάχιστοι λοιπόν πρόσεξαν και δείχνουν διάθεση να σταθούν στις λεπτομέρειες του προχθεσινού παιχνιδιού. Να δουν, για παράδειγμα, ότι με τέτοιες αντιδράσεις της άμυνας ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να σταθεί πουθενά στην Ευρώπη.
Δεν είναι μόνο ότι λείπει ο αμυντικός χαφ που τη δουλειά του δεν είναι σε θέση να την κάνει κανένας από αυτούς που υπάρχουν – άρα χρειάζεται ακόμη μία μεταγραφή. Πρόβλημα διαπιστώνει εύκολα κάποιος και στο κέντρο της άμυνας, εκεί όπου ο Αβραάμ εξακολουθεί να παρουσιάζει τα περσινά του προβλήματα -κατάλοιπα του περυσινού τραυματισμού του.
Θέμα υπάρχει και στα άκρα της άμυνας, με τον Χολέμπας να αποτελεί κίνδυνο και τον Σαλίνο να ξεχνάει να παίξει άμυνα, παρότι αμυντικός. Στην πραγματικότητα, μόνο ο Σιόβας σώζει ό,τι γίνεται να σωθεί. Ισως ο Μιγκέλ Τόρες που ήρθε χθες ύστερα από επίμονη πίεση του Μίτσελ να λύσει το πρόβλημα.
Αλλά και πιο μπροστά το περίφημο «τετράγωνο των αστέρων»… θαμπώνει τόσο πολύ που δεν αφήνει τους περισσότερους να δουν ότι καθένας απ’ αυτούς κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να δίνει σημασία στον διπλανό του, ειδικά τη στιγμή που χρειάζεται… μισή πάσα για να μπει γκολ.
Χαρακτηριστική μια φάση το 36ο λεπτό: Παίρνει ο Βάις, παίζει το ένα-δύο με τον Σαβιόλα, ξεχύνεται, κι αντί να δώσει στον Κάμπελ, που περιμένει να σκοράρει, κάνει ένα ακόμη ντου, ώσπου τρώει τα μούτρα του.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με το βαρύ παιχνίδι του Τσόρι που μένει να δούμε αν και πόσο μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό στην παραγωγή παιχνιδιού συνολικά. Το πρόβλημα δείχνει λάθος νοοτροπία των ποδοσφαιριστών που πήρε ο Ολυμπιακός για την επίθεσή του, οι οποίοι προς το παρόν πέρα από την ποιότητά τους δεν δείχνουν διάθεση να ενταχθούν σε προγραμματισμένη ομαδική λειτουργία.
Θέλει κάτι τέτοιο τον χρόνο του, αλλά δεν είναι σίγουρο κι αν υπάρχει κάποιος να το δουλέψει όλο αυτό στις προπονήσεις. Μέχρι στιγμής φαίνεται να είναι ένα κομμάτι αφημένο στην τύχη του και στη διάθεση που θα δείχνει κάθε παίκτης όταν θα είναι στη βραδιά του.
Βέβαια, μέχρι να ξεκινήσει το Champions League, υπάρχει καιρός. Τα πρώτα ματς του πρωταθλήματος μάλλον σαν φιλικά προετοιμασίας θα χρησιμεύσουν.
Ομως, ο προπονητής δεν μοιάζει ικανός ούτε να δουλέψει πλάνα ούτε να κοουτσάρει σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε αγώνα. Ξεπατικώνει μια τακτική, κι αν του βγει σ’ ένα ματς, του βγήκε. Αν όχι… Τουλάχιστον αυτό έχει δείξει και πέρυσι και φέτος. Μένει να το διαψεύσει στη συνέχεια…
