Του Φάνη Λυσιφάνη

Μελτέμια ήρθαν και φωτιές που φέρνει κάθε θέρος

Η φετινή η διαφορά: αισθάνομαι πιο γέρος

Μια κόπωση διάχυτη πλανάται στον αέρα

κανείς δεν έχει διάθεση να πάει παραπέρα

Καλά που φθάσαμ’ ώς εδώ. Προς τι ν’ αγωνιστούμε;

Καθόμαστε σε μια σκιά και… το φιλοσοφούμε

Συνέδριο φιλόσοφων έγινε στην Αθήνα

Ας θρέψουμε το πνεύμα μας, μια και μας κόβει πείνα…

Ηρθανε, λέει, ο Χάμπερμας και ο Ουμπέρτο Εκο

τόσες προσωπικότητες μ’ έχουν αφήσει σέκο!

Είν’ η Ελλάδα, ως γνωστόν, πατρίς φιλοσοφίας

κι έβγαλ’ απ’ το κεφάλι του την Αθηνά ο Δίας

Το σπορ κι οι νεοέλληνες δεν το ’χουνε ξεχάσει

κι αγωνιώ η κούτρα τους σαν τι θα κατεβάσει…

Τη συμβουλή σου ακολουθούν περί φιλοσοφίας

μα τα χαλάτε, Περικλή, στο «άνευ μαλακίας»!

Αυτό το «άνευ» μού γεννά πολλές επιφυλάξεις

αρκεί με λίγη προσοχή γύρω σου να κοιτάξεις

Φιλοσοφούνε στη Βουλή, φιλοσοφούν στον δρόμο

κι η έπαρση της σκέψης τους με πλημμυρίζει τρόμο

Σε ύψη δυσθεώρητα όλων ο νους κινείται

μα την κοινή τη λογική μην ψάχνετε να βρείτε

Γυρνώ με το φανάρι μου ωσάν τον Διογένη

αναζητώντας «άνθρωπο» που να καταλαβαίνει…

Με παίρνει, Σόιμπλε, αν σταθείς εμπρός απ’ το πιθάρι,

«κρύβεις τον ήλιο!» να σου πω, σαν δάνειο έχω πάρει;

Ηλίαση θα έπαθα και μπούρδες αραδιάζω

σαν να ’μουν εκατό χρονών ολημερίς γκρινιάζω

«Να ζει κανείς ή να μη ζει;» ιδού η απορία

που δεν θα είχ’ αν άραζα σε κάποια παραλία…