Της Πηγής Ασυνειδήτου
-Ωχ, με έφαγαν. Είπα κι εγώ μια μαλακία, συγγνώμη για την έκφραση, πάνω στο κέφι, στη σκηνή. Να κάνω τους θαμώνες να παθιαστούν, να πιούνε, να ξεδώσουν, να βγάλουν τον νταλκά τους, κι έπεσαν να με φάνε.
- Σας απασχολεί αυτό που έγινε… Εχει περάσει κάποιος καιρός και εσείς διακόπτετε τις διακοπές σας στη Μύκονο για να με δείτε. Αυτό σημαίνει ότι σας απασχολεί.
- Καλά, δεν έχω πέσει και να πεθάνω…
- Προφανώς… φύγατε όμως από τη Μύκονο, αφήσατε τους φίλους και γνωστούς σας για να συζητήσουμε αυτό που έγινε εκείνη τη βραδιά.
- Παραδέχομαι ότι όσα γίνονται πάνω στην πίστα δεν είναι εύκολο να μεταφερθούν στο φως του ήλιου. Εκεί επικρατεί μια διονυσιακή ατμόσφαιρα. Αλλά όχι μόνο διονυσιακή με την έννοια της χαράς, αλλά και ένας πόνος. Τι να σας πω… Τα μπουζούκια έχουν τον δικό τους θεό.
- Απ’ ό,τι κατάλαβα, αυτός ο θεός τα προστατεύει από την κρίση…
- Οχι, έχουν υποστεί κρίση και τα μπουζούκια. Ολοι έχουμε πάθει. Αναγκαστήκαμε να τοποθετηθούμε αλλιώς.
- Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και έτσι, μόνος σας είπατε ότι εάν έβλεπε ο Σόιμπλε αυτά που γίνονται, θα περπατούσε…
- Παραδέχομαι ότι ήταν χοντράδα… Παρόλο που δεν τους γουστάρω τους Γερμανούς καθόλου που έρχονται και μας λένε τι να κάνουμε, ποιους να απολύσουμε, τι μειώσεις να κάνουμε. Ποιοι είναι αυτοί;
- Το ζήτημα με αυτές τις καταστάσεις, όπως και με τα ψυχικά φαινόμενα, δεν είναι το ποιοι είναι αυτοί, αλλά ποιοι είμαστε εμείς…
- Εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε. Ελληνες, ηρωικός λαός…
- … και απόγονος των αρχαίων Ελλήνων…
- Από το στόμα μου το πήρατε… Αυτοί είμαστε. Αυτοί ποιοι είναι;
- Εάν είμαστε τόσο ένδοξοι και στο παρόν μας, όπως λέτε, γιατί έχουμε ανάγκη από δανεικά;
- Εντάξει, είμαστε λίγο γλεντζέδες παραπάνω. Χρειαζόμαστε λίγα χρήματα παραπάνω…
- Κοστίζουν και τα γαρίφαλα… και οι σαμπάνιες…
- Και αυτά μέσα στο πρόγραμμα είναι. Εμείς προσφέρουμε πρώτης τάξεως διασκέδαση. Μια διαφυγή από την πραγματικότητα.
- Αφού είστε τόσο συμφιλιωμένος με αυτό τον τρόπο ζωής, γιατί σας ενοχλεί ο Γερμανός; Και αυτός κάνει αυτό που είναι στη φύση του. Κάποιος πρέπει να διαφεύγει από την πραγματικότητα και κάποιος να την επαναφέρει.
- Και ποια ακριβώς είναι η πραγματικότητα; Με το να διατάζει; Να σου ρουφά το αίμα; Να πλουτίζει με τον δικό σου ιδρώτα; Να σε βάζει να δουλεύεις σαν τον σκύλο;
- Μιλάτε σαν να έχετε εργασιακή εμπειρία από Γερμανό… Σαν να έχετε ταλαιπωρηθεί.
- Ενας και δύο έχουν ταλαιπωρηθεί από Γερμανό; Μας ρούφηξαν το αίμα. Γι' αυτό καλά κάνουμε και τους κοροϊδεύουμε. Που φοροδιαφεύγουμε, που γλεντάμε.
- Μιλάτε σαν να πάσχετε.
- Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει.
- Ποιο;
- Οι γονείς μου, ξέρετε, ήταν μετανάστες στη Γερμανία… Και έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ. Εχουν δουλέψει όπως κανένας άλλος. Σκληρά, τίμια.
- Αρα, με έναν τρόπο χρωστάτε εν μέρει στους γονείς σας αυτό που είστε σήμερα. Και ίσως δεν το χρωστάτε μόνο σε εκείνους. Αλλά και σε αυτούς που εχθρεύεστε.
- Πώς τολμάτε;
- Ξέρετε, υπάρχει κάτι χειρότερο από έναν σκληρό εργοδότη. Και αυτό είναι να μην υπάρχει καθόλου εργοδότης. Αρα να μην υπάρχει και δουλειά. Για σκεφτείτε το, γιατί σας βλέπω προβληματισμένο…
