Του Ν. Ασημακόπουλου

Τα δύο μεγάλα προβλήματα του Ολυμπιακού φώναζαν και το Σάββατο, στο 2-1 από τη Βαλένθια.

Το ένα έχει να κάνει με την αξιοποίηση του Σαβιόλα. Ο Αργεντίνος ήρθε για να κάνει τη διαφορά, αλλά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται μόνα τους, στη λογική… θα μπει μέσα ο παικταράς μας και θα σκίσει! Ενα τέτοιο στολίδι χρειάζεται τον προπονητή που θα πάρει τον Βάις, τον Κάμπελ, τον Τσόρι Ντομίνγκες ή όποιον άλλο κρίνει κατάλληλο και θα τους βάλει να δουλέψουν ένα αποδοτικό σύστημα πάνω του. Αν είχε λοιπόν ένα ουσιαστικό νόημα το προχθεσινό ματς, ήταν για να δοκιμαστεί πρώτη φορά ένας τρόπος ανάπτυξης βασισμένος στα προσόντα του Σαβιόλα. Οταν όμως τον βάζει μετά το 60’ δίπλα στον… Ολαϊτάν, στον Φετφατζίδη, στον Μασάντο και στον Φουστέρ, τότε λογικό είναι να μη μπορεί να φανεί καλύτερος από τον… Μήτρογλου.

Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει πάλι με τις μεγάλες τρύπες στην άμυνα. Οι κόφτες-χαφ είναι αόρατοι. Από τα άκρα γίνεται πάρτι, που δεν ξέρω αν θα μπορέσει να το σταματήσει ο Μιγκέλ Τόρες, τουλάχιστον στη μία πλευρά. Και στους σέντερ μπακ, είτε με Αβραάμ είτε χωρίς, ο Σιόβας δεν μπορεί να τα προλάβει όλα μόνος του.

Βέβαια είναι νωρίς ακόμη… Μέχρι να αρχίσουν τα παιχνίδια του Champions League, πολλά διορθώνονται, αρκεί να υπάρχει η δυνατότητα και το πλάνο. Τα πρώτα ματς πρωταθλήματος είναι ευκαιρία για καλύτερη ευρωπαϊκή προετοιμασία. Αλλωστε, οι καινούργιοι μόλις ήρθαν. Καλά καλά δεν ξέρουν ούτε πού βρίσκεται του Ρέντη όπου πηγαίνουν για προπόνηση. Μελαγχολεί πάντως κανείς βλέποντας τον βαθμό ετοιμότητας της Βαλένθια σε σχέση με τον Ολυμπιακό όταν τα δύο πρωταθλήματα αρχίζουν μαζί. Αλλά εδώ έχουμε συνηθίσει σ’ αυτά…