Δοκιμάστηκε στο πρόσφατο παρελθόν αλλά συνεχίζει να δοκιμάζεται η σχέση των δύο ανδρών που είναι υποχρεωμένοι να συγκυβερνούν

Της Αλίκης Μάτση

«Οι κύριοι πρωταγωνιστές της κυβέρνησης είναι οι παλιοί, το ίδιο ισχύει και για τα προβλήματα» ήταν το σχόλιο της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt» όταν προ διμήνου περίπου ο Αντ. Σαμαράς σχημάτιζε τη νέα του κυβέρνηση συνεπικουρούμενος από το ΠΑΣΟΚ του Ε. Βενιζέλου.

Ενα από τα τότε προβλήματα ήταν οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Τα δημοσιεύματα των ημερών έκαναν λόγο για οριακή κατάσταση στις σχέσεις των δύο ανδρών, αφού το ΠΑΣΟΚ τότε, διά στόματος του προέδρου του, φαινόταν να συμμαχεί με τη Δημοκρατική Αριστερά για το θέμα του «μαύρου στην ΕΡΤ».

Οι διαρροές από την Ιπποκράτους –τα γραφεία του κόμματος δεν είχαν ακόμη επιστρέψει στα πάτρια της Χαριλάου Τρικούπη– έφεραν το ΠΑΣΟΚ να αποσύρει τη στήριξή του από την κυβέρνηση αν δεν έφευγε το μαύρο.

Εγινε αντιπρόεδρος

Και ξαφνικά εκτός βρέθηκε μόνο η ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη. Ο κ. Βενιζέλος όχι μόνο εξακολούθησε να στηρίζει τον Αντ. Σαμαρά, αλλά και κατέλαβε τον κυβερνητικό θώκο του αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών.

Παρότι κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι στο διάστημα αυτών των δύο μηνών, παρότι φαίνεται, κατ' επίφαση τουλάχιστον, οι σχέσεις Σαμαρά – Βενιζέλου να είναι αγαστές, οι καλά γνωρίζοντες και τα δύο κυβερνώντα κόμματα λένε ότι πρόκειται για μια «λυκοφιλία» στην οποία οι δύο οδηγήθηκαν εξ ανάγκης.

Ανάγκη που, σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες, είχε περισσότερο ο Ε. Βενιζέλος, αφού «το θέμα δεν ήταν να σώσει την κυβέρνηση, αλλά τον εαυτό του και το ΠΑΣΟΚ». «Η Ν.Δ., συμπλήρωναν, δεν είχε κανένα πρόβλημα να πάει σε εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ όμως;»

Ο αντιπρόεδρος ενοχλήθηκε περί το τέλος Ιουνίου από τις δηλώσεις Βορίδη για τον αείμνηστο Αντ. Παπανδρέου. Παρά ταύτα ρήξη δεν υπήρξε τελικά.

Στη συνέχεια, στο θέμα της κινητικότητας -διαθεσιμότητας και απολύσεων δηλαδή- των δημοσίων υπαλλήλων, ο κ. Βενιζέλος φάνηκε να συνεπικουρεί τον πρωθυπουργό και τις κυβερνητικές επιλογές.

Και φτάσαμε στον καυτό μήνα Αύγουστο κατά τον οποίο για το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τη ρήση του ιδρυτή του, πρωτεύον ζήτημα ήταν «τα μπάνια του λαού». Οι καιροί άλλαξαν, οι υπουργοί, κατ' εντολήν πρωθυπουργού έφυγαν για τρεις–τέσσερις μέρες, ο κ. αντιπρόεδρος όμως για πολύ περισσότερες έκανε τις διακοπές του στη Σκόπελο.

Το Μαξίμου δεν εξέφρασε ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του. Πηγές όμως έλεγαν σκωπτικά ότι «όλα αυτά τα χρόνια οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ τον Αύγουστο είχαν συνηθίσει σε μια… χαλαρότητα. Φέτος τους περιορίσαμε κατόπιν σφοδρών πιέσεων. Δεν μπορούσαμε όμως να κάνουμε το ίδιο και για τον Ε. Βενιζέλο. Στο κάτω κάτω είναι θέμα προσωπικής συνείδησης του καθενός».

Ασχολίαστο πάντως δεν άφηναν το γεγονός ότι ο και υπουργός Εξωτερικών «συντόνιζε» τις κυβερνητικές ενέργειες για τη φλεγόμενη Αίγυπτο από την ηρεμία της παραλίας. Οπως και το ότι επέστρεψε καθυστερημένα χθες από τη Σκόπελο και πρόλαβε λίγο πριν από το τέλος της την κυβερνητική σύσκεψη. Ερωτήματα έθεταν για το κατά πόσον έχει προλάβει να προετοιμαστεί για τη σημερινή σύσκεψη του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, όπου θα συζητηθεί η κρίση στην Αίγυπτο.

«Να… ξεκουραστεί»

Και ειρωνικά σχολίαζαν ότι την Παρασκευή θα πάει στη Σκιάθο στην εκδήλωση στη μνήμη τού -και δασκάλου του- Δ. Τσάτσου. «Είναι υποχρέωση, αλλά πρέπει και λίγο να… ξεκουραστεί ο άνθρωπος».

Τίποτα από αυτά δεν θα είχε ίσως σημασία για την κυβερνητική σταθερότητα αν ο Αντ. Σαμαράς δεν επιχειρούσε χθες να κλείσει το θέμα των πλειστηριασμών, αναλαμβάνοντας προσωπικά την υπόθεση, και αν το ΠΑΣΟΚ, διά των πλέον στενών συνεργατών του Ε. Βενιζέλου (Δ. Καρύδης, Ο. Κωνσταντινόπουλος), δεν το ξανάνοιγε. Κι αυτό, παρότι οι δύο συμφώνησαν να τα ξαναπούν αύριο με αυτό ακριβώς το αντικείμενο συζήτησης.

Και μόνο αυτό καθεαυτό το γεγονός δείχνει ότι οι δύο ισορροπούν σε ένα λεπτό σχοινί, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να σπάσει, αλλά και ότι «η ωραία ατμόσφαιρα» μεταξύ τους είναι κυρίως για το θεαθήναι.