Της Β. Παπαντωνοπούλου
Πρωτάρα, ναι. Απειρη, όμως; Αυτή είναι η παγίδα στην οποία πέφτουν οι αντίπαλοι της Λεβάντε, που κοιτάζουν μόνο τα φτωχά της διαπιστευτήρια, χωρίς να βλέπουν την ουσία, δηλαδή τι ομάδα φτιάχνεται εκεί στην ανατολική Ισπανία τα τελευταία χρόνια.
Από τότε που η Βιγιαρεάλ έχει αποχαιρετήσει την Πριμέρα, η Λεβάντε είναι η δεύτερη τη τάξει ομάδα στην περιοχή της Βαλένθιας, όπου και εδρεύει. Η περσινή ήταν η καλύτερη σεζόν της 103χρονης ιστορίας της, καθώς πήρε την 6η θέση στο πρωτάθλημα και βγήκε για πρώτη φορά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Τα όνειρά της δεν σταματούν εδώ… Υστερα από 16 αγωνιστικές φέτος βρίσκεται στην 6η θέση, αλλά μόλις έναν βαθμό μακριά από τη ζώνη του Τσάμπιονς Λιγκ, που είναι το επόμενο μεγάλο σκαλοπάτι, το οποίο θέλουν να διαβούν στο «Θιουτάτ δε Βαλένθια».
Στη γνωριμία μας μαζί της, ας ξεκινήσουμε από μια αναγνωρίσιμη φιγούρα. Ο λόγος για τον μόνο (μετά τη λύση του συμβολαίου του Φάνη Γκέκα) εναπομείναντα Ελληνα στην Πριμέρα Ντιβισιόν, τον Νίκο Καράμπελα, που χθες μάλιστα γιόρτασε τα 28α γενέθλιά του.
Η μεταγραφή του Ελληνα αριστερού μπακ το καλοκαίρι πέρασε σχεδόν στα ψιλά, αλλά έχει βρει την ηρεμία του στη Λεβάντε μετά το «ζην επικινδύνως» στην ΑΕΚ. Χαίρει της εμπιστοσύνης του προπονητή του Χουάν Ιγνάθιο Μαρτίνεθ κι έχει για παρέα έναν άλλο παλιόφιλο από τα αποδυτήρια των Θρακομακεδόνων: τον Χουανφράν, που πλέον διανύει το 36ο έτος της ηλικίας του, αλλά είναι, λόγω πείρας, αναντικατάστατος.
Στις γνωστές φυσιογνωμίες να μην ξεχάσουμε και τον πρώην παίκτη του ΠΑΟΚ, τον Ναμπίλ Ελ Ζαρ, που έχει κάνει δικιά του τη δεξιά πλευρά της Λεβάντε,
Στην άμυνα ξεχωρίζει ο πολύπειρος αρχηγός Σέρχιο Μπαγεστέρος (που όπως και ο Ιμπαγάσα έχει περάσει από Βιγιαρεάλ και Μαγιόρκα), αλλά και ένα «κακό παιδί» των γηπέδων, ο Νταβίντ Ναβάρο. Πρόσφατα, στο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης χτύπησε με αγκωνιά στο μάτι τον Κριστιάνο Ρονάλντο, παλαιότερα είχε δυναμιτίσει έναν αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ μεταξύ Βαλένθια και Ιντερ με τις μπουνιές του, ενώ μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο –πάλι με αγκωνιά- χτύπησε τον Σαπουνάρου της Σαραγόσα. Θα έχει ενδιαφέρον να τον δούμε απέναντι στον «τρομοκράτη» Τζιμπούρ και τον «πιστολέρο» Μήτρογλου, με τους οποίους έχει σχεδόν ίδιο εκτόπισμα…
Το μεγαλύτερο όνομα, πάντως, που διαθέτουν τα «βατράχια» («γρανότες», ισπανιστί) είναι ο επιθετικός Ομπαφέμι Μαρτίνς, που μέχρι πέρσι αγωνιζόταν στη Ρούμπιν Καζάν. Η παρουσία του και μόνο χαρακτηρίζει τον τρόπο παιχνιδιού της Λεβάντε στην επίθεση.
Η ομάδα ποντάρει στα ντεμαράζ, την εκρηκτικότητα και το άψογο τελείωμα του Νιγηριανού. Ιδιαίτερη προσοχή επίσης χρειάζεται να επιδείξει ο Ολυμπιακός στον 24χρονο Μίτσελ, με χώρο δράσης πίσω από τον επιθετικό, εξαιρετική τεχνική και πολύ δυνατό μακρινό σουτ, αλλά και στον 33χρονο Μπαρκέρο, που δρα περισσότερο στην αριστερή πλευρά και είναι από τους κύριους «τροφοδότες» του Μάρτινς.
Προπονητής είναι ο JIM. Μην απορείτε… Ετσι τον φωνάζουν οι Ισπανοί, από τα αρχικά του ονόματός του: Χουάν Ιγνάθιο Μαρτίνεθ. Ο 48χρονος τεχνικός πέρασε τα μύρια όσα το καλοκαίρι από τους εργοδότες του και όμως βρίσκει πάντα λύσεις –με αποτέλεσμα να του βγάζουν το καπέλο οι Ισπανοί για το δαιμόνιο μυαλό του.
Για παράδειγμα, έτσι ξαφνικά, του είπαν ότι το (τότε) αστέρι της ομάδας Αρούνα Κονέ θα πάει στη Γουίγκαν. Οτι θα πρέπει να πουληθούν και άλλοι παίκτες για να αντιμετωπιστεί το χρέος της ομάδας. Ομως αυτός δεν πτοήθηκε. Το κενό του Κονέ αναπλήρωσε ο Μάρτινς, έφερε τον Μίτσελ με το αρχοντικό στιλ, ενώ και ο Πάπα Κουλί Ντιοπ εντυπωσιάζει με τη μαχητικότητά του.
Τώρα πια, οι Ολυμπιακοί μπορούν να θεωρούν εαυτούς ενημερωμένους. Οποιος παίρνει τη Λεβάντε στα αστεία, τα δύο τελευταία χρόνια το πληρώνει…
