ΣΥΡΙΑ Μόνο μια έρευνα αστυνομικού τύπου μπορεί να δείξει αν ο Ασαντ χρησιμοποίησε το θανατηφόρο κοκτέιλ χημικών ή αν πρόκειται για προβοκάτσια των ανταρτών, προκειμένου να επέμβει στρατιωτικά η Δύση
Του Γιώργου Τσιάρα
Ποιος ευθύνεται τελικά για το πρωτοφανές έγκλημα πολέμου με τη ρίψη χημικών στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού; Οσο προφανής κι αν μοιάζει η απάντηση, σε μια ανταρτοκρατούμενη περιοχή που εξακολουθεί να βομβαρδίζεται ανηλεώς (έστω και με «συμβατικές» οβίδες και ρουκέτες) από τα κυβερνητικά στρατεύματα, το αίνιγμα παραμένει άλυτο, τρεις ολόκληρες μέρες μετά το χειρότερο «αναίμακτο μακελειό» παγκοσμίως την τελευταία 25ετία.
Αυτή καθαυτή η θηριωδία είναι βέβαια αναμφισβήτητη: εκατοντάδες άμαχοι, ανάμεσά τους και πλήθος παιδιά, βρήκαν φρικτό θάνατο από χημικά όπλα. Εδώ δεν πρόκειται για κάποιο «στημένο» ρεπορτάζ, σαν τους κορμοράνους του Ιράκ και τις θερμοκοιτίδες του Κουβέιτ το 1990-91, ή τα πυρηνικά του Σαντάμ το 2003.
Αέρια άγνωστου τύπου
Τα (άγνωστου ακόμη τύπου) χημικά σίγουρα ρίχτηκαν, και το τραγικό αποτέλεσμα της ρίψης τους είναι ένα γεγονός πέραν πάσης αμφιβολίας – ανεξάρτητα αν οι νεκροί είναι 650, όπως επιβεβαιώνουν οι ιατρικές πηγές, ή 1.700, όπως υποστηρίζει η αντιπολίτευση. Εξίσου αναμφισβήτητη είναι όμως και η συνεχιζόμενη προσπάθεια των κυβερνητικών στρατευμάτων να ανακαταλάβουν τα στρατηγικής σημασίας «οχυρά» των αντικαθεστωτικών στις βληθείσες γειτονιές του Ιρμπίν, της Ντούμα και της Μουανταμίγια.
Ομως η ταυτότητα των ενόχων για τη θηριωδία της Τετάρτης εξακολουθεί να καλύπτεται από την ομίχλη του πολέμου – με την αντιπολίτευση και τους δυτικούς και Αραβες «σπόνσορές» της να κατηγορούν ανοιχτά το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ, και την κυβερνητική πλευρά με τους δικούς της ξένους υποστηρικτές να επιμένουν πως πρόκειται για προσχεδιασμένη προβοκάτσια των φανατικών ισλαμιστών, με στόχο –τι άλλο– την επίσπευση μιας διεθνούς στρατιωτικής επέμβασης, που λίγα 24ωρα νωρίτερα έμοιαζε πιο μακρινή παρά ποτέ.
Μιας επέμβασης που στα μυαλά εκατομμυρίων ανθρώπων φαντάζει πλέον όχι απλώς δικαιολογημένη, αλλά και επιβεβλημένη, μετά το «μπαράζ» από φρικιαστικές εικόνες νεκρών βρεφών, που στοίχειωσαν –και δυστυχώς θα στοιχειώνουν για πολλά χρόνια– τον βαθύ ύπνο της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που καιρό τώρα είχε σκοπίμως ξεχάσει την ατελείωτη τραγωδία της Συρίας. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι ίδιοι «αναισθητοποιημένοι» τηλεθεατές που αδιαφορούσαν όλο αυτό τον καιρό για τα δεκάδες χιλιάδες θύματα του συριακού εμφυλίου, ξύπνησαν απότομα από τα τρομερά στιγμιότυπα του μαζικού φονικού της Τετάρτης, αφού στη σύγχρονη υποσυνείδητα ανθρωποφάγο κοινωνία του θεάματος, εκατό χιλιάδες νεκροί από βόμβες και σφαίρες δεν «μετράνε» όσο χίλιοι νεκροί από χημικά. Οπως είπε χθες και ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, «η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για τη Συρία πλησιάζει»…
Ομως εξίσου δικαιολογημένη μοιάζει και η αντίθετη συλλογιστική, που διατυπώθηκε από την πρώτη στιγμή στα αραβικά, τα ρωσικά και τα κινέζικα ΜΜΕ: γιατί να διαπράξει ένα τέτοιο τρομερό έγκλημα ο Ασαντ, σε μια στιγμή που η πλάστιγγα των εχθροπραξιών –χάρη και στην ενεργή πλέον συμμετοχή των ετοιμοπόλεμων ανδρών της Χεζμπολάχ στο πλευρό του– δείχνει να γέρνει τελεσίδικα υπέρ του στη Δαμασκό και στο Χαλέπι; Οπως δήλωσε χθες (ανωνύμως) ένας υψηλόβαθμος Σύρος αξιωματούχος, η χρήση χημικών όπλων κατά τη διάρκεια της επίσκεψης των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ λίγα χιλιόμετρα μακριά, στη Δαμασκό, για να επιθεωρήσουν παλαιότερες καταγγελίες, θα συνιστούσε «πολιτική αυτοκτονία» – ιδίως όταν είναι γνωστό πως όχι μόνο οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία, αλλά ακόμη και η φίλα προσκείμενη Ρωσία έχουν χαρακτηρίσει τη χρήση χημικών «κόκκινη γραμμή»…
Τι μέλλει γενέσθαι; Οπως τόνισε στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» ένας Βρετανός ειδικός στα χημικά αέρια, ο Γκουίν Ουίνφιλντ, «μόνο μια έρευνα αστυνομικού τύπου θα αποκαλύψει ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος» της θηριωδίας. Εξετάζοντας τα συμπτώματα των προσβληθέντων στο διαθέσιμο οπτικό υλικό, ο Ουίνφιλντ εκτιμά ότι δεν πρόκειται για επίθεση με «απλό» αέριο σαρίν, αλλά για ένα «κοκτέιλ» χημικών ουσιών παρασκευασμένο μεν από τις συριακές ένοπλες δυνάμεις, το οποίο όμως θα μπορούσε κάλλιστα να έχει πέσει «στα χέρια των ανταρτών που το χρησιμοποίησαν για να ενοχοποιήσουν το καθεστώς» και να προλειάνουν μια επέμβαση.
Για την ώρα πάντως τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας εξακολουθούν να παίζουν την κολοκυθιά: ναι μεν μετά την έκτακτη σύνοδο-παρωδία της Τετάρτης ο ΟΗΕ ζήτησε να επιτραπεί η πρόσβαση των εμπειρογνωμόνων του στις βληθείσες περιοχές, αλλά η απάντηση που έλαβαν από τους κυβερνητικούς είναι ότι κάτι τέτοιο «θα ήταν πολύ επικίνδυνο γι' αυτούς»…
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΣΥΡΙΑ
«Μνημείο ντροπής» τα παιδιά πρόσφυγες
«Ολοι πρέπει να μοιραστούμε το όνειδος, διότι, ενώ εργαζόμαστε για να ανακουφίσουμε τον πόνο όσων έχουν πληγεί από την κρίση, η παγκόσμια κοινότητα έχει αποτύχει να ανταποκριθεί στις ευθύνες της απέναντι σ' αυτά τα παιδιά. Με πλήρη συνείδηση, πρέπει να σταματήσουμε και να αναρωτηθούμε πώς γίνεται να συνεχίζουμε να είμαστε ανεπαρκείς απέναντι στα παιδιά της Συρίας».
Μ' αυτά τα σκληρά λόγια όψιμης αυτοκριτικής, ο εκτελεστικός διευθυντής της UNICEF, Αντονι Λέικ, ανακοίνωσε αριθμούς που σοκάρουν για τα ανήλικα θύματα του συριακού εμφύλιου δράματος: ένα εκατομμύριο παιδιά-πρόσφυγες –ορφανά ή συνοδευόμενα από συγγενείς τους– έχουν εγκαταλείψει τη σπαρασσόμενη χώρα. Τουλάχιστον 740.000 εξ αυτών είναι ηλικίας κάτω των 11 ετών. Αλλα 2 εκατομμύρια παιδιά εντός συριακού εδάφους έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους. Μεταξύ των 100.000 και άνω επιβεβαιωμένων από τον ΟΗΕ θανάτων από την έναρξη του πολέμου στη Συρία, οι 7.000 είναι παιδιά. Σ' αυτό το νούμερο δεν συγκαταλέγονται οι εκατοντάδες ανήλικοι που έχασαν τη ζωή τους στη φρικαλέα επίθεση με χημικά ή τοξικά αέρια στην ανατολική Δαμασκό την Τετάρτη…
Τα επίσημα στοιχεία καθηλώνουν. Από τον Μάρτιο του 2011, σχεδόν τα 2 από τα 22 εκατομμύρια των κατοίκων της Συρίας έχουν καταφύγει σε γειτονικές χώρες, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Αδιευκρίνιστος παραμένει ο συνολικός αριθμός όσων αναζητούν άσυλο στην Ευρώπη. Πρόκειται για το μαζικότερο κύμα προσφύγων στον κόσμο εδώ και 20 χρόνια, υποστηρίζει ο ΟΗΕ, με καραβάνια ξενιτεμένων που δεν έχουμε δει από την περίοδο της γενοκτονίας στη Ρουάντα το 1994.
«Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επιβίωση και την ευημερία μια ολόκληρης γενιάς αθώων», δήλωσε ο Υπατος Αρμοστής του UNHCR, Αντόνιο Γκουτιέρες, απευθύνοντας έκκληση να αυξηθούν οι δωρεές για τη χρηματοδότηση των ανθρωπιστικών προγραμμάτων του οργανισμού για τη Συρία.
Από τα 3 δισ. δολάρια, που ήλπιζαν να συγκεντρώσουν μέχρι τα τέλη του χρόνου, έχει μαζευτεί μόλις το 38% των χρημάτων, γεγονός που δυσχεραίνει τις προσπάθειες αρωγής και περίθαλψης τόσο πολλών αμάχων. Τα Ηνωμένα Εθνη ζητούν επίσης από τις αντίπαλες πλευρές να σταματήσουν την ανήθικη πρακτική της στρατολόγησης παιδιών.
Βίκυ Καπετανοπούλου
