Του Ν. Ασημακόπουλου

Οταν βάζεις μαζί σε μια ενδεκάδα τον Καπίνο, με τον Νάνο, τον Μαρινάκη, τον Κουτρουμπή, τον Λαγό, τον Ζέκα, τον Ντίνα και τον Καρέλη, τότε μπορείς εύκολα να φτιάξεις ένα… ποδοσφαιρικό νηπιαγωγείο, αλλά ποτέ ομάδα από την οποία να έχεις απαιτήσεις, επειδή «είσαι Παναθηναϊκός»!

Σε όλο τον κόσμο, η ανανέωση δεν γίνεται αναγκαστικά και μονοκοπανιά, αλλά σε δόσεις και με πρόγραμμα. Βλέπεις ποια είναι τα ταλέντα σου και τα βάζεις λίγα-λίγα και λίγο-λίγο, αφού τα ρίξεις δίπλα σε καμιά δεκαριά ποιοτικούς έμπειρους και με προσωπικότητα που θα τα στηρίζουν.

Στον Παναθηναϊκό γίνεται το αντίθετο, με κίνδυνο να καούν όλοι μαζί στην ομάδα. Οι νεαροί και άμαθοι αποτελούν τον βασικό κορμό. Τους περισσότερους, μάλιστα, δεν μπορείς να τους πεις καν ταλέντα. Απλά τους βάφτισαν έτσι, για να δικαιολογήσουν τη συμμετοχή τους στο καινούργιο φτωχό πείραμα…. Οσο για τους έμπειρους που υποτίθεται ότι υπάρχουν εκεί, για να στηρίζουν τους μικρούς, αυτοί είναι κάποιοι τύπου Σίλντενφελντ, Μπαϊράμι και Μπεργκ, οι οποίοι αναζήτησαν καταφύγιο στον Παναθηναϊκό από απελπισία, αφού βρέθηκαν στα εντελώς αζήτητα, και ήρθαν εδώ με τη φρούδα ελπίδα ότι θα εξασφαλίσουν μια τελευταία ευκαιρία στην καριέρα τους.

Sorry, αλλά με τέτοια συνταγή δεν μπορείς να φτιάξεις ομάδα, ειδικά όταν και ο προπονητής μαθαίνει επίσης προσπαθώντας να δείξει ότι είναι κάποιος, καθώς δεν έχει ξανακαθίσει σε πάγκο, αλλά τον διάλεξαν μόνο και μόνο επειδή (κι αυτός!) δεν ζητούσε λεφτά.

Αυτή είναι με δυο λόγια η αλήθεια, και σ’ όποιον αρέσει…

(Πάντως, για να τα λέμε όλα, το μεγάλο κέρδος του Παναθηναϊκού το Σαββατοκύριακο ήταν η απόλυση του… Παρθενόπουλου, επειδή… χαιρέτησε σε ένα ρεστοράν τον Μαρινάκη! Οπως βλέπετε, έχουν γνώσιν οι φύλακες. Τίποτα δεν μένει κρυφό και ατιμώρητο σ’ αυτή την ομάδα!)