Του Γιάννη Η. Χάρη 1. Το τέλος των ιδεολογιών Εχει αμφισβητηθεί η θεωρία για το τέλος των ιδεολογιών, και συν τοις άλλοις έχει επισημανθεί η ιδεολογία ακριβώς που εκφράζει. Μήπως να το ξανασκεφτούμε, τώρα που η θεωρία γίνεται πράξη; Παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια τη συνεύρεση ενός κόμματος σοσιαλιστικού, όπως αυτοπροσδιορίζεται ακόμα, και ενός δεξιού, στην πιο ακραία εκδοχή του. Λόγος της συνεύρεσης, η σωτηρία της χώρας. Κάτι που δεν σημαίνει, δεν θα ’πρεπε να σημαίνει, και συνταύτιση των δύο κομμάτων –με την έννοια της ιδεολογίας, εννοείται. Αστειεύεσαι, θα πείτε. Εσύ ο
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη Υπήρχε παλιά, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα, ένα σάιτ όπου συνδεόσουν με κάποιες φυλακές στην Αμερική και παρακολουθούσες σε 24ωρη βάση, αν θυμάμαι καλά, τη ζωή των φυλακισμένων, μέσα στο κελί τους, στους διαδρόμους, στο προαύλιο: κάμερες παντού, να μεταδίδουν λάιβ ακόμα και τις πιο προσωπικές στιγμές των κρατουμένων· ναι, ακόμα και την ώρα που πίσω από ένα χαμηλό χώρισμα, ούτε ένα μέτρο ύψος, κάθονταν στην τουαλέτα του κελιού τους! Αυτά στην Αμερική, είπα, όπου χτες ακόμα περπατούσαν με τα τέσσερα, όταν εμείς… Οταν εμείς, στη θεοφίλητη χώρα, κατάδικους
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη Δύο πράγματα, λέει, σε σκοτώνουν, το μαχαίρι κι η βλακεία. Απ’ το μαχαίρι μπορεί και να φυλαχτείς, απ’ τη βλακεία όχι, αφού αυτή θα σε βρει και κλειδαμπαρωμένο στο σπίτι σου, από την τηλεόραση αμέσως αμέσως, ή κι από βιβλίο κ.ά. Ομως χειρότερα κι απ’ τη βλακεία, θα ’λεγα εγώ τη γελοιότητα. Με τη βλακεία μπορεί και να το διασκεδάσεις, με τη γελοιότητα ποτέ. Η γελοιότητα, άσχετα αν μαζί με βλακεία ή μαζί και με σοφία, ναι, γιατί μπορεί να διαθέτει κανείς και μόρφωση, κουλτούρα κτλ., όμως τίποτα απ’
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη Οταν προοδευτικά κόμματα και ΜΜΕ κανάκευαν και πάντως νομιμοποιούσαν το εθνικιστικό, ακροδεξιό Λάος, έγραφα στο προηγούμενο άρθρο, μην απορούμε με την άνοδο της νεοφασιστικής Χρυσής Αυγής. Και παραπέρα, όταν η αποχαλίνωση του δημόσιου λόγου, το γάβγισμα, ο λεκτικός τσαμπουκάς, αποτελούν κεκτημένο, από την Κανέλλη και τον Αδωνη ή τον Πάγκαλο, ώς τον Τατσόπουλο και τον Χειμωνά, μην απορούμε με την αποκτήνωση πια, που εκφράζεται με το γρύλισμα αλλά και το λεπίδι των χρυσαυγιτών. Ηταν ενδεικτικά τα ονόματα που χρησιμοποίησα. Επανέρχομαι με ένα άλλο, σημαντικό όνομα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, που συμπτωματικά
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη Ηταν αναμενόμενο, κι ας κάναμε πως δεν το βλέπαμε να έρχεται ολοταχώς. Μοιραία θα επιβεβαιωνόταν κι εδώ ο κανόνας, θα επαληθεύονταν οι κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις μας. Πως στη Χρυσή Αυγή οδηγούν η ανέχεια και η εξαθλίωση, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη από την Πολιτεία, σε μια ολοένα υποβαθμιζόμενη περιοχή, όπου καλοντυμένες ακόμα κυρίες μαζεύουν τα πεταμένα μισοσάπια λαχανικά στη λαϊκή της Δεινοκράτους και κουστουμαρισμένοι κύριοι ζητιανεύουν έξω απ’ το Ντα Κάπο, όπου αράζουν τώρα πάσης φύσεως μελαψοί τριτοκοσμικοί, αφού πρώτα πήραν τις δουλειές των γηγενών, κι έπιασαν όχι πια τα υπόγεια,
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη «…εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον…» ανέβηκε αυτοσχεδιάζοντας στα ύψη, βράδυ Μεγάλης Παρασκευής, για δες, θαύμασα, σαν να μην είχε τσακίσει πριν ούτε στιγμή η φωνή! Για δες, είπα, και έδιωξα αμέσως τον ζοφώδη συνειρμό που γέννησε η συγκεκριμένη φράση. Ηταν άλλωστε θεαματική η ανάκαμψη απ’ την αρρώστια του, την αρρώστια που θέλησε να τη διαχειριστεί μόνος του, και σου μιλούσε προϋποθέτοντας ότι ξέρεις, χωρίς όμως καμία ρητή αναφορά δική του: «Με τη βοήθεια του Θεού… καλά πάει» έλεγε, και καμάρωνε για τα κιλά που είχε χάσει, και «Δες, εγώ
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη Κάποιος συλλαμβάνεται, οδηγείται στο δικαστήριο, στη φυλακή…, γενικά σε οποιαδήποτε φάση κάθε υπόθεσης που απασχολεί τη δικαιοσύνη πάγια τακτική του αστυνομικού ή δικαστικού ρεπορτάζ είναι να δίνεται ο λόγος στον συνήγορο υπεράσπισης. Και η λεπτομέρεια, που ανατρέπει την επιζητούμενη αντικειμενικότητα: Στη ροή της είδησης ο συνήγορος έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο. Μένουν έτσι οι τηλεθεατές με τη δική του επιχειρηματολογία, που εκφέρεται φυσικά συγκροτημένη, όσο κανένας κατηγορούμενος δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει. Αν συνυπολογίσουμε τη σχεδόν ενστικτώδη ταύτιση με τον αδύναμο, σίγουρα τον οίκτο και τη συμπάθεια για
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Η. Χάρη Δεν ξέρω αν ζούμε, πάντως απροσδόκητα νωρίς, τη δύση του μπαμπινιωτισμού –λίγο η απομάκρυνσή του από την εξουσία του πανεπιστημίου (συνεργάτες και μαθητές, που παίρνουν τις αποστάσεις τους), λίγο η υπουργία του, που λειτούργησε αρνητικά έως και ισοπεδωτικά για το γόητρό του. Θα έπρεπε κάποια στιγμή να γίνει ένας πρόχειρος έστω απολογισμός, τι έμεινε εντέλει από το κύριο έργο ενός γλωσσολόγου, αυτό που ο ίδιος θέλησε να είναι κύριο έργο του και στο οποίο χρωστά την ευρύτερη αναγνωρισιμότητά του, ενός γλωσσολόγου που εζήλωσε τη δόξα φιλολόγου, και υπηρετώντας ειδικά
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Η. Χάρη Κοντός ψαλμός, αλληλούια. Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αν η «Πένα της Χρονιάς» θα είναι η Χρυσηίδα Δημουλίδου ή η Λένα Μαντά ή κάποια άλλη από τις συγγραφείς βιβλίων για την πλαζ. Και αν λ.χ. η Λένα Μαντά θα είναι «Πένα της Χρονιάς» στην κατηγορία «Μυθιστόρημα, Διήγημα» ή «Μεγάλες Συγκινήσεις» (ναι, υπάρχει και τέτοια κατηγορία!), ή, γιατί όχι, και στις δύο, αφού το βιβλίο της είχε προταθεί, όπως και αρκετά άλλα, και στις δύο κατηγορίες. Αναφέρομαι στα Βραβεία Βιβλίου Public που θέσπισε η σχετικά νέα αλυσίδα μεγαλοκαταστημάτων, η οποία
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Η. Χάρη «Οτι αυτά αποτελούν ύβρη για τον Θεό φοβούμαι πως μόνο κάποιος που δεν πιστεύει μπορεί να το αντιληφθεί»: έτσι τέλειωνα ένα παλιό κείμενό μου με σοφίσματα του γέροντα Παΐσιου, που «ανέλυαν» γιατί ο Θεός παίρνει τα μικρά παιδιά κτλ. Το ίδιο θα έλεγα και τώρα για την ιστορία με το περίφημο άγιο φως, για το ίδιο το «θαύμα» αλλά πιο πολύ για την κωμικών διαστάσεων εμπορευματοποίησή του (υποδοχή με τιμές αρχηγού κράτους κτλ.), από τους ίδιους μάλιστα που το ευλαβούνται και το πιστεύουν. Κατά τα άλλα, γράφτηκαν πολλά, και
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Η. Χάρη Πλησιάζουν οι εκλογές, ξεσκονίζουμε τα καλά μας, κουστούμια, μάλλον φράκα, τουαλέτες με στρας. Τα καλά μας τα γλωσσικά εννοώ –που βέβαια δεν τα φοράμε μόνο στις εκλογές, μα τώρα είναι ειδικά ο καιρός τους. Από τα τελευταίας κοπής, ραφής για την ακρίβεια, η τηλεμαχία και ο ανθυποψήφιος. Για την τηλεμαχία, σαν απόδοση του ντιμπέιτ, έχουν γραφτεί πολλά: και πως είναι αχρείαστη, αφού, αν τάχα μας βρομίζει την καθαρότητα της γλώσσας άλλο ένα δάνειο, υπάρχουν ένα σωρό λέξεις συσταζούμενες που το αποδίδουν (αντιπαράθεση, διάλογος κ.ά.)· και πως περιορίζει την έννοια
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Η. Χάρη «Παρόλο που είμαι κατά της βίας, πρέπει να πω ότι δεν θυμάμαι να στεναχωρέθηκα ποτέ όταν τις έτρωγε κάνας βάζελος» μου έλεγε με παιγνιώδες ύφος ένας ώριμης ηλικίας, σοβαρός άνθρωπος, επιστήμονας, παραμονές ενός από τα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Με τα λόγια του αυτά είχα αρχίσει να γράφω ένα σημείωμα τελευταία, με την έκδοση του βιβλίου του Κουφοντίνα, μου έμεινε όμως στη μέση, προέκυψαν άλλα, και να τώρα μια άλλη ευκαιρία: «Εμένα η βία δεν μου αρέσει αλλά ως πατέρας (sic) με συγκίνησε η πράξη του υιού Μπαλτάκου. Πάει να
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Η. Χάρη Πριν από έναν χρόνο, παρά κάτι λίγες μέρες μόνο, στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου είχαν στηθεί χοροί και πανηγύρια για τον θάνατο της Θάτσερ: αυτά οι «βάρβαροι», σχολίαζα, γιατί εμείς του υψηλού πολιτισμού τηρούσαμε ανέκαθεν χριστιανική τάχα σιωπή μπρος στον νεκρό που δεδικαίωται. Μα ο χουντικός δικτάτορας Παπαδόπουλος ήταν, μα ο φιλοχουντικός υβριστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων Χριστόδουλος, όλοι δεδικαίωνται! Δεν είναι τυχαία τα παραδείγματά μου, ειπώθηκε και για τους δύο αυτό· και όταν πέθανε ο Χριστόδουλος, λόγου χάρη, ακόμα και ο Αλαβάνος, τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποχαιρέτησε τον γενναίο άνδρα!
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Η. Χάρη Διαβάζω: «Οντως, οι Σέρβοι είναι ο πιο ωραίος λαός της περιοχής, αν όχι όλης της ηπείρου. Γυναίκες ψηλές, με σωματικά προσόντα ανάμεσα στη μεστωμένη μητέρα και την περίβλεπτη καλλονή, εντυπωσιακά μήλα, ερωτική αφθονία στο στήθος, στη μέση, στους γλουτούς. Οσο για τον αρρενωπό [sic] πληθυσμό, [...] είναι δύο κλάσεις πάνω από όλους τους γείτονες, των Ελλήνων μη εξαιρουμένων. Ψηλοί, προς το ρωμαλέο, φάτσες για σινεμά, αρρενωποί και ζόρικοι, θα έλεγε κανείς ότι είναι μέλη ευγονικής ομάδας. Τέτοιοι πρόσφυγες είναι απολύτως απαραίτητοι, σε αντίθεση προς το γένος των Αλβανών» (Αθηνόραμα
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
