Με ενδιαφέρον αναμένονται οι εργασίες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που αρχίζουν σήμερα. Ενδιαφέρον και από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και από την κοινωνία την ίδια, τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι της που έχει εναποθέσει ελπίδες για μια διαφορετική διακυβέρνηση, εφόσον αυτός καταλάβει την εξουσία.
Οι συνιστώσες αναμένεται να αυτοδιαλυθούν και να ενταχθούν σε άλλες μορφές εσωτερικής οργάνωσης, προσδίδοντας ενιαίο χαρακτήρα στην πολιτική – οργανωτική του δομή.
Είναι μια όντως κρίσιμη ιστορική στιγμή-καμπή αυτή που διανύουμε. Από τη μια η δικομματική κυβέρνηση, που υπηρετεί ασμένως τις επιταγές της τρόικας, έχοντας όμως ρίξει στην ανέχεια το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας, και από την άλλη ένα αριστερό κόμμα που ξαφνικά βρέθηκε προ των πυλών της εξουσίας και καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Απαιτούνται ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και ορθολογικές πολιτικές λύσεις, που θα ανακουφίσουν τον χειμαζόμενο λαό και θα επαναφέρουν το διωχθέν κοινωνικό πρόσωπο του κράτους. Αυτές οι λύσεις πρέπει να καθαρογραφούν και να δοθούν στην κοινή γνώμη, χωρίς φόβο, αρκεί να είναι προσιτές και εφαρμόσιμες. Ο κόσμος ζητάει ασφάλεια, κάτι χειροπιαστό, μια πολιτική που θα διατηρήσει και στη συνέχεια θα ενδυναμώσει την αξιοπρέπεια, ατομική – οικογενειακή – εθνική. Σήμερα δεν έχει θιγεί μόνο η οικονομική κατάσταση όλων. Πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι έχει χαθεί η εθνική αξιοπρέπεια, έτσι που η κυβέρνηση «ζητιανεύει» κάθε φορά για να εκταμιευτεί η δόση του δανείου της.
Το ζήτημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρέπει να επαναφέρει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς την πολιτική, να πει ξεκάθαρα ότι η πολιτική θα ασκείται στο όνομα της κοινωνίας και δεν θα είναι υπόδουλη σε ημεδαπά και αλλοδαπά συμφέροντα.
Κυρίως οφείλει να πείσει τους ψηφοφόρους ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει, ότι έχει διαμορφώσει ένα συνεκτικό, εναλλακτικό πρόγραμμα εξουσίας, διασφαλίζοντας είτε αυτοδυναμία είτε συμμαχίες (συμφωνίες επί προγραμμάτων και αρχών) με άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Είναι απαραίτητο να εξηγήσει τι θα πράξει σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, η παιδεία, η υγεία, ο τουρισμός, ο πολιτισμός. Οτιδήποτε άλλο διερευνηθεί και ζυμωθεί στο συνέδριο θα έχει φιλολογικό-πολιτικό χαρακτήρα.
Δεν χρειάζονται άλλοι ριζοσπαστισμοί και καταγγελίες του καπιταλιστικού συστήματος, ένα κυβερνητικό «διά ταύτα» χρειάζεται, που δεν θα έχει την ελευθερία της αγοράς σαν πανάκεια για την οικονομία, αλλά το συνεταιριστικό-συνεργατικό πνεύμα στρωμάτων της κοινωνίας και τη συμμετοχή της στη διακυβέρνηση. Εκείνο που λείπει είναι η ειλικρίνεια των πολιτικών και η υπεύθυνη στάση τους απέναντι στα φλέγοντα προβλήματα και, επίσης, ο καθαρός, λιτός, κατανοητός λόγος που μπορεί να γίνει πράξη.
Χρειάζεται επίσης στελέχη ικανά που θα γνωρίζουν και θα εμπνέουν εμπιστοσύνη. Τον λόγο βεβαίως έχει η Ιστορία, πιο πριν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που θα κριθεί για όσα κάνει, αλλά και για τον τρόπο που θα αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που ενδεχομένως του δοθούν.
