Του Τάσου Παππά
Η εκστρατεία για την ανακατάληψη των πόλεων συνεχίζεται. Για την ώρα πάντως «αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους», εκκαθαρίζοντας τους χώρους που έχουν καταληφθεί από διάφορους «εσωτερικούς εχθρούς». Είναι άλλωστε πιο εύκολο επιχειρησιακά, αφού ο αντίπαλος πιάνεται στον ύπνο με όλα τα πολεμοφόδιά του (κοντάρια, κάσκες, άδεια μπουκάλια και λοιπά όπλα μαζικής καταστροφής) σε κοινή θέα και ταυτοχρόνως γίνεται και η επικοινωνιακή δουλειά του αρμόδιου υπουργείου, αφού οι τηλεοπτικές κάμερες είναι παρούσες για να απαθανατίσουν τον θρίαμβο και να στείλουν το μήνυμα στη σιωπηλή πλειοψηφία (που κατά τον κ. Μητσοτάκη στηρίζει την κυβερνητική πολιτική), ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί αγρυπνούν για να προστατεύουν τους φιλήσυχους πολίτες από τους αντιεξουσιαστές που καραδοκούν με «το στειλιάρι παρά πόδα», για να ρημάξουν τις πόλεις και να λεηλατήσουν περιουσίες.
Το κράτος των Σαμαρά-Βενιζέλου-Δένδια επικαλείται τη νομιμότητα (φυσικά όποτε το συμφέρει) και επεμβαίνει για να ξεριζώσει αυτό το μίασμα πριν απλωθεί και μολύνει το κοινωνικό σώμα. Ωστόσο, υπάρχει και η πραγματικότητα. Σε πολλές πόλεις της χώρας, κτίρια που ανήκουν στο Δημόσιο, στα πανεπιστήμια και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, έχουν παραδοθεί στην εγκατάλειψη γιατί το κράτος, οι δήμοι και οι περιφερειακές διοικήσεις δεν έχουν τους πόρους να τα σουλουπώσουν και να τα χρησιμοποιήσουν. Πρόκειται για «μικρές υγειονομικές βόμβες», για αποθήκες σκουπιδιών όπου κάνουν πάρτι τα τρωκτικά.
Αναρωτιέται κανείς, γιατί είναι έγκλημα η κατάληψή τους (αν η λέξη τρομάζει γιατί παραπέμπει σε επικίνδυνες αριστερές ιδεολογίες, ας συμφωνήσουμε σε κάποια άλλη, λιγότερο φορτισμένη πολιτικά) είτε από αστέγους είτε από μετανάστες είτε από τοπικές συλλογικότητες, που θα αναλάβουν με δικά τους μέσα να τα μετατρέψουν σε στοιχειωδώς αξιοπρεπείς χώρους στέγασης ανήμπορων ανθρώπων, σε αυτοδιαχειριστικά στέκια που θα φιλοξενήσουν πολιτιστικές δραστηριότητες, συζητήσεις, παρουσιάσεις καλλιτεχνικών γεγονότων, ακόμη και συσσίτια για απόρους. Οι καλοπροαίρετοι συντηρητικοί πολίτες -αυτούς προσπαθεί να ικανοποιήσει με τις θεαματικές εισβολές και την ανακοίνωση του καταλόγου με τα «επικίνδυνα» ευρήματα η κυβέρνηση- δεν έχουν κανένα λόγο να αντιδρούν στη λειτουργία ενός τέτοιου πειράματος στη γειτονιά τους.
Το κράτος, καλλιεργώντας με λόγια και πράξεις τα φοβικά σύνδρομα των ανθρώπων, επιδιώκει να εξουδετερώσει ένα φαινόμενο που αναπτύσσεται παντού στην Ευρώπη της κρίσης -σε μερικές χώρες υπήρχε και πριν από την κρίση. Η διασπορά του ενέχει κινδύνους για τα κυρίαρχα συστήματα. Χαλάει την πιάτσα. Προσφέρει την ευκαιρία στους πολίτες να φανταστούν και να δοκιμάσουν έναν άλλο τρόπο συμβίωσης και δράσης. Η αυτενέργεια και η αυτοδιαχείριση κάνουν κακό στην υγεία των εξουσιών, τις παρενοχλούν και ενδεχομένως να λειτουργήσουν σαν «κακό» μεταδοτικό παράδειγμα. Και γι’ αυτό πρέπει να συκοφαντηθούν και να χλευαστούν ως μη συμβατές με τη φυσική τάξη των πραγμάτων και στη συνέχεια οι εστίες τους να εξοβελιστούν από την καθημερινότητά μας. Ωστόσο, οι ομάδες αλληλεγγύης, τα αυτοδιοικούμενα στέκια, οι εναλλακτικές μορφές γνώσης, ψυχαγωγίας και ενημέρωσης είναι εδώ, δίπλα μας. Επιμένουν, αντιστέκονται και διεκδικούν να υπάρχουν. Πρέπει να στηριχτούν.
