Με ευχές και ρητορείες δεν ασκείται πολιτική, το αντίθετο, εξαφανίζεται κάθε ίχνος σοβαρότητας απ' αυτήν καθώς επικρατούν οι κυβερνητικές μεγαληγορίες και τα προβλήματα παραμένουν άλυτα. Οι εντυπώσεις επιβάλλονται μεν, στην ουσία έχει όμως αλλάξει η ματιά της κοινωνίας και βλέπει καλύτερα πότε της λένε την αλήθεια και πότε όχι.
Ο πρωθυπουργός δεν πετυχαίνει τίποτε με τα τυπογραφικά του μηνύματα, εκτός από την ειρωνεία που προκαλούν οι θέσεις του οι οποίες δεν αιτιολογούνται και δεν δικαιολογούνται. Ποιες είναι οι προσδοκίες του πρωθυπουργού; Η επανεκκίνηση της οικονομίας -λέει- με επενδύσεις και θέσεις εργασίας ώστε να αρχίσει να απορροφάται η ανεργία.
Σε ποιον τομέα θα δείξουν ενδιαφέρον οι δυνάμει επενδυτές; Στον τουρισμό μήπως ή στη γεωργία, όπου οι υποδομές είναι εικονικές, σχεδόν ανύπαρκτες; Στην υγεία μήπως, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την καταστροφή; Στα δημόσια έργα, τα οποία παραμένουν λιμνάζοντα αφού οι εργολάβοι παραμένουν απλήρωτοι;
Αποκαθίσταται, τονίζει ο πρωθυπουργός, η ομαλή λειτουργία των τραπεζών για να υπάρχει ρευστότητα στην αγορά, ρευστότητα όμως δεν υπάρχει.
Πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα για τη λαθρομετανάστευση και άκουσον(!) «ήδη αρχίσαμε να «ανακαταλαμβάνουμε» τις πόλεις μας», φράση επιπόλαια και υποκρύπτουσα υπέρ το δέον πατριωτική έπαρση.
Ποιοι είχαν καταλάβει τις πόλεις μας; Υπήρξε βίαιη εισβολή και δεν το αντελήφθη η ελληνική κοινωνία; Δεν ταιριάζουν σε πρωθυπουργικά χείλη τέτοιοι υπαινιγμοί και αοριστίες.
Τελειώνει -σημειώνει ακόμη- η ασυλία των «επωνύμων» και μαζί το καθεστώς ατιμωρησίας. Η ασυλία όμως δεν τελειώνει με τη δίκη δυο τριών στελεχών, παρά με την κατάργηση του περιώνυμου άρθρου 86 του Συντάγματος που προσφέρει απλόχερα αυτή την ασυλία στους πρωθυπουργούς.
Αντιπαρέρχεται ο πρωθυπουργός τα μεγάλα αγκάθια που έχει να ξεριζώσει η κυβέρνησή του: το φορολογικό νομοσχέδιο και τις αποκρατικοποιήσεις. Κατά γενική ομολογία το νομοσχέδιο δεν πρόκειται να συμβάλει στην πάταξη της φοροδιαφυγής, οι δε αποκρατικοποιήσεις δεν αναμένεται να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια με τη γραφειοκρατία να είναι το κυριότερο εμπόδιο και υψηλή τη φορολόγηση των επιχειρήσεων.
Τέλος, ο πρωθυπουργός δεν υπαινίσσεται καν τον αναβρασμό της κοινωνίας (μείωση εσόδων των νοικοκυριών και αύξηση των φόρων). Είναι πολύ πιθανό αυτός ο αναβρασμός να εξελιχθεί σε ανέλεγκτες διαδηλώσεις, πιθανώς να οδηγήσει και σε εκρήξεις.
Καλές είναι οι ευχές και τα μεγάλα λόγια, για εσωτερική όμως κατανάλωση. Οταν απευθύνονται στον ελληνικό λαό, οφείλουν να συνοδεύονται από επιχειρήματα και αποδεικτικά, σταθερά στοιχεία ώστε ο τελευταίος να πείθεται. Διαφορετικά, το θέατρο της πολιτικής συνεχίζεται.
