Του Τάσου Παππά

Από ένα κομμάτι της Αριστεράς διατυπώνεται η ανησυχία μήπως στην προσπάθεια εξουδετέρωσης της νεοναζιστικής απειλής ξεχάσουμε τις αιτίες που δημιούργησαν το φαινόμενο και, κυρίως, μήπως μέσα από τις εκκλήσεις για τη συγκρότηση ενός μεγάλου και αντιφασιστικού μετώπου με τη συμμετοχή δυνάμεων που έχουν διαφορετική αντίληψη για τα τρέχοντα, αλλά και για το κοινωνικό ζήτημα, «ξεπλυθούν» ο νεοφιλελευθερισμός και οι μνημονιακές πολιτικές.

Η ανησυχία είναι εύλογη. Οποιος διαβάζει πίσω από τις γραμμές των επίσημων ανακοινώσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ θα διαπιστώσει ότι αυτός είναι ο στόχος των κομμάτων του συναινετικού δικομματισμού, όπως άλλωστε και των κυρίαρχων διαύλων ενημέρωσης που στηρίζουν και διακινούν το αφήγημα της σωτηρίας της πατρίδας στη βάση των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής. Επιχειρούν να περιοριστεί η δημόσια συζήτηση για το νεοναζιστικό μόρφωμα στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης, αναδεικνύοντας την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα του κράτους. Φυσικά δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη η πρόθεσή τους.

Οφείλουμε και πρέπει να θυμίσουμε ότι αυτό το κράτος που σήμερα αποθεώνουν, απουσίαζε όταν τα πάντα βοούσαν ότι η Χρυσή Αυγή μετέρχεται μέσα που προσιδιάζουν σε συμμορία και όχι σε πολιτικό κόμμα. Οφείλουμε και πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έκαναν τίποτε για να εξαρθρώσουν τις εστίες του νεοναζισμού στην αστυνομία. Οφείλουμε και πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η ανακούφισή τους είναι υποκριτική, γιατί, με όσα κατά καιρούς έπραξαν ή παρέλειψαν σκοπίμως να πράξουν, έστρωσαν τον δρόμο στους αυθάδεις και χολερικούς εχθρούς της δημοκρατίας. Οφείλουμε και πρέπει να τους προειδοποιήσουμε να μην μπουν στον πειρασμό να υιοθετήσουν την πολιτική ατζέντα της οργάνωσης για να δελεάσουν τους ψηφοφόρους της, πιστεύοντας ότι, μετά τον αποκεφαλισμό της ηγεσίας, οι οπαδοί θα επιστρέψουν εκόντες άκοντες στις ρίζες τους. Οφείλουμε και πρέπει να τους επισημάνουμε ότι οι αιτίες που γέννησαν το φαινόμενο είναι εδώ και οι πολιτικές που προωθεί η κυβέρνηση ευθύνονται για τη γιγάντωσή του.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν πρέπει να είμαστε μίζεροι απέναντι στους μηχανισμούς του κράτους. Εστω και με μεγάλη καθυστέρηση, έστω και ύστερα από μια δολοφονία, λειτουργούν σωστά. Εφόσον εκτιμούμε ότι ο νεοναζισμός αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία, προέχει η αντιμετώπισή του. Και στον αγώνα αυτό δεν μπορεί να υπάρχουν διαπιστεύσεις. Το μέτωπο πρέπει να είναι πλατύ, για να είναι αποτελεσματικό.