Η Πέννυ Παναγιωτοπούλου οσμίζεται το κλίμα της εποχής και το αποδίδει με λεπτότητα και αυτοσυγκράτηση, αποφεύγοντας το μελό. Οι δύο πρωταγωνίστριές της, η μοναχική Κόρα Καρβούνη και η «ευτυχισμένη» σύζυγος και μητέρα Μαρία Σκουλά, κάνουν την ταινία ακόμα πιο σύνθετη με τη μεταξύ τους ισορροπία και αλληλεπίδραση

Της Λήδας Γαλανού

September

Σκηνοθεσία: Πέννυ Παναγιωτοπούλου

Ηθοποιοί: Κόρα Καρβούνη, Μαρία Σκουλά, Νίκος Διαμαντής, Χρήστος Στέργιογλου, Γιούλικα Σκαφιδά, Νίκος Αρβανίτης, Αννα Καλαϊτζίδου, Αναστάσης Τζερτζεμελής, Ειρήνη Κολλάκου, Kenzy ο σκύλος

Η Αννα ζει μια τακτοποιημένη, εσωστρεφή, μοναχική ζωή. Η παρέα και το ενδιαφέρον της είναι ο Μανού, ο σκύλος της, στον οποίο εκφράζει όλη της την τρυφερότητα και το κέφι. Ο Μανού θα πεθάνει απρόσμενα και η Αννα θα ζητήσει να τον θάψει στον κήπο των γειτόνων της, στο σπίτι όπου ζει η Σοφία με τη μάλλον τέλεια οικογένειά της, τον άντρα, τον μικρό γιο και την κόρη της. Η Αννα θα πιστέψει ότι βρήκε στο πρόσωπο και τη ζωή της Σοφίας τον νέο σκοπό στη ζωή της, το νέο της σπίτι. Μόνο που, αντίθετα από τον Μανού, η γειτονική οικογένεια δεν έχει ανάγκη από τη στοργή και τη φροντίδα της Αννας.

Η Πέννυ Παναγιωτοπούλου έχει ήδη αποδείξει, από την εποχή τού «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί, ο μπαμπάς μου», ότι μπορεί με άνεση και συναισθηματική νοημοσύνη να στήσει ένα ψυχογράφημα ακριβείας. Με το «September», που έρχεται στην Ελλάδα μετά την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, μας πείθει, ακόμα παραπάνω, ότι οσμίζεται το κλίμα της εποχής και το αποδίδει με λεπτότητα κι αυτοσυγκράτηση, αποφεύγοντας το μελό, κάνοντας έτσι την ταινία της ακόμα πιο οικεία και συγκινητική.

Πατώντας σ’ ένα από τα πιο ειλικρινή και συγκροτημένα σενάρια που είδαμε τελευταία (εξαιρώντας δύο βαρύγδουπες ατάκες), γραμμένο από τη σκηνοθέτιδα και την Κάλλια Παπαδάκη, κερδίζοντας ατμόσφαιρα από την υπέροχη φθινοπωρινή φωτογραφία του Γιώργου Μιχελή, η Παναγιωτοπούλου κρατά χαμηλούς τους τόνους και ξεδιπλώνει μια σεμνή ιστορία αποφάσεων ζωής.

Οι ιδιαίτερες ικανότητές της στην καθοδήγηση των ηθοποιών είναι ξεκάθαρες ακόμα και στις απολαυστικές ερμηνείες των παιδιών, ακόμα και του «οσκαρικού» Μανού, αλλά είναι οι δύο πρωταγωνίστριες, η Κόρα Καρβούνη και η Μαρία Σκουλά, που στη μεταξύ τους ισορροπία και αλληλεπίδραση κάνουν την ταινία ακόμα πιο σύνθετη και, για τον κάθε θεατή, προσωπική. Αν ο Σεπτέμβρης είναι ο μεταβατικός μήνας, στις εποχές ή στη ζωή, το «September» είναι η ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και την ησυχία, δίνοντας χρόνο στις ηρωίδες και τις ιστορίες τους να γίνουν δικές μας και να μας γεμίσουν με την πιο γόνιμη μελαγχολία.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Gloria

Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Λέλιο

Ηθοποιοί: Παουλίνα Γκαρσία, Σέρχιο Χερνάντες, Κόκα Γουατσίνι, Ανόνια Σάντα Μαρία

Η Γκλόρια είναι μια γυναίκα που στα 58, χωρισμένη, με τα παιδιά της να μην τη χρειάζονται πια, έχει μείνει μόνη, αναζητώντας ενδιαφέρον στη ζωή. Μπορεί οι εναλλακτικές της να μην είναι πολλές, αλλά η Γκλόρια είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει τουλάχιστον μία ακόμα ιστορία ευτυχίας, το χτυποκάρδι μιας νέας σχέσης, μια νέα δόση ενθουσιασμού. Γι’ αυτό και φροντίζει την κοινωνική της ζωή, πηγαίνει σε χοροεσπερίδες και τροφοδοτεί με κάθε τρόπο το κέφι της. Οταν φανεί ότι τα πράγματα δεν θα κυλήσουν όπως ονειρευόταν, η Γκλόρια θα χρειαστεί να δοκιμάσει εάν οι αντοχές της στην απογοήτευση είναι το ίδιο μεγάλες με τις αντοχές της στον χορό.

Πολυβραβευμένη στο Φεστιβάλ Βερολίνου, η ταινία από τη Χιλή συστήνει στο κινηματογραφικό κοινό μια από τις πιο αξιολάτρευτες, πηγαία αισιόδοξες, γεμάτες ενέργεια ηρωίδες, ενσαρκωμένη από την εκπληκτική Παουλίνα Γκαρσία, που ο κάθε σώφρων θεατής θα ήθελε να έχει στην παρέα του. Ο Σεμπαστιάν Λέλιο παρακολουθεί τη δική του, ένδοξη Γκλόρια με σκανταλιάρικη περιέργεια και θαυμασμό, σε μια ταινία γεμάτη σοφά επιλεγμένες, ενδεικτικές λεπτομέρειες. Ακόμα καλύτερα, γίνεται τολμηρός, τουλάχιστον όσο η ηρωίδα του, στο να μη φοβηθεί την αλήθεια: μακριά από εύκολες λύσεις, ρωτά τι συμβαίνει όταν εξ ορισμού η ζωή κλείνει κάποιες από τις πόρτες της. Και η δική του, θεαματικά κινηματογραφική απάντηση, είναι ότι τις αφήνει κλειστές και δοκιμάζει τις υπόλοιπες.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

2 Guns

Σκηνοθεσία: Μπαλτάζαρ Κορμάκουρ

Ηθοποιοί: Ντένζελ Γουόσινγκτον, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Πόλα Πάτον, Μπιλ Πάξτον, Εντουαρντ Τζέιμς Ολμος

Ο Μπόμπι και ο Στιγκ δουλεύουν μαζί για το τοπικό καρτέλ: μαζί αποφασίζουν και να το κοροϊδέψουν, ληστεύοντας μια τράπεζα για δικό τους κέρδος. Οι δύο άντρες γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον. Εκείνο που δεν γνωρίζουν είναι αφ’ ενός ότι τα χρήματα που κλέβουν θα τους βάλουν σε μεγαλύτερους μπελάδες απ’ ό,τι περιμένουν και, αφ’ ετέρου, ότι και οι δύο είναι εκπρόσωποι του κράτους –ο ένας στη δίωξη ναρκωτικών, ο άλλος αξιωματικός του ναυτικού– που δουλεύουν μυστικά για να παγιδεύσουν τους αρχηγούς του καρτέλ.

Ο Ισλανδός Μπαλτάζαρ Κορμάκουρ κάνει στροφή στην καριέρα του: από τα ατμοσφαιρικά, πολυβραβευμένα «101 Reykjavik», «Contraband» και «The Deep», εγκαθίσταται στο Χόλιγουντ και δοκιμάζει τις ικανότητές του στην καρδιά του αμερικανικού heist movie. Και τα καταφέρνει κι εδώ περίφημα. Αγκαλιάζοντας το σινεμά που είναι αποφασισμένος να κάνει, γεμίζει την ταινία του ενέργεια, χιούμορ και υποκλίσεις στην ανδρική αίσθηση του κουλ. Μπορεί το φιλμ να μην έχει ίχνος πρωτοτυπίας, έχει όμως ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που συνδυάζει τα μούσκουλα με τις καλές ερμηνείες και το στιλ, έχει μια απενοχοποιημένη προσέγγιση των ταινιών που αναδύουν τεστοστερόνη και, για δώρο, μια μοιραία γυναίκα με εκρηκτικό σεξαπίλ. Δεν χρειάζονται και πολλά περισσότερα για τη διασκεδαστική περιπέτεια της εβδομάδας.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Επικίνδυνο κύκλωμα

(Closed Circuit)

Σκηνοθεσία: Τζον Κρόουλι

Ηθοποιοί: Ερικ Μπάνα, Ρεμπέκα Χολ, Σίραν Χάιντς, Τζιμ Μπρόουντμπεντ

Καθώς μια από τις πολύκροτες, ιστορικές τρομοκρατικές υποθέσεις οδηγείται στο δικαστήριο, δύο δικηγόροι και πρώην εραστές βρίσκονται αναγκασμένοι να συνεργαστούν, να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον, να δοκιμάσουν τα νέα όρια της σχέσης τους αλλά και να προστατεύσουν την ίδια τους τη ζωή από επικίνδυνες απειλές. Παρά το «επίκαιρο» ερέθισμα για την πλοκή της (τις τρομοκρατικές ενέργειες και το βρόμικο κράτος της συνωμοσίας), το πάντα υπέροχα ατμοσφαιρικό Λονδίνο όπου εκτυλίσσεται η δράση και το επώνυμο καστ της, η ταινία σε τίποτα δεν ξεφεύγει από ένα πολιτικό θρίλερ της σειράς. Από την αρχή μέχρι και, κυρίως, το τέλος που έρχεται μ’ ένα voice over της ευκολίας, παραμένει τόσο επίπεδη, ανέμπνευστη και προβλέψιμη που αφήνει απλώς στη μνήμη δύο ελκυστικούς πρωταγωνιστές χωρίς χημεία μεταξύ τους.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα

(Night Train to Lisbon)

Σκηνοθεσία: Μπίλε Ογκουστ

Ηθοποιοί: Τζέρεμι Αϊρονς, Μαρτίνα Γκέντεκ, Μπρούνο Γκανς, Κρίστοφερ Λι, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Τζακ Χιούστον, Μελανί Λοράν, Λένα Ολιν

Ο Ρέιμοντ Γκρεγκόριους, καθηγητής Λογοτεχνίας στην Ελβετία, εγκαταλείπει τη μοναχική, σχολαστική ζωή του και, με εφόδια ένα εγκαταλελειμμένο γυναικείο κόκκινο παλτό, δύο εισιτήρια για το νυχτερινό τρένο για Λισαβόνα κι ένα βιβλίο, γραμμένο από τον γιατρό Αμαντέου ντε Πράντου, που αφηγείται την ιστορία του, 40 χρόνια νωρίτερα, όταν ήταν στην αντίσταση εναντίον του δικτάτορα Σαλαζάρ, ξεκινά μια διαδρομή που θα του αποκαλύψει το παρελθόν, αλλά θα τον φέρει και αντιμέτωπο με τους περιορισμούς της ζωής του.

Ο Μπίλε Ογκουστ συνδυάζει εθνικότητες, ιστορίες, αντίσταση, έρωτες, δράματα, μοιραίες οφθαλμιάτρους και σύγχρονη ιντελιγκέντσια, σ’ ένα δίωρο μελό που θα ταίριαζε καλύτερα σε μίνι σειρά του ’80.

Η ταινία του έχει τα πάντα: προδομένες φιλίες, το τότε και το τώρα, στομφώδεις ατάκες, παράλογες συμπτώσεις, βασανιστήρια και πολιτικά μανιφέστα, βαρύγδουπη ψευτοφιλοσοφία κι ένα επώνυμο καστ που βροντοφωνάζει «συμπαραγωγή» κι εκφράζει την ανάγκη των πρωταγωνιστών να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Το μόνο που δεν έχει είναι σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Metallica: Through the Never
Σκηνοθεσία: Νιμρόντ Αντάλ
Ηθοποιοί: Ντέιν ΝτεΧάαν, Κερκ Χάμετ, Τζέιμς Χέτφιλντ, Ρόμπερτ Τρουχίγιο, Λαρς Ούλριτς

Στη διάρκεια μιας συναυλίας των Metallica, ένας γκρούπι αναλαμβάνει μια μυστηριώδη αποστολή κι έρχεται αντιμέτωπος με τη βία, τον θάνατο και τον μοιραίο εφιάλτη, καθώς η μπάντα τα σπάει στη σκηνή.

Οι Metallica είναι, αξιωματικά, το σπουδαιότερο metal συγκρότημα στην Ιστορία και η ταινία ανταποκρίνεται στην πρόκληση του να το αποτυπώσει σ’ ένα καταιγιστικό live. Οσο, όμως, η μπάντα έχει «καθαρίσει» τα τελευταία χρόνια, χωρίς ένα νέο καλό άλμπουμ να της δώσει ορμή και ακουμπώντας όλο και περισσότερο στα εντυπωσιακά σόου και λιγότερο στον ιδρώτα και τη σκληράδα της συναυλίας, έτσι και η ταινία τούς αντιμετωπίζει λατρευτικά αλλά και καλογυαλισμένα. Ο φακός χαϊδεύει τους μυς στα χέρια, τα γνώριμα πρόσωπα, τις κιθάρες, τους καπνούς, τις φλόγες και τα φέρετρα που γεμίζουν τη σκηνή και τους παροξυσμικούς οπαδούς που γεμίζουν την αρένα, με εικόνα ωστόσο που προορίζεται περισσότερο για σαλόνι περιοδικού. Ολη η σημειολογία του γκοθ παραμυθιού τροφοδοτεί την ταινία, αλλά το κομμάτι της «μυθοπλασίας» με τον Ντέιν ΝτεΧάαν δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά επιπλέον εικονογράφηση των τραγουδιών, που ακούγονται μεν ολόκληρα, αλλά δυστυχώς όχι αρκετά δυνατά στην αίθουσα. Το συγκρότημα παίζει, αλλά με κανέναν άλλον τρόπο δεν παρεμβαίνει ή συμμετέχει στην ταινία. Το 3D κάνει την εικόνα πιο γλαφυρή, χωρίς όμως να είναι καθόλου απαραίτητο. Το φιλμ είναι αποθεωτικό, όμορφο και περιποιημένο. Κατ’ επιλογήν του συγκροτήματος. Οχι απαραίτητα και των fans, οι οποίοι μπορούν πάντα ν’ αναζητήσουν το DVD τού «Live Shit: Binge & Purge».