Σκοτεινά κι επικίνδυνα σχέδια απεργάζεται ο στενός κύκλος Σαμαρά αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προκειμένου να πλήξουν την αξιωματική αντιπολίτευση, εμπλέκοντάς την, τελείως ανεύθυνα, σε έκνομες ενέργειες. Η τελευταία «κραυγή» μισαλλοδοξίας που ακούστηκε από το Μαξίμου θέλει να στοχοποιήσει στελέχη της ως ακραία, «με την ίδια μανία που καταδιώχθηκε η Χρυσή Αυγή». Η «κραυγή» είναι άγγελμα πολιτικής ανωμαλίας, υποκρύπτουσα, σαφώς, έναν γενικότερο σχεδιασμό σπίλωσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της Αριστεράς γενικότερα. Τα στοιχεία βοούν και οι τελευταίες ενέργειες αποδεικνύουν ότι αυτό είναι αληθές.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός «φωτογράφισε» σε ομιλία του εμπλοκή μελών και στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα επεισόδια στις Σκουριές και στους θλιβερούς θανάτους στη Μαρφίν. Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να ποινικοποιήσει πολιτικές πράξεις της Αριστεράς, έδωσε την ευκαιρία στα ΜΜΕ που «συγκινούνται» με τη θεωρία των δύο άκρων να αποδυθούν σε όργιο συκοφαντικών δημοσιευμάτων. Κύριος στόχος τους είναι η δήθεν συμμετοχή στελεχών ή μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε έκνομες ενέργειες (γίνεται αναφορά στις πολιτικές σελίδες).
Προφανώς ο πρωθυπουργός και το ακροδεξιό επιτελείο του δεν νιώθουν και τόσο καλά από τις εξελίξεις και θέλουν να μετατοπίσουν το ενδιαφέρον από την αδυναμία της κυβέρνησης να αποδώσει οικονομικό έργο σε ευθύνες τάχα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι μια παρωχημένη πολιτικά τακτική, κρύβει εντούτοις κινδύνους για το ίδιο το πολίτευμα, όταν προσπαθεί να αποδώσει ποινικές ευθύνες σ' ένα πολιτικό κόμμα που εκφράζει έως στιγμής το 30% των ψηφοφόρων. Αυτούς τους κινδύνους τους βλέπουν οι εχέφρονες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και διαμηνύουν στον πρωθυπουργό ότι αν προχωρήσει σε τέτοιου είδους εξισωτικές διαδικασίες, αυτό θα σημάνει και την πιθανή έξοδό τους από το κόμμα. Αυτό είναι ενθαρρυντικό ακόμη κι αν είναι μια ευκαιρία να φανεί ότι και το καραμανλικό στρατόπεδο έχει λόγο και επιρροή.
Είναι τόσο εξόφθαλμη η προβοκάτσια, ώστε δεν χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει την αθωότητά του. Η αποτυχία του success story, η αδυναμία να βγει από τα δεσμά του Μνημονίου, η κατακραυγή του κόσμου για την κατάσταση εξαθλίωσης στην οποία έχει περιέλθει, μπορούν από μόνα τους να αποδείξουν ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος για το θολό πολιτικό τοπίο και την οικονομική ανέχεια. Και αυτός ο ένοχος δεν είναι άλλος παρά η ίδια η κυβέρνηση. Ας πάψει λοιπόν να παίζει με επικίνδυνα για το πολίτευμα και τη δημοκρατία λεκτικά πυροτεχνήματα. Αν όχι, θα γυρίσουν μπούμερανγκ.
