ΓΑΛΛΙΑ Η δολοφονία τριών κουρδικής καταγωγής γυναικών, την ώρα που γίνονται συνομιλίες Οτσαλάν-Τουρκίας για ειρήνευση, φουντώνει τα σενάρια για το αν πρόκειται για τουρκικό χτύπημα ή κουρδικό απ' όσους διαφωνούν
Της Μαργαρίτας Βεργολιά
Διαβολική σύμπτωση στην πιο κρίσιμη για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος συγκυρία ή στοχευμένη δολοφονία, με εντεταλμένη αποστολή; Η εν ψυχρώ εκτέλεση των τριών κουρδικής καταγωγής ακτιβιστιριών στο Παρίσι (η μία ιδρυτικό μέλος του ΡΚΚ) αφήνει λίγα περιθώρια για απορίες. Για την ακρίβεια, το επικρατέστερο ερώτημα είναι γύρω από το ποιος -και προς εξυπηρέτηση ποιας πολιτικής σκοπιμότητας- έδωσε την εντολή…
Ηδη, η κουρδική (πολιτική και στρατιωτική) ηγεσία και η ισλαμική κυβέρνηση της Αγκυρας άρχισαν τον πόλεμο των αλληλοκατηγοριών για την ευθύνη της τριπλής δολοφονίας, που εκλαμβάνεται ως σαφές προειδοποιητικό μήνυμα κατά του εν εξελίξει διαλόγου για τον αφοπλισμό του PKK.
Εναντι των καταγγελιών εκπροσώπου του PKK για «τρομοκρατική επίθεση κατά του κουρδικού λαού» και των υπονοιών (μέσω twitter) του ηγέτη του κουρδικού κόμματος BDP για τουρκικό «δάκτυλο» στη δολοφονία, ο Τούρκος πρωθυπουργός Εργοντάν έκανε λόγο για «πιθανό ενδοκουρδικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών» και ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος AKP, Χουσεΐν Τσελίκ, αμφισβήτησε δημόσια την ύπαρξη «ενός μόνο ΡΚΚ».
«Η εμπειρία μάς διδάσκει ότι ορισμένες ομάδες από το βαθύ κράτος ή από το ΡΚΚ έχουν την τάση να σαμποτάρουν κάθε θετικό βήμα που γίνεται για την επίλυση του χρόνιου προβλήματος», παρατηρεί ο αρθρογράφος της τουρκικής Zaman, Μπουλέντ Κενές. Μοιραία, οι υποψίες θα βαρύνουν όποιον θεωρεί ότι πλήττονται περισσότερο τα συμφέροντά του από τη διευθέτηση του χρόνιου κουρδικού ζητήματος στην περιοχή…
Σε χθεσινό ρεπορτάζ του στη συντηρητική εφημερίδα Yeni Safak, ο -καλά «δικτυωμένος»- Αμπντουλάχ Σελβί, παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα εκδοχή. Παράλληλα με τις (κατ' εντολή του Ερντογάν) πρώτες διερευνητικές συνομιλίες του επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ), Χακάν Φιντάν, με τον φυλακισμένο ηγέτη του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στο νησί-φυλακή του Ιμραλί, στα τέλη Δεκεμβρίου, αναφέρει, αξιωματούχοι της ΜΙΤ είχαν επαφές με υψηλόβαθμους αξιωματούχους του ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ. Εκτός από τις κινήσεις για εκχώρηση μεγαλύτερης αυτονομίας στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας, στο επίκεντρο των εντατικών διαβουλεύσεων φέρεται ότι ήταν σχέδια για:
- αποχώρηση των μαχητών του ΡΚΚ από τα τουρκικά εδάφη (όχι πριν από τον Μάιο, αναφέρει ο Σελβί), υπό την επόπτευση αξιωματούχων των δυνάμεων ασφαλείας, της ΜΙΤ και πολιτικών κομμάτων της Τουρκίας,
- «φυγάδευση» 50 επιτελικών στελεχών του ΡΚΚ σε πρωτεύουσες της Ευρώπης, αλλά και επιστροφή ανώτατων διοικητών της κουρδικής οργάνωσης στην Τουρκία, με «μπόνους» την παροχή αμνηστίας, μια διαφορετική ταυτότητα και την πιθανή μελλοντική κάθοδό τους στην πολιτική, με νομιμοποιημένο τρόπο (!),
- κάλεσμα του Οτσαλάν στους ένοπλους Κούρδους της Συρίας (PYD) να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο με τους Σύρους αντικαθεστωτικούς για την ανατροπή του προέδρου Ασαντ.
Ομως, «εύκολες λύσεις σε μεγάλα προβλήματα υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και στις ιδεολογίες», σχολιάζει στην τουρκική εφημερίδα Star ο ακαδημαϊκός, ειδικός σε θέματα τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Σεντάτ Λατσίνερ. «Στις διαπραγματεύσεις υπάρχουν τέσσερις μεγάλοι κίνδυνοι», επισημαίνει. «Ο πρώτος είναι ο ίδιος ο Οτσαλάν», οι πραγματικές πολιτικές προθέσεις του και το μέγεθος της επιρροής που εξακολουθεί να έχει στην οργάνωσή του, υπογραμμίζει. «Ο δεύτερος είναι το ίδιο το ΡΚΚ».
«Σε κάποιο σημείο των διαπραγματεύσεων, οι σχέσεις μεταξύ ΡΚΚ και Οτσαλάν θα μπορούσε να διαρραγούν, επιτρέποντας στα «γεράκια» να σαμποτάρουν τη διαδικασία», καταλήγει. «Ο τρίτος κίνδυνος είναι οι διεθνείς διασυνδέσεις του ΡΚΚ. Πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά πώς θα αντιδράσουν στις εξελίξεις το Ιράν, η Συρία ή ακόμη και το Ιράκ. Θα πρέπει να υπολογίζουμε προσεκτικά τις θέσεις του Ισραήλ, της Ρωσίας, των ΗΠΑ και της Ευρώπης». Και στο βάθος, επισημαίνει, ελλοχεύει ένας ακόμη κίνδυνος. Αυτός της διάσπασης του ΡΚΚ…
