Την ώρα που η τρόικα καταφτάνει αποφασισμένη να επιβάλει επιπλέον μέτρα, κυρίως στην κάλυψη του δημοσιονομικού κενού αλλά και στις αποκρατικοποιήσεις, καθώς και στην «κινητικότητα» των δημοσίων υπαλλήλων (απολύσεις!), η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει τη δολοφονική βία και τους σκοτεινούς κύκλους που την προκαλούν. Η κυβέρνηση καλείται να παρέμβει δραστικά και να επαναφέρει την ομαλότητα, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να οδηγηθεί η χώρα σ' έναν εμφύλιο με φανατικούς εκατέρωθεν.
Εκτός, όμως, από τους κυβερνητικούς χειρισμούς απαιτείται επαγρύπνηση και ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους όλων των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών φορέων και ομάδων, που θα αντιστρέψουν το ζοφερό κλίμα.
Η πλειονότητα εξ αρχής αποδοκίμασε τη δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής διότι παρουσιάζει έναν λαό να αλληλοσκοτώνεται, ενισχύοντας έτσι τη θεωρία των «δύο άκρων». Κάποιους συμφέρει αυτό το κλίμα. Το σίγουρο είναι ότι λησμονείται η συνολική επίθεση που έχουν εξαπολύσει το διεθνές κεφάλαιο και οι ντόπιοι «υποτελείς» του εναντίον των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού. Η εν ψυχρώ δολοφονία αποκτά έτσι τεράστια πολιτική σημασία και πρέπει πάση θυσία τα εγκληματικά στοιχεία (τα ενεργούμενα και χειραγωγούμενα) να απομονωθούν ώστε να χάσουν κάθε πολιτικό όπλο όσοι τα υποκινούν. Δεν μπορείς ως χώρα να είσαι «συνομιλητής» στο διεθνές στερέωμα όταν στο εσωτερικό σου παρατηρούνται ακραία φαινόμενα τυφλής βίας, ούτε αρκεί να καταγγέλλεις ως κυβέρνηση τα γεγονότα. Χρειάζεται δημιουργία κλίματος ειρήνης, δηλαδή σύμπνοια και ομοφωνία των πολιτικών κομμάτων στην καταπολέμηση του ναζισμού και των παραφυάδων του. Αλλά για να δημιουργηθεί ένα τέτοιο κλίμα, πρέπει να πάψουν οι κραυγές των ακροδεξιών που περιστοιχίζουν ως επιτελείς τον πρωθυπουργό για τη θεωρία των «δύο άκρων», η οποία σαφώς δυναμιτίζει αντί να καθησυχάζει τα πολιτικά πάθη.
Πρέπει η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης να τους επαναφέρει στην τάξη διότι ο λόγος τους υποδαυλίζει τη δημοκρατική σταθερότητα, υποθηκεύοντας το ειρηνικό αύριο της χώρας και των νέων γενεών. Και, επιτέλους, ας κάνουν όλοι οι πολιτικοί την αυτοκριτική τους διότι εκόντες άκοντες καλλιέργησαν αυτό το πνεύμα μισαλλοδοξίας. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θωρακίζονται οι θεσμοί και διαχέεται η εμπιστοσύνη στην κοινωνία. Εάν συνεχίζουν να αποδίδουν ευθύνες ο ένας στον άλλο, απλώς διαιωνίζουν τη νοσηρότητα της πολιτικής ζωής.
Ας φροντίσουν, μ' άλλα λόγια, να επανιδρύσουν το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου και όχι να διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, με συρρίκνωση Υγείας και Παιδείας, αλλά και ξεπούλημα εθνικής περιουσίας. Οταν λένε συστράτευση κατά του φασισμού να την αποδεικνύουν εμπράκτως.
