Το θέμα της ΕΡΤ είναι σημαντικό πολιτικό ζήτημα και είναι άδικο να χαθεί στη στερεοτυπία της είδησης που πέρασε και πέραν τούτου ουδέν. Είναι θέμα που βάζει προ των ευθυνών της σύμπασα την πολιτική σκηνή της χώρας, τόσο πολιτικά όσο και ηθικά (ακόμη και σήμερα, που η ηθική έχει εξοριστεί από το τρίπτυχο πολιτική – ηθική – οικονομία).
Η αδιανόητη δήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι την απόφαση να εισβάλουν τα ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο δεν την έλαβαν ο πρωθυπουργός και ο ίδιος αλλά «ο νόμος και η νομιμότητα», καταδεικνύει την ομίχλη που έχει επισκιάσει τα μυαλά των καρεκλοκένταυρων της εξουσίας, σαφώς αν-ήθικων, αφού αντιπαραθέτουν στον δικό της νόμο το δικαίωμα του εργαζόμενου στην εργασία του.
Λέει ο κ. Βενιζέλος -και άντε να βρει κάποιος τι εννοεί- ότι το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε οξύτερα από όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στο να μπει λουκέτο στην ΕΡΤ και ότι το ίδιο αυτό ΠΑΣΟΚ συνετέλεσε να διαμορφωθεί η σημερινή διάδοχη κατάσταση. Λογική άλογη, εξοργιστική και εκνευριστική. Η ευχέρεια του λόγου που διακρίνει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ έχει καταστεί μπούμερανγκ, μια και ενασχολείται με ρητορικές επενδύσεις του εγκλωβισμού του στον αυταρχισμό της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει. Αλλα έχει στο μυαλό του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι στη χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ συμμετέσχε ο υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης (ο τίτλος από μόνος του είναι οβελιστέος από μια δημοκρατική διάρθρωση εξουσιών). Ο κ. Καψής, ο οποίος άκουσε μόνο καλά, έως υμνητικά, λόγια από τον κ. Βενιζέλο σε ό,τι αφορά τον χειρισμό της υπόθεσης περί τη δημιουργία νέου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, προφανώς προαλείφεται για μέλος του σοσιαλιστικού κινήματος, άρα για υποψήφιος κάτοχος μιας θέσης, είτε στον κομματικό μηχανισμό είτε στον κυβερνητικό (οψόποτε, εάν και λοιπά).
Μπορεί όλα να δείχνουν ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι οριστικό, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Λησμονείται το σπουδαίο γεγονός ότι η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό και ότι κάποια στιγμή αυτό από μόνο του μπορεί να υπερκεράσει κάθε φιλελεύθερη πολιτική που δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Οσο και να θέλουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης να παρουσιάζουν τους έως χθες εργαζόμενους στην ΕΡΤ ως καταληψίες, δεν μπορούν να πείσουν, διότι οι πραγματικοί καταληψίες είναι τα αστυνομικά όργανα που εκτελούν εντολές του κρατικού μηχανισμού. Κράτος-καταληψίας, αυτό συμβαίνει τούτη την ώρα και δεν μπορεί να αμαυρώσει τον αυθόρμητο και αντιεξουσιαστικό χαρακτήρα της ΕΡΤ μετά το μαύρο της 11ης Ιουνίου, έξω από εργατοπατέρες και κομματικούς χειραγωγούς. Γι' αυτό το θέμα παραμένει άκρως πολιτικό, διότι προοιωνίζεται μιαν άλλη, εναλλακτική, σαφώς κοινωνική πρόταση.
