Του Τάσου Παππά
Ανατριχιαστικά τα στοιχεία που παρέθεσε στο χθεσινό φύλλο της «Εφ.Συν.» ο συνάδελφος Μιχάλης Ψύλος για την ανισοκατανομή των εισοδημάτων, που όπως σωστά σημειώνει «ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν ήταν τόσο αβυσσαλέα». Ενα νούμερο είναι αρκετό για να δικαιολογήσει την περιγραφή: το 8,1% του πληθυσμού κατέχει το 82,4% του παγκόσμιου πλούτου! Το εντυπωσιακό είναι ότι τις πολιτικές που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία αυτής της εξοργιστικής κατάστασης, και τις οποίες υπηρετούν σε απόλυτη αρμονία τα συντηρητικά και τα κατ’ ευφημισμόν σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, έχουν αρχίσει να τις κατακρίνουν και ορισμένοι απ’ αυτούς που επωφελούνται σκανδαλωδώς. Για παράδειγμα:
–Ο τέταρτος στη λίστα με τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ο Γουόρεν Μπάφετ, αναφέρει πως ο φόρος που πλήρωσε ήταν μόνο το 17,4% του φορολογητέου εισοδήματός του και το ποσοστό είναι πολύ χαμηλότερο από οποιουδήποτε από τους 20 υπαλλήλους στο γραφείο του, οι φορολογικές επιβαρύνσεις των οποίων κυμαίνονται από 33% έως 41%.
–Ο πολυδισεκατομμυριούχος Μπιλ Γκρος επισημαίνει ότι οι ασκούμενες πολιτικές είναι πολύ επιεικείς για τους πλούσιους και προσθέτει: «Τώρα ήρθε η ώρα να μοιραστούμε την καλή μας τύχη με την καταβολή υψηλότερων φόρων».
Τι συμβαίνει; Μας δουλεύουν ψιλό γαζί; Υποδύονται τους κοινωνικά ευαίσθητους εκ του ασφαλούς; Εχουν βαλθεί να διαψεύσουν το ευαγγελικό ότι πιο εύκολα θα περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας, παρά ο πλούσιος από την πύλη του παραδείσου; Μήπως ξαφνικά έγιναν μπολσεβίκοι; Εντάξει, μπορεί να ισχύει αυτό που έχει πει ο Μορίς Αγκιλόν, ότι «οι πεποιθήσεις δεν βγαίνουν πάντοτε από τα χρηματοκιβώτια», ή αυτό που υποστήριζε ο Λένιν, πως «πολλοί αστοί μπορεί να επηρεαστούν από τη δυναμική των πραγμάτων και να αποστατήσουν από την τάξη τους», ωστόσο στις συγκεκριμένες περιπτώσεις η εξήγηση είναι πιο απλή.
Οι άνθρωποι διαθέτουν τη στοιχειώδη εξυπνάδα να καταλάβουν ότι η διαιώνιση αυτής της κατάστασης πρωτοφανούς ανισότητας εγκυμονεί κινδύνους συνολικά για το σύστημα. Το σύστημά τους. Φοβούνται μ’ άλλα λόγια ότι μπορεί οι πληβείοι κάποια στιγμή να αποκτήσουν συνείδηση του ρόλου τους, να εξεγερθούν και να τους απειλήσουν. Πριν λοιπόν χαθεί ο έλεγχος και για να εξημερωθεί ο άγριος και αδηφάγος καπιταλισμός, συστήνουν μια ήπια πολιτική αναδιανομής του πλούτου. Κάτι που δεν έχουν διανοηθεί να προτείνουν και να παλέψουν τα λεγόμενα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία (χωρίς καμία εξαίρεση) συναγωνίζονται τους συντηρητικούς και τους νεοφιλελεύθερους για το ποιος θα γίνει πιο αρεστός στις ελίτ του χρήματος. Αυτά, πράγματι, έχουν αποστατήσει από τις ιδρυτικές αρχές τους.
