Του Τάσου Παππά
Το πόσο συμπαγής είναι η συμπολίτευση φαίνεται καθημερινώς. Ο Απ. Κακλαμάνης και ο Π. Κουκουλόπουλος άφησαν αιχμές σε τοποθετήσεις τους στη Βουλή κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη επειδή τ’ όνομα του έχει βρεθεί στις λίστες της Siemens. Ξέχασαν βεβαίως να πουν ότι για χρηματισμό από την ίδια εταιρεία κατηγορείται ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Τ. Μαντέλης, ενώ η υπόθεση Τσουκάτου σχετικά με το αν ο πρώην «στρατηγός» έδωσε ή όχι στα ταμεία της Χ. Τρικούπη το ένα εκατομμύριο μάρκα -δωρεά της Siemens για τις εκλογικές ανάγκες του κόμματος- ακόμη δεν έχει πάρει τον δρόμο προς τη Δικαιοσύνη.
Ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην εσωτερική αναμέτρηση του 2007 Κ. Σκανδαλίδης (και υποψήφιος μεταβατικός πρόεδρος, αν πιστέψουμε το ρεπορτάζ του κυριακάτικου «Βήματος»), έλεγε χθες στην τηλεόραση του «Σταρ» ότι το ΠΑΣΟΚ κληρονόμησε το 2009 την «καυτή πατάτα» της χρεοκοπίας και έριξε την ευθύνη για τον εκτροχιασμό όλων των δημοσιονομικών μεγεθών στις κυβερνήσεις Καραμανλή 2004-2009.
Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας πιστεύουν, και το διατυμπανίζουν, ότι το κακό ξεκίνησε από τη γενναιόδωρη (με δανεικά) και ασυνάρτητη πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80, κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ ότι έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ με πλαστά στοιχεία, υποστηρίζουν ότι εξαιτίας αυτής της λαθροχειρίας οι Ευρωπαίοι έχουν πάψει να μας εμπιστεύονται και χαρακτηρίζουν μοιραία για την Ελλάδα τη βραχύβια περίοδο διακυβέρνησης από τον Γ. Παπανδρέου.
Η κάθε πλευρά διατυπώνει τη δική της αφήγηση για το πώς φτάσαμε έως εδώ και για το ποιος σχηματισμός φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Λογικό, αφού μέχρι πριν από λίγα χρόνια το ένα κόμμα περιέγραφε το άλλο με τα χειρότερα λόγια, χρεώνοντάς του μέχρι και το προπατορικό αμάρτημα. Βεβαίως αυτή η θεμελιώδης διαφορά για το παρελθόν δεν εμποδίζει τις ηγεσίες τους να πορεύονται αντάμα για να σώσουν την πατρίδα. Η λογική τού «κράτα με να σε κρατώ» (ή μήπως του «σε κρατώ, με κρατάς»;) και ο φόβος ότι αν αλλάξουν τα πράγματα μπορεί να απειληθούν οι ίδιοι οι επικεφαλής των κομμάτων, αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα που τους στηρίζουν, αποτελούν τη συγκολλητική ουσία. Το πρόβλημα είναι ότι δυσκολεύονται να πείσουν και τους οπαδούς τους και τα μέλη τους και τα στελέχη τους. Οι ψηφοφόροι τους έχουν «αποστατήσει» προ πολλού και τώρα φοβούνται μήπως πάρουν την ίδια πορεία και κάποιοι εκ των βουλευτών τους.
