Τρίτη ματιά

Της Αννας Δαμιανίδη

Η μητέρα μου αγόρασε ηλεκτρική κουβέρτα. Θεώρησα πολύ καλό σημάδι κατ' αρχάς το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη ηλεκτρικές κουβέρτες, οι οποίες ελπίζω να κατασκευάζονται πάντα στη Λήμνο. Μπορεί να μην ακούγεται πολύ παραδοσιακό, αλλά η Λήμνος είναι στ' αλήθεια τόπος παραγωγής ηλεκτρικών κουβερτών, διαθέτει ένα μοναδικό εργοστάσιο.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια, τότε που ακόμα λειτουργούσαν στη Μύρινα υπέροχα ξενοδοχεία και χτιζόταν ακόμα και στο Καβείριο ένα τεράστιο τουριστικό συγκρότημα μέσα στην ερημιά, υπήρχε σε μια απομακρυσμένη ακτή το εργοστάσιο Dream -νομίζω λεγόταν- που κατασκεύαζε ηλεκτρικές κουβέρτες. Τώρα το πιο φημισμένο από τα ξενοδοχεία έκλεισε, αν και χρειαζόμαστε τόσο πολύ τον τουρισμό` το ανεγερθέν δίπλα στο Καβείριο δεν άνοιξε ποτέ` ελπίζω όμως τουλάχιστον οι κουβέρτες να παράγονται διότι τις χρειαζόμαστε στη φάση αυτή περισσότερο κι από τους τουρίστες.

Στην πολυκατοικία της μητέρας μου δεν ανάβουν καθόλου καλοριφέρ, αν και δεν καίνε πετρέλαιο αλλά φυσικό αέριο. Μπορεί να είναι φτηνότερο, όμως οι συγκάτοικοι αρνούνται να πληρώσουν. Προτιμούν να ανάβουν ερκοντίσιον και διάφορα άλλα ηλεκτροβόρα παρεμφερή, για τον απλούστατο λόγο ότι με αυτά είσαι σίγουρος πως κανείς δεν θα σε ρίξει στη μοιρασιά.

Καλύτερα να δίνουν κάτι παραπάνω στη ΔΕΗ και να τροφοδοτούν τον συνδικαλισμό της, παρά στον γείτονα που υποπτεύονται ότι μένει σπίτι περισσότερο από εκείνους. Στο κάτω κάτω τη ΔΕΗ δεν τη συναντούν στο ασανσέρ. Οι σχεδιαστές του κεντρικού καυστήρα πολυκατοικίων θα πρέπει να ήταν πολύ ρομαντικοί άνθρωποι όταν φαντάζονταν πως οι νοικοκυραίοι ένοικοι διαμερισμάτων θα κατάφερναν να μοιράζονται οτιδήποτε.

Υπάρχει βέβαια και το θέμα αρχής, ένα είδος φοροδιαφυγής που μπορεί ο καθένας να κάνει αντιστεκόμενος στο πετρέλαιο θέρμανσης ή στο αέριο που ακολουθεί την τιμή του. Είναι κι αυτή μια σκέψη που ζεσταίνει.

Ετσι η ηλεκτρική κουβέρτα, που ελπίζω να είναι ελληνικής και δη ακριτικής κατασκευής, είναι το τέλειο γκάτζετ για ανθρώπους που αναγκαστικά μένουν πολλές ώρες στο κρύο σπίτι τους. Το κακό είναι πως όταν πάνε να σηκωθούν μπορεί να σκοντάψουν στο καλώδιο. Γενικά η τροφοδότηση με πρίζα είναι απαρχαιωμένη μέθοδος. Κάτι πρέπει να σκεφτεί το λημνιακό δαιμόνιο επ' αυτού.

Για μένα η καλύτερη ιδέα θα ήταν η κουβέρτα να μετεξελιχθεί σε ρόμπα, κατά προτίμηση με το σύστημα φόρτισης των i pad. Να τη βάζεις σε πρίζα όταν κάθεσαι, να την αποσυνδέεις όταν σηκώνεσαι, να μένει ζεστή για αρκετή ώρα και να βγάζει κάποια ένδειξη όταν χρειάζεται φόρτιση. Κάποιο λαμπάκι στο τσεπάκι ή ένα γαργαλητό στον γιακά. Μια ιδέα λέω. Η κρίση χρειάζεται δημιουργικότητα.

Θα μπορούσε στη συνέχεια η ρόμπα να εξελιχθεί σε κάτι ακόμη πιο πρωτοποριακό, να φορτίζεται με φωτοκυψέλες, ας πούμε, ή με λίγο χορό για τα νεότερα άτομα. Θα γινόταν η χώρα μας παγκόσμια πρωτοπορία στο κίνημα της αληθινά ατομικής θέρμανσης. Μέχρι να βρουν τρόπο να τη φορολογήσουν θα καλοκαίριαζε, θα πηγαίναμε ξανά διακοπές στη Λήμνο.